Γιώργος Λογίδης
Το θέμα δεν έχει να κάνει με το γεγονός της βαθιάς ρήξης στη σχέση διοικούντων τον Απόλλωνα και οργανωμένων οπαδών, ούτε με τη διάρκεια που θα έχει η… αποκομμένη σχέση των δύο πλευρών, γιατί αργά ή γρήγορα θα τα ξαναβρούν. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που προκύπτει τέτοια κόντρα και το ίδιο σκηνικό εκτυλίχθηκε κατά καιρούς και σε πολλές άλλες ομάδες.
Η ουσία του θέματος προκύπτει από την προσέγγιση, τον τρόπο αντιμετώπισης και γενικότερα τη σχέση διοικήσεων και οργανωμένων οπαδών. Ίσως η Κύπρος και το ποδόσφαιρό της να αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο, στο πόσο επηρεάζονται οι διοικήσεις από τις αντιδράσεις, τις απόψεις και τα θέλω των οπαδών.
Μόνο στην Κύπρο, οι οπαδοί επιλέγουν ή απορρίπτουν παράγοντες, εξασκούν πίεση σε τέτοιο βαθμό, που στην ουσία απολύουν προπονητές, ματαιώνουν μεταγραφές ή ανανεώνουν συμβόλαια. Όλα αυτά, με την ανοχή των παραγόντων.
Ανοχή η οποία ξεπερνά κάθε λογική, όταν η συμπεριφορά των οργανωμένων οπαδών ξεφεύγει και ευθύνεται για χρηματικά πρόστιμα ή τιμωρίες έδρας.
Στη θέση του Απόλλωνα βρέθηκαν κατά καιρούς, και όχι μία φορά, όλες οι μεγάλες ομάδες. Ίδια περίπου αντίδραση, με αυτήν του Απόλλωνα, να αποκόψουν δηλαδή κάθε σχέση με οργανωμένα σύνολα οπαδών, είχαν στο παρελθόν όλες οι διοικήσεις των ομάδων αυτών. Καμιά, ωστόσο, δεν θέλησε ποτέ να διατηρήσει την πρέπουσα απόσταση, η οποία θα πρέπει να χωρίζει διοικούντες και οπαδούς.
Το παράπονο ή το αίσθημα αδικίας που νιώθουν αυτές τις μέρες ο Νίκος Κίρζης και οι συνεργάτες του είναι το ίδιο συναίσθημα προηγούμενων χρόνων, του Φρίξου Σαββίδη, του Πρόδρομου Πετρίδη, του Κυριάκου Ζιβανάρη, του Δώρου Σεραφείμ, του Ανδρέα Σοφοκλέους και πολλών άλλων.
Θα είναι ξανά το ίδιο, για κάποιους απ’ αυτούς ή των διαδόχων τους, γιατί η επικίνδυνη «στενή» σχέση διοικήσεων – οπαδών θα έχει και συνέχεια, με αντάλλαγμα την πρόσκαιρη στήριξη, την προβολή ίσως και κάποια περισσότερα εισιτήρια.
