Πριν από λίγους μήνες πήρα συνέντευξη από τον ομοσπονδιακό προπονητή της Εθνικής Κύπρου Χριστάκη Χριστοφόρου. Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στις 30 Απριλίου στο K Sports της «Καθημερινής». Με τον κόουτς κάτσαμε σχεδόν ένα δίωρο στο lounge του Χίλτον και είπαμε και πολλά off the record, σε μια ωραία συνομιλία.
Κάποια στιγμή, η κουβέντα πήγε στο επερχόμενο τότε Euro 2016 και τον ρώτησα πώς μια μικρότερη χώρα από τη δική μας, όπως η Ισλανδία, έχει κερδίσει την πρόκρισή της στην τελική φάση; Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας τους; Ο κ. Χριστοφόρου μού είπε πως στην Ισλανδία οργανωμένα στέλνουν τους ποδοσφαιριστές τους εκτός συνόρων, όπου αγωνιζόμενοι σε ισχυρότερα πρωταθλήματα, είναι σε θέση ακολούθως να στελεχώσουν μια αξιόλογη εθνική ομάδα.
Το ίδιο συμβαίνει και με Αλβανία και Βόρεια Ιρλανδία, όπου κανείς (με εξαίρεση τους δύο αναπληρωματικούς τερματοφύλακες της Αλβανίας) από τους
23 διεθνείς δεν αγωνίζεται εντός συνόρων. Πρέπει όμως να τονίσουμε πως το να στείλεις τους 23 και βάλε διεθνείς σε ομάδες του εξωτερικού όταν προέρχεσαι από μικρή χώρα, δεν αποτελεί ούτε σίγουρη επιλογή επιτυχίας ούτε μπορεί να δουλέψει για όλες τις χώρες.
Όμως κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και ανάλογα με αυτές εργάζεται. Η Ισλανδία μπόρεσε και έστειλε εκτός τους διεθνείς της, εκεί όπου βελτιώθηκαν και έφτιαξαν μια αξιόλογη Εθνική. Η χώρα έχει πρόσβαση στα σκανδιναβικά πρωταθλήματα, όπου αγωνίζονται οι 12 από τους 23 διεθνείς, ενώ ο ένας από τους συν-προπονητές είναι Σουηδός (Λαρς Λάγκερμπακ).
Οι Βορειοϊρλανδοί, ως κομμάτι της Μεγάλης Βρετανίας, έχουν εύκολη πρόσβαση στο ανώτερο σε υποδομές, νοοτροπία και ακαδημίες, αγγλικό σύστημα ποδοσφαίρου. Οι 22 από τους 23 διεθνείς παίζουν σε Αγγλία και Σκωτία, ενώ ο 23ος, ο Άαρον Χιουζ, έπαιζε 18 χρόνια σε αγγλικές ομάδες, με εκατοντάδες συμμετοχές στην Premier League, πριν να παίξει πέρσι στην Αυστραλία.
Οι Αλβανοί, από την πλευρά τους, έχουν μεγάλη διασπορά σε όλη την Ευρώπη και είναι απ΄ αυτό το διαθέσιμο pool παικτών που στελεχώνεται η Εθνική τους. Είδαμε, άλλωστε, στο Euro ’16 την Ελβετία να παρατάσσει στο ματς με την Αλβανία πέντε παίκτες αλβανικής καταγωγής. Κάθε χώρα έχει τα δικά της προτερήματα και αυτά αξιοποιεί.
Η Κύπρος, από την πλευρά της, πρώτα απ΄ όλα έχει δυνατότερο πρωτάθλημα από τις πιο πάνω χώρες. Τα κλαμπ μας είναι σε καλύτερο επίπεδο από τις περισσότερες από τις μισές χώρες της ηπείρου. Μπορεί να στελεχώνονται στην πλειοψηφία τους από ξένους, όμως η μείωση σε δεκαπέντε ξένους και η προώθηση δύο γηγενών στην ενδεκάδα, είναι βελτιώσεις που έχουν φέρει τους Κυπρίους να παίρνουν περισσότερα λεπτά. Επιπλέον, η χώρα μας έχει καλή πρόσβαση στην Ελλάδα, εκεί όπου έπαιξαν δεκάδες διεθνείς μας. Και, έχουμε τη μεγάλη κυπριακή παροικία της Αγγλίας. Το τελευταίο αποτελεί αναξιοποίητη ακόμη πηγή ταλέντου, που είναι ικανή να μας αλλάξει επίπεδο, κάτι για το οποίο έχω αρθρογραφήσει πρόσφατα.
Όπως η Ισλανδία, η Βόρεια Ιρλανδία και η Αλβανία, χώρες που εμείς οι Κύπριοι βλέπουμε από τον καναπέ μας να παίζουν στο φετινό Euro, έτσι κι εμείς έχουμε τις δυνατότητες να πετύχουμε κάτι ανάλογο. Η δικαιολογία για το μικρό μας μέγεθος από τον Ιούνιο του 2016 παύει να ισχύει οριστικά και αυτό δεν σηκώνει συζήτηση.
Η Εθνική Κύπρου μπορεί να παίξει σε τελική φάση Euro. Αυτό μας απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας η Ισλανδία (με το ένα τρίτο του πληθυσμού μας), η Βόρεια Ιρλανδία (δύο φορές τον πληθυσμό μας) και η Αλβανία (τρεις φορές τον πληθυσμό της Κύπρου). Αρκεί να δουλέψουμε με πλάνο και να αξιοποιήσουμε τις ιδιαιτερότητες και προτερήματα που έχουμε, όπως έκαναν και οι άλλοι «μικροί» του Euro 2016.
