Τα δύο από τα τελευταία τέσσερά μου editorial στο K Sports είχαν θέμα την Ισλανδία. Η πρόκριση της μικρής νησιώτικης χώρας στο Euro, αποκλείοντας μεταξύ άλλων την Ολλανδία και στη συνέχεια η μάγκική της παρουσία στα γήπεδα της Γαλλίας, έφερε τον γενικό θαυμασμό του κοινού προς τη χώρα αυτή και ασφαλώς με ενέμπνευσε να ασχοληθώ μαζί της στην αρθρογραφία.
Σε θέμα που ετοίμασα την Τετάρτη (29/06) στην έντυπη Οικονομική Καθημερινή, ασχολήθηκα με το μυστικό πίσω από την ποδοσφαιρική επιτυχία της Ισλανδίας. Το γεγονός ότι η χώρα των 335.000 κατοίκων ήταν ήδη μπροστά από την Κύπρο σε πολλά σπορ ήταν γνωστό (βλ. ολυμπιακά μετάλλια, Ευρωμπάσκετ 2015, πρόσφατα ΑΜΚΕ, εθνική χάντμπολ Ισλανδίας κ.τ.λ), όμως η πορεία στο Euro ξεπέρασε κάθε προσδοκία και έτσι ψάξαμε να δούμε αν υπήρχε εξήγηση. Και ναι, υπάρχει απολύτως λογική εξήγηση για την πορεία και δεν είναι σε καμία περίπτωση προϊόν τύχης.
Με λίγα λόγια: Η Ισλανδία εκμεταλλεύτηκε προς όφελός της το μικρό της μέγεθος! Για κάθε 128 εγγεγραμμένους ποδοσφαιριστές στη χώρα αναλογεί ένα γήπεδο κανονικών διαστάσεων! Υπάρχουν 179 τέτοια γήπεδα στη χώρα, καθώς και 166 επιπλέον μίνι γήπεδα. Και στο πιο μακρινό από το Ρέικιαβικ χωριό, υπάρχει γήπεδο. Όμως γήπεδα χωρίς προπονητές, δεν οφελούν σε κάτι. Έτσι, από το 2003 τέθηκε εθνικό πλάνο επιμόρφωσης και πλέον μίνιμουμ το δίπλωμα UEFA B αποτελεί προαπαιτούμενο για έναν κόουτς για να διδάξει στις αναπτυξιακές ηλικίες. Αρκετές δεκάδες είναι πλέον οι καταρτισμένοι Ισλανδοί προπονητές. Και επιπλέον, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία φροντίζει όπως είναι σαφώς φθηνότερη η διαδικασία για έναν προπονητή για την εξασφάλιση των διπλωμάτων της UEFA, αφού δεν επιδιώκει κέρδος. Τέλος, ανεξαρτήτου ποδοσφαιρικού επιπέδου, όλα τα παιδιά μέχρι ακόμη και τα 19 τους χρόνια έχουν πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου προπόνηση.
Όλα αυτά έφεραν το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα. Η Ισλανδία στις μικρές ηλικίες έχει αξιόλογες Εθνικές, ενώ η Ανδρών έφτασε στα μπαράζ για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, πριν προκριθεί στο Euro 2016 και μάλιστα προχωρήσει βαθιά στα νοκ-άουτ. Είναι όλα προϊόντα πλάνου και οργάνωσης.
Στο σχόλιό μου την περασμένη εβδομάδα έγραψα ότι η Ισλανδία πλέον κατέρριψε το, λανθασμένο όπως απεδείχθη, επιχείρημα ότι το μέγεθος μετράει. Και ότι έφτασε η ώρα η Κύπρος να προκριθεί στο Euro. Όμως για να καταφέρουμε ό,τι πέτυχε η Ισλανδία, πρέπει επίσης να βάλουμε κάτω ένα πλάνο και να το ακολουθήσουμε. Και όλοι ξέρουμε τη σχέση που έχουμε εμείς οι Κύπριοι με την οργάνωση και τα πλάνα…
Στη σελίδα 3 του K Sports, ο Χρ. Ζαβός γράφει πως «να δεις που σε λίγες μέρες οι “σοφοί” θα δηλώσουν ότι “αφού τα κατάφεραν οι Ισλανδοί, μπορούμε και εμείς”. Χίλια τοις εκατό θα το ακούσεις από το στόμα τους». Προσωπικά, ελπίζω αυτό να μη συμβεί, αλλά οι αρμόδιοι αντιθέτως να προβληματιστούν από την Ισλανδία και να προχωρήσουν σε πράξεις, χωρίς φανφάρες.
Την περασμένη Τετάρτη (29/06), η ΚΟΠ ανέβασε στην ιστοσελίδα της ένα θέμα με τίτλο «άρχισε η υλοποίηση του πλάνου για ενιαία αγωνιστική φιλοσοφία στις εθνικές μας ομάδες». Με λίγα λόγια, το πλάνο λέει πως οι Εθνικές από την U14 μέχρι την U21 θα αγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο, με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία να μεταφέρεται επίσης και στις ομάδες. Είναι μια τακτική που ακολουθείται σε διάφορες ποδοσφαιρικές σχολές ανά τον κόσμο, με πιο γνωστό το ολλανδικό και το ιαπωνικό μοντέλο.
Προσωπικά, τυγχάνει να γνωρίζω ότι τα πιο πάνω δεν είναι λόγια του αέρα, ούτε αναρτήθηκε το κείμενο με αφορμή την… Ισλανδία. Είναι καιρό τώρα που ξέρω πως οι ομοσπονδιακοί και η ΚΟΠ έχουν κάνει αυτό τον σχεδιασμό και ότι το πλάνο είναι σοβαρό. Η καθιέρωση ενιαίας αγωνιστικής φιλοσοφίας στις Εθνικές Κύπρου είναι ένα πολύ σωστό βήμα. Όμως πρέπει να γίνουν και άλλα. Και δεν θα είναι ντροπή να αντιγράψουμε την Ισλανδία…
* Δημοσιεύθηκε στο K SPORTS της Καθημερινής (ημ. 3/07)
