Χρήστος Ζαβός
Με συγχωρείτε κιόλας για την αμεσότητα, έτσι όπως προκύπτει μέσα από τον τίτλο, αλλά θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο νέο σταθμό της καριέρας σας.
Μη νομίζετε… δεν είναι καθόλου εύκολο. Η εθνική ομάδα της Κύπρου είναι μια πονεμένη ιστορία. Τόσο που φαίνεται ότι κανείς δεν την πονάει. Ίσως ακόμη και οι άνθρωποι που επιμελούνται των καταστάσεων.
Τυχαίο νομίζετε είναι το γεγονός ότι αύριο αγωνίζεται και… «χέστηκε η φοράδα στο αλώνι». Και στον Τύπο και ανάμεσα στον κόσμο υπάρχει μια διαχρονική αδιαφορία που δεν προκύπτει καθόλου τυχαία. Δες κιόλας την προσέλευση που θα έχει το ματς με τους Βόσνιους και ίσως να καταλάβεις. Όσον αφορά τα ρεπορτάζ περιμένουμε όλοι μας να μπούμε στη φοβερά δύσκολη διαδικασία του copy paste από κείμενα που αναρτά η κατά τα άλλα πολύ καλή ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας.
Τόσο πονεμένη είναι η ιστορία που η εθνική μας πρωταγωνιστεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα στησίματα που έγιναν στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Μη σου πω, ότι τότε στο μακρινό 1996 ,το ματς με τους Βούλγαρους αποτελεί προπομπό όλων αυτών που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από τον Φεβρουάριο και έπειτα.
Που λες κύριε Μπεν, είναι δύσκολη η κατάσταση γιατί ποτέ δεν εκπονήθηκε ένα σχέδιο που αφορά το κυπριακό ποδόσφαιρο. Τυχαίο νομίζεις είναι το γεγονός ότι το πρωτάθλημα μας, φιγουράρει στη πρώτη θέση ανά το παγκόσμιο(!!) όσον αφορά την εργοδότηση ξένων παικτών. Να ναι καλά η ασχετοσύνη των παραγόντων και οι μίζες που πηγαινοέρχονται με τους μάνατζερ… και ποιος νοιάζεται για τους χιλιάδες πιτσιρικάδες που ξημεροβραδιάζονται στα γήπεδα μήπως και γίνουν οι νέοι Αλωνεύτηδες ή Εφραίμ.
Τώρα που θυμήθηκα τον Αλωνεύτη... σε μια χώρα ποδοσφαιρική δεν θα έπρεπε να υπήρχε η διάδοχη κατάσταση του; Άμα είχαμε δηλαδή κάποιο πλάνο δεν θα έπρεπε να φροντίζαμε ούτως ώστε να υπάρχει μια πηγή που θα «πότιζε» με ταλέντο τις εθνικές ομάδες.
Με λίγα λόγια δεν είμαστε Ισλανδία. Οι Βίκινγκς με πληθυσμό λιγότερο από μας, κατά εν τρίτο, κατάφεραν όχι μόνο να πάνε στο Euro αλλά έφτασαν μέχρι και στους οκτώ.
Αλλά αυτοί μάλλον διαθέτουν μεράκι, μεθοδικότητα, επαγγελματισμό και αγάπη. Εδώ σε μας είναι διαφορετικά. Ισχύει κυρίως η θεωρία του «άρπα κόλα». Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τα λεφτά, τις «δημόσιες σχέσεις», τη διαπλοκή και πάει λέγοντας.
Τώρα που θυμήθηκα τις «δημόσιες σχέσεις» θυμήθηκα και την πρώτη σας κλήση για τα ματς με Βοσνία και Εσθονία. Δεν υποτιμώ κανέναν εκ των παικτών με όλη μου την ειλικρίνεια. Αλλά που στο καλό είδατε τον Μάριο Δημητρίου ή τον Παπαφώτη ή ακόμη και τον Άλεξ; Επαναλαμβάνω καμία αμφισβήτηση προς το ταλέντο τους, το σκεπτικό σας προσπαθώ να προσεγγίσω.
Γιατί ας πούμε δεν κλήθηκε ο Μηνάς Αντωνίου ο οποίος έκανε και φοβερό παιγνίδι στο Σούπερ Καπ, κερδίζοντας ακόμη και τους «απαιτητικούς» φιλάθλους του ΑΠΟΕΛ. Ή ας πούμε ο Στέλιος Δημητρίου Κρέππας που συμμετείχε σε πέντε αγώνες στη Σεν Μίρεν σκοράροντας κιόλας ένα γκολ;
Όπως και να έχει το έργο σας ομολογουμένως είναι δύσκολο. Γιατί κληθήκατε να κουμαντάρετε ένα καράβι που μοιάζει φάντασμα. Που ποτέ δεν διακρίθηκε, που μάλλον ποτέ δεν αγαπήθηκε από κανένα. Ξέρετε η εθνική μας μοιάζει με έρωτα μιας νυχτός ή καλύτερα αυτό που λένε one night stand. Άμα κάτσει κανένα αποτέλεσμα ή έρθει κανένας διάσημος τύπου Ρονάλντο θα παν να τον δουν.
Άσε κιόλας που έχει πλάκα. Δύο, τρεις φορές που γέμισε το ΓΣΠ, ήταν τόση η αποστασιοποίηση του κόσμου που δεν ήξερε πώς να φτιάξει ατμόσφαιρα και το γήπεδο έμοιαζε πιο ήσυχο απ’ ότι σε εσπερινό σε χωριό με δέκα κατοίκους.
Αγαπητέ Μπεν, dear Ben καλύτερα, όλοι αυτοί που είναι γύρω σας μάλλον προσδοκούν μια αξιοπρεπή πορεία στα προκριματικά για το Euro του 2020. Χρόνια τώρα κοιτάνε κοντόφθαλμα και βλέπουμε τα χαΐρια μας.
Άμα όμως αγαπούσαν αυτό που κάνουν και αποφάσιζαν επιτέλους να θέσουν έστω και εν έτει 2017 επαγγελματικές βάσεις, τότε από σήμερα θα είχαν εκπονήσει ένα σχέδιο για την εθνική του 2020. Που θα το επιμελείτο μια ομάδα ειδικών του αθλήματος και άμα λάχει και με τη συμμετοχή ξένων.
Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για το πλάνο για ώρες. Δυστυχώς όμως μοιάζει με το ρίξιμο των αυγών στον τοίχο.
Καλή επιτυχία να σας ευχηθούμε όπως και να έχει….
