Χρήστος Ζαβός
Δεν είμαι σίγουρος πιο ειν’ το μεγαλύτερο κακό. Η αγωνιστική ανυπαρξία, η προεκλογική περίοδος, η μετεκλογική, οι προτάσεις των επενδυτών, οι αμερικάνικες εταιρείες, το ύψος του χρέους, η διχόνοια, οι προπηλακισμοί, τα συνεχή ρεπορτάζ, ενημερωμένα, ανενημέρωτα, κατευθυνόμενα ή ανεξάρτητα…
Ανάμεσα σ’ όλα αυτά το γεγονός ότι ο «αιώνιος» πήρε το 6ο συνεχόμενο μοιάζει αδιάφορο. Δεν έχεις ούτε την όρεξη, ούτε καν την έχθρα να εκφράσεις τον αντί- Αποελισμό σου και ότι τέλος πάντων σε χωρίζει με δαύτους.
Είναι χρόνια τώρα που η Ομόνοια παραπαίει αλλά ο φετινός χρόνος έχω την εντύπωση ότι είναι η απόλυτη παρακμή. Άμα δε, δεν ήταν όλος αυτός ο κόσμος να την ακολουθεί θα νομίζαμε ότι είναι «μακαρίτισσα». Κάτι σαν ανάμνηση από τα παλιά. Πως ήταν το πεντόλιρο, ο «αόρατος φακός» και τα CravenA, τα τσιγάρα. Κάτι τέτοιο…
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως την έχουν καταντήσει έτσι. Αποελίστας, πορτοκαλί, να ήταν στις διοικήσεις όλα αυτά τα χρόνια, τέτοιο αποτέλεσμα δεν θα το είχε καταφέρει. Οκ, το καταλαβαίνω, ξύνουμε πληγές και μάλλον δεν είναι σωστό.
Πως όμως να κάνουμε διαφορετικά, όταν δεν βλέπουμε προς το παρόν τουλάχιστον κάτι να που να βγάζει θετικότητα. Γιατί το ότι αποχώρησε ο Τζιωνής και αναλαμβάνει ο Λώρης δεν το λες και κοσμογονική αλλαγή. Σε μένα μοιάζει αυτό που λέει ο λαός… «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Μπορεί και να μην είναι έτσι. Δεν μας έχουν πείσει όμως, ότι κάτι το πολύ σημαντικό έχει πια διαφοροποιηθεί. Όχι μόνο εμάς, που στο κάτω, κάτω παρακολουθούμε εκ του μακρόθεν τις εξελίξεις, τους Ομονοιάτες, που είναι και κοντά στις εξελίξεις.
Δεν εξηγείται διαφορετικά. Οι μισοί αντιτάσσονται των άλλων μισών και όλοι υπόλοιποι μοιάζουν μπερδεμένοι. Κάποιοι ελπίζουν, κάποιοι δεν γνωρίζουν και κάποιων άλλων έγιναν τα συκώτια τους μαύρα και άραχνα.
Ίσως να αλλάξει την εικόνα κατά κάποιο τρόπο η πολυπόθητη εμφάνιση του κύριου Παπασταύρου. Ο οποίος μέχρι στιγμής παίζει παντού, τη φωνή του δεν την έχουμε όμως ακούσει. Γιατί στο κάτω, κάτω αν υπάρχει κάτι το ενθαρρυντικό σ’ αυτό το στόρι είναι ο Παπασταύρου και όχι ο Λώρης.
Έλα όμως που δεν γνωρίζουμε… είναι η φωνή του μπάσα, τσιριχτή, έχει την προφορά του κύπριου που μένει χρόνια στην Αμερική ή μιλά ακόμη τη γλώσσα του χωριού του;
Είναι σημαντικό να περιμένουμε να δούμε τις προθέσεις του. Προς το παρόν πάντως μοιάζει ότι κουμάντο κάνει ο Λώρης. Ο οποίος όμως Λώρης τουλάχιστον ανάμεσα στους Ομονοιάτες δεν κάνει και το απόλυτο γκελ. Δεν το λέω εγώ, το λέει εμμέσως πλην σαφώς η Θύρα 9. Και η Θύρα 9, δεν είναι παιδική χαρά, είναι το ισχυρότερο κομμάτι οπαδών μέσα στο Λαό.
Όπως και να έχει, εκεί που πήγε ν’ αγιάσει το πράγμα και να πορευτούμε σε νέα εποχή, μπήκε στα σκέλια μας η πρόταση Ρόη. Ο οποίος επιμένει και ανέπτυξε ήδη μηχανισμούς. Και σύγκριση της πρότασης του μ’ αυτή του Παπασταύρου και ιστοσελίδα για τις προτάσεις του και διάφορα άλλα επικοινωνιακά τρικ, του τύπου νέο γήπεδο, 51% στον κόσμο… ξύπνησε πάλι το θεριό, ο Λαός.
Δικαίως του αξίζει να μελετηθεί η όποια πρόθεση έχει για την Ομόνοια. Υπάρχει όμως και πάλι ένα σχετικό μπέρδεμα. Την πρόταση θα τη διαπραγματευτεί ο άνθρωπος που εμφανίστηκε στο προσκήνιο λόγω της πρότασης Παπασταύρου. Ο Λώρης Κυριάκου. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του, έλα όμως που όλο αυτό τον καιρό ο ίδιος προσωπικά δούλευε πάνω σ’ αυτή την πρόταση. Δηλαδή χαράμι, η δουλειά, η αφοσίωση, οι προπηλακισμοί και το προεδριλίκι, θα βρούμε καθαρό μυαλό να διαπραγματευτούμε; Λίγο περίεργο δεν φαίνεται;
Να ήταν μόνο αυτό; Ο Ρόης, μια που εμφανίστηκε, μια που ξεκίνησε ένας μηχανισμός προπαγάνδας να τον λασπολογεί ωσάν και είναι ανιψάκι του Αλ Καπόνε και μοιάζει με τον θείο του. Σε ανεπίσημο πάντα επίπεδο. Δεν βγήκε κανείς να μας πει κάτι τέτοιο, αλλά οι βρώμες ξεκίνησαν. Τουλάχιστον στ’ αυτιά μου και δεν είμαι και πολύ μέσα στα πράγματα.
Χωρίς πολλά, πολλά υπάρχει γενικώς ένα μπέρδεμα. Δεν είναι ότι η εκλογική συνέλευση ξεκαθάρισε τα πάντα, ήρθε και ο Ρόης από την Αμερική ξανά μανά τα κεφάλια γέμισαν από ερωτηματικά.
Και δεν λέει ο κόσμος ν’ αγιάσει. Μοιάζει με τον Προμηθέα που καθημερινά πήγαινε ο αετός και του έτρωγε το συκώτι. Ο απλός Ομονοιάτης γιατί οι υπάρχουν και άλλοι πολλοί που βρίσκονται στα χαρακώματα, μαχόμενοι απέναντι σ’ άλλους Ομονοιάτες.
