Χρήστος Ζαβός
Για τους γάτους λένε ότι είναι εφτάψυχοι, ο ΑΠΟΕΛ όμως έχει τη χάρη. Άσε κιόλας που μου θύμισε κάτι ιστορίες φαντασίας, που ο ήρωας για να σκοτώσει το τέρας πρέπει να του ξεριζώσει την καρδιά.
Να καρφώσει το σπαθί στο ακριβές σημείο να τη ξεριζώσει, να τη βάλει στο σακούλι και να την επιστρέψει στο μάγο της φυλής για να αποκατασταθεί η τάξη και να εξαφανιστεί το «τέρας» τύραννος.
Για την περίπτωση του ΑΠΟΕΛ δεν είμαι σίγουρος ότι το έργο θα είχε happy ending. Κάποιοι το λένε dna, κάποιοι «μέταλλο», εμείς μιλάμε για «καρδιά» άλλοι το λεν «αρχίδια» … ότι και να είναι οι Λευκωσιάτες είναι δεδομένο διαθέτουν αυτό το «κάτι».
Κοίτα να δεις. Έρχεται στη Λεμεσό, κουβαλώντας την ντροπή της τεσσάρας ενώ η σχέση του με τον Απόλλωνα είναι κάτι περισσότερο από ερωτική, σχεδόν βασανιστική. Κάποιοι ξερόλες μιλάν για το τελευταίο ματς του Δώνη και κάποιοι πιο «βάρβαροι» είναι έτοιμοι να την πέσουν πάνω στον Πετρίδη. Και έχεις έξω τραυματίες μισή ομάδα που παίρνει πρωτάθλημα από μόνη της.
Ξεκινά το ματς και ο Απόλλωνας κάνει το παιγνίδι του. Η τετράδα πίσω στην άμυνα, δεν ισοδυναμεί ούτε με το δόντι που άφησε στο Μπερναμπέου ο Πάολο Ζόρζε. Στη δε φάση του γκολ των γηπεδούχων, Άλεφ και Πέδρο παίζουν κουμέρες από δεξιά, ενώ ο Μάγκλιτσα σκοράρει από το μισό μέτρο έχοντας τον στόπερ από πίσω του. Χάρβαλο ένα πράγμα.
Ο Δώνης συνεχίζει τον ύπνο του αφού επιμένει πάνω στον Ορ αφήνοντας τον Ιωάννου μόνο. Μεταξύ μας, άλλα άμα τύχει να είσαι με Αποελίστα, σβήσεις τα φώτα, φτιάξεις ατμόσφαιρα και του σιγοψιθυρίσεις στ’ αυτιά «Ορ» και «Μαντούκα» θα κλαίει όπως το μωρό που το άφησε η μάνα του μες στο αυτοκίνητο.
Οι Μοράις και Λούκας είναι μακριά από την τετράδα πίσω, η επίθεση είναι σχεδόν ανύπαρκτη αφού μόνος του ο Ποτέ προσπαθεί να κάνει τον κεντρικό χαφ, τον εξτρέμ και τον σέντερ φορ μαζί.
Μιλάω μ’ ένα φίλο οπαδό του ΑΠΟΕΛ, -έχουμε και τέτοιους μην εκπλήσσεστε- και συμφωνούμε ότι άμα συνεχίσει έτσι ο Δώνης θα φύγει όχι από το αεροδρόμιο, αλλά από το λιμάνι με το Salamis Philoxenia. Πιάνει κιόλας το άπιαστο ο Πέρεθ με την κεφαλιά του Άλεφ, θυμάσαι την τεσσάρα και ψάχνεις εφημερεύοντα φαρμακεία το απόγευμα της Τετάρτης.
Μέχρι ν’ ανταλλαγούν τα μηνύματα, ο κύριος Ζαχίντ υπενθυμίζει σε όλους μας μια πολύ σημαντική παράμετρο του αθλήματος. Το ποδόσφαιρο είναι μεν ομαδικό άθλημα, αλλά πολλές φορές καθορίζεται από την ποδοσφαιρική ποιότητα του ατόμου. Ο παικταράς τριπλάρει και τον διαιτητή, δίνει στο σώμα του μια κλίση μπανανέ και κάπου μεταξύ του μίτου και του εσωτερικού του ποδιού, στέλνει τη μπάλα εκεί που θέλει. Από εκείνη τη θέση μακράν ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος. Με μια λέξη ποιότητα. Και η ποιότητα κρίνει παιγνίδια.
Ξεκινά το Β’ και ο Δώνης κάνει το αυτονόητο. Έξω ο Ορ, πάει τον Εφραίμ απ’ εκεί που είναι ο Ζάντερ και φέρνει τον Ζαχίντ από αριστερά για να σταματά τις κατεβασιές του Ζοάο Πέδρο, δίνοντας έτσι βοήθειες στο Νικόλα. Τραβά τις γραμμές του πιο πίσω και δίνει στον Απόλλωνα χώρο. Κάνει και τη μαλακία ο Βάλε, βουντού να έκανε ο Δώνης… του έκατσε το παιγνίδι όπως ακριβώς το θέλει και του πάει.
Απλώνει την άμυνα του παντού και η ομάδα κάνει το παιγνίδι που έμαθε να κάνει από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβρη. Δεν ήθελε και πολλά. Μες στο Βεστφάλεν τα κατάφερε, στο Τσίρειο θα κολλήσει; Και άμα κιόλας ο Ντελατόρε ο οποίος δείχνει ανέτοιμος ήταν πιο προσεκτικός, θα μιλάγαμε για την μανιώδη εκδίκηση του «τέρατος».
Ανέτοιμος όντως ο Ντελατόρε δεν μπορεί να κριθεί. Αυτός που εκπλήσσει είναι ο Ενσούε. Ξέρω πολύ καλά τι ισχυρίζονται οι αντί- Αποελίστες, αλλά καλό θα ήταν να καταλάβουν ότι ο ΑΠΟΕΛ είναι ίσως η μοναδική ομάδα στη βραχονησίδα που άμα χρειάζεται βοήθεια την παίρνει από τις μεταγραφές.
Με συγχωρείς αλλά ο «νατουραλιζέ» Ισπανός είναι διαόλου κάλτσα. Το χει το κυπριακό ποδόσφαιρο όπως ο αλκοολικός την πότσα με το κονιάκκι. Και εξαφανίζει Παπουλή και κάνει κατεβασιές και σκοράρει. Και έχει και μια ψυχοσύνθεση ικανή να πωρώσει τον πιο ξενέρωτο οπαδό της ομάδας.Αυτός ήρθε πριν από λίγες εβδομάδες σε λίγο καιρό τον έχω ικανό να τραγουδά Νταλάρα, "η Μάνα του Αλέξανδρου". Να σου καθαρίσει και τον κήπο; Βρες το τηλέφωνο του.
Πέραν τούτου ο Νικόλας έκανε σπουδαίο ματς αφού για 65 λεπτά το παιγνίδι του Απόλλωνα παιζόταν κυρίως στο χώρο ευθύνης του. Ο Ποτέ τα γράψαμε και πιο πάνω, ήταν συγκλονιστικός. Και κλωτσιά έφαγε και ξύλο έπαιξε, ήταν ο άνθρωπος μια επίθεση από μόνος του. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και ο ισπανός Πετρίδης, αφού σταμάτησε τον ρυθμό του Απόλλωνα στο Α ημίχρονο.
Όπως και να χει το «τέρας», παραμένει ζωντανό. Γιατί έχει αυτό το «κάτι». Τι είναι αυτό το «κάτι»; Σκέψου και γράψε το από μόνος σου…
