Χρήστος Ζαβός
Το να θίγεται κανείς σημαίνει ότι προσβάλλεται, τραυματίζεται η αξιοπρέπεια του. Ομολογώ ότι στην Κύπρο η λέξη «ευθιξία» δεν εφαρμόζεται και πολύ στην πραγματικότητα. Δεν είναι αυτό που λέμε κύριο χαρακτηριστικό των ιθαγενών.
Σε τούτο τον τόπο, τα λεφτά ή η τάχατες κοινωνική καταξίωση είναι αυτά που καθορίζουν το ψυχισμό των ανθρώπων. Οι προτεραιότητες των περισσοτέρων δεν σχετίζονται με την ηθική ή την προστασία των ιδεών τους, όποιες και να είναι αυτές.
Δεν έχω τίποτα προσωπικά με το όποιον εργαζόμενο στην Ομόνοια. Απ’ όλα όμως τα τραγελαφικά που συμβαίνουν στο σωματείο, έστω και εξ αποστάσεως δεν έχω καταλάβει ή μάλλον δεν μπορώ να πιστέψω ότι άτομα που διατηρούν θεσμική θέση μες στο ποδοσφαιρικό τμήμα δεν έχουν ακόμη αποχωρήσει.
Χέσε τον Πέτεφ. Έφυγε και ας πάει στο καλό. Η κατάντια όμως της Ομόνοιας δεν είναι ευθύνη του. Μπορεί επί της θητείας του, το πράγματα να ξέφυγαν, δεν είναι όμως αυτός που κατέστησε το ποδοσφαιρικό τμήμα, μπουρδέλο την εποχή της Τρούμπας.
Το ξαναγράφω, δεν νοείται άτομα που κατέχουν θέση στο οργανόγραμμα του ποδοσφαιρικού τμήματος της Ομόνοιας του 2017-2018, να είναι ακόμη εκεί και να ασκούν τα καθήκοντα τους.
Δεν είναι επιτρεπτό και το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι, έστω και αργά να κουνήσουν μαντήλι και να πάνε στην ευχή του Θεού. Ακόμη και αν έχουν να διεκπεραιώσουν κάποια από τα καθήκοντα τους, θα έπρεπε να το είχαν κάνει πίσω από τις πόρτες και αφού έχουν δώσει την επιστολή παραίτησης στην παρούσα διοίκηση.
Ας υποθέσουμε ότι δεν ξέρουμε πράγματα και καταστάσεις μες στο Ηλίας Πούλλος. Είμαστε ή δεν είμαστε μάρτυρες, έστω και εξ αποστάσεως της κατάντιας του ιστορικού σωματείου της Ομόνοιας; Δηλαδή όλοι εμείς που είμαστε μακριά από τις εξελίξεις, τι θα πρέπει να υποθέσουμε;
Ότι το μπουρδέλο το δημιούργησαν οι Ιλλουμινάτι; Οι μυστικές υπηρεσίες των Αμερικανών που ακόμη ασχολούνται με τον Ψυχρό Πόλεμο; Η κρίση της αριστεράς ανά το παγκόσμιο; Ή η γιαγιά μου που ψάχνει κολοκασόφυλα και δεν βρίσκει;
Ξέρεις σε τέτοιες συνθήκες, άμα είναι να βελτιώσεις τις καταστάσεις πρέπει να ξεκινήσεις από το αυτονόητο. Να μην μπερδεύεις δηλαδή τη βούρτσα με την οδοντόβουρτσα και πάει λέγοντας.
Οκ, φταίει ο Πάμπος. Οκ, φταίει ο Τζιωνής. Οκ, φταίει ο Πέτεφ. Και καλά, τι στο διάολο, δεν φταίνε ο τεχνικός διευθυντής και ο υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος; Δε νομίζω ότι χρειάζεται να δώσουμε παραδείγματα. Δηλαδή για το τι συμβαίνει στο σπίτι σου, ευθύνεται ο γείτονας ή ο πρώην γκόμενος;
Στην Ομόνοια του 2018, το πρώτο που χρειάζεται είναι η αλλαγή στη νοοτροπία. Τούτου του είδους οι καθεστωτικές συμπεριφορές δεν συνάδουν με τη σύγχρονη εποχή του επαγγελματισμού. Είναι βγαλμένες από τα παλιά χρόνια και ταυτίστηκαν με την καταστροφή και την στασιμότητα.
Και στην Ομόνοια τούτου του είδους οι παθογένειες φαίνεται να μην έχουν εξαλειφθεί. Ακόμη και τώρα που το σωματείο ατενίζει τον γκρεμό.
Δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή εάν τέτοιου είδους προσεγγίσεις δεν διαφοροποιηθούν. Ρε ο Εμίρης της Παρί και της Σίτυ ν’ αναλάβουν την Ομόνοια, άμα υπάρχουν τέτοιου είδους «καρκινώματα» θ’ αποτύχουν.
Στο κάτω, κάτω είναι απλό. Οι πάντες εργάζονται και αξιολογούνται. Άμα δεν… πάνε σπίτι τους. Άμα όχι επιβραβεύονται. Αυτά σ’ ένα υγιές περιβάλλον. Στην Ομόνοια του 2017-2018 χρειάζεται αρχικά αυτογνωσία και ακολούθως ευθιξία…
