Την Τρίτη 14 Ιουνίου στις 22:00, το Σάββατο 18 του μήνα στις 19:00 και την Τετάρτη 22 Ιουνίου ξανά στις 19:00 θα δω Euro. ΟΚ, η αλήθεια είναι πως σκοπεύω να δω όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης ή τουλάχιστον να χάσω όσο το δυνατόν λιγότερα. Όμως στις τρεις πιο πάνω ημερομηνίες αγωνίζεται μια ομάδα που ανυπομονώ πολύ να τη δω να παίζει στο Ευρωπαϊκό και τολμώ να πω πως αυτή είναι που θα «υποστηρίξω» στη φετινή διοργάνωση. Μιλάω για την Ισλανδία.
Μαζί μου στα πιο πάνω υποθέτω πως θα είναι και οι 332 χιλιάδες κάτοικοι της Ισλανδίας και οι 150 χιλιάδες Ισλανδοί που μένουν σε άλλες χώρες (κυρίως σε Σκανδιναβία και ΗΠΑ). Ναι, μια χώρα των 332 χιλιάδων κατοίκων και των 150 χιλιάδων αποδήμων ετοιμάζεται να παίξει στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η μικρότερη από τις 33 χώρες που έχουν παίξει ποτέ στη διοργάνωση.
Κρατήστε τις ημερομηνίες: Στις 14/06 απέναντι στην Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο στο Σεν Ετιέν, στις 18/06 κόντρα στην Ουγγαρία στη Μασσαλία και στις 22/06 απέναντι στην Αυστρία στο Stade de France του Παρισιού. Τώρα που βλέπω και τον Όμιλο και λαμβάνοντας υπόψη την πορεία των… «ψαράδων» (όπως έχουμε την υποτιμητική τάση να τους αποκαλούμε) στα προκριματικά καθώς και στην προηγούμενη προκριματική φάση, του Μουντιάλ, δεν είμαι σίγουρος αν θα μείνουν μόνο στα τρία ματς στο Euro…
Η πορεία της Ισλανδίας τα τελευταία χρόνια δίνει το δικαίωμα στο όνειρο σε όλες τις μικρές αθλητικά χώρες του κόσμου. Αν τα κατάφεραν οι Ισλανδοί των 480 χιλιάδων ανθρώπων, τότε γιατί να μην τα καταφέρει η Κύπρος των 1,2 εκατομμυρίων; Σκληρή δουλειά, προσπάθεια, οργάνωση και πλάνο και όλα είναι εφικτά. Ακούγεται απλό και η αλήθεια είναι, πως είναι!
Άλλωστε το μέγεθος δεν μετράει στον αθλητισμό. Η Ισλανδία κάνει φέτος ντεμπούτο σε Euro, ενώ πέρσι έπαιξε πρώτη φορά σε Ευρωμπάσκετ. Ναι, η ομάδα μπάσκετ της Ισλανδίας, την οποία μέχρι πριν από λίγα χρόνια κερδίζαμε άνετα σε ΑΜΚΕ. Από εκεί και πέρα, η Εθνική Χάντμπολ της χώρας είναι από τις καλύτερες στον κόσμο, με μετάλλια σε πρόσφατη Ολυμπιάδα (2008) και Πανευρωπαϊκό. Στο ποδόσφαιρο, και οι 23 διεθνείς παίζουν σε ξένα πρωταθλήματα, ανάμεσά τους σε Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία και Γαλλία. Στο γυναικείο ποδόσφαιρο, η Ισλανδία είναι εικοστή στην κατάταξη της FIFA.
Στον ατομικό αθλητισμό, η Ισλανδία μετράει τρία ολυμπιακά μετάλλια, με τους Βίλιαλμουρ Έιναρσον (αργυρό, τριπλούν, 1956), Μπγιάρνι Φρίντρικσον (χάλκινο, τζούντο, 1984) και Βάλα Φλόσαντοτιρ (χάλκινο, επί κοντώ, 2000), συν το αργυρό στο χάντμπολ το 2008. Σε αθλήματα όπως την κολύμβηση, κυριαρχεί σε επίπεδο ΑΜΚΕ, έχοντας αθλητές παγκοσμίου επιπέδου, όπως είναι η Χράφνχιλντουρ Λούθερσντοτιρ, που κέρδισε δύο αργυρά και ένα χάλκινο στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης!
Στο Euro 2016 θα έχω τα μάτια μου στην Ισλανδία. Και θα την υποστηρίζω, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως το δικό της παραμύθι, μπορεί κάποτε να γίνει και κυπριακό. Άλλωστε, φέτος η Εθνική μας έφτασε πολύ κοντά στα πλέι-οφ, συγκεκριμένα ένα 45λεπτο μακριά. Και επειδή ξέρω πως γίνεται καλή δουλειά στην Εθνική, δεν βλέπω γιατί σε τέσσερα χρόνια, στο Euro 2020 που θα γίνει σε δεκατρία στάδια σε ισάριθμες χώρες, να μην είναι παρούσα και η Κύπρος; Η Ισλανδία, άλλωστε, τα κατάφερε.
