Γιώργος Λογίδης
Μετά τον αγώνα κόντρα στην Κοπεγχάγη, την απογοήτευση και την κούραση που αυτός προκάλεσε, ζητούμενο απέναντι στον Ερμή ήταν η ουσία. Η πρώτη νίκη δηλαδή στο πρωτάθλημα και οι τρεις βαθμοί. Και ο ΑΠΟΕΛ, έστω πιο δύσκολα απ’ όσο δείχνει το 3-0, κέρδισε δίκαια.
Κανείς δεν περίμενε σπουδαία εμφάνιση από πλευράς της ομάδας του κυρίου Κρίστιανσεν και όχι απλά γιατί προερχόταν από ένα καθοριστικό, δυνατό και στην τελική του έκβαση χαμένο παιγνίδι πριν από τέσσερις μέρες. Στο ΓΣΠ και απέναντι στον Ερμή, ο ΑΠΟΕΛ επιβεβαίωσε όλα σχεδόν εκείνα τα στοιχεία, τα οποία συνοδεύουν το ξεκίνημα της φετινής χρονιάς.
Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά πως η αμυντική λειτουργία του ΑΠΟΕΛ, αρκετές φορές κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, είναι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό προβληματική, αναλόγως και του αντιπάλου. Και από τη στιγμή που το σύστημα, ο νέος τρόπος παιγνιδιού τον οποίο επέλεξε φέτος ο νέος προπονητής δεν φαίνεται να αλλάζει, ζητούμενο εξακολουθεί να παραμένει η σημαντική βελτίωση στον ανασταλτικό τομέα, γιατί θα ακολουθήσουν αντίπαλοι πολύ πιο δυνατοί και ποιοτικοί από τον Ερμή, όπως ανάλογα τέτοιοι αντίπαλοι προηγήθηκαν στις μέχρι τώρα ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Γιατί απέναντι σε αυτή την άμυνα, θα βρεθούν πολύ πιο καλοί επιθετικοί…
Μπορεί ο ΑΠΟΕΛ να είχε διψήφιο αριθμό τελικών προσπαθειών, υπήρξαν ωστόσο διαστήματα, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, που φανέρωσαν ξανά και επιβεβαίωσαν τις αδυναμίες στο δημιουργικό κομμάτι. Ο ΑΠΟΕΛ ευνοήθηκε από την τακτική του αντίπαλου, να δίνει χώρο και περισσότερο να αμύνεται, είχε συντριπτικά με το μέρος του το ποσοστό στην κατοχή της μπάλας, δεν ήταν όμως ουσιαστικό στο μεγαλύτερο από αυτό το διάστημα. Ο ερχομός του Μπερτόλιο είναι μια λύση και κυρίως μια σημαντική ελπίδα να αλλάξει προς το καλύτερο η κατάσταση, με απαραίτητη όμως την προϋπόθεση να υπάρξει βελτίωση και σε άλλους τομείς, κυρίως σε ατομικό επίπεδο κάποιων παικτών.
Παρά τα τρία γκολ, επιβεβαιώθηκε ξανά κόντρα στον Ερμή, πως επιθετικά η χρονιά δεν βγαίνει, μόνο με τον Πιέρο Σωτηρίου και τον μετριότατο για άλλη μια φορά Ντε Καμάργκο, ακόμη και αν ο Βραζιλιάνος επιθετικός βελτιωθεί θεαματικά. Γι’ αυτό και το… τρέξιμο των τελευταίων ημερών, με την ελπίδα, η επιλογή αυτή τη φορά να κάνει όντως τη διαφορά που ακόμη όλοι περιμένουν στην επιθετική γραμμή.
Και στον πρώτο αγώνα πρωταθλήματος και παρά την κούραση που ίσως να κουβαλούσαν κάποιοι από τον αγώνα κόντρα στην Κοπεγχάγη, επιβεβαιώθηκε ξανά, πως ο Τόμας Κρίστιανσεν προτιμά να βασίζεται σε 14-15 ποδοσφαιριστές, αφού πέραν από τη βασική εντεκάδα, ίδιες και πάλι ήταν οι αλλαγές. Εφραίμ αντί Βάντερ, ή και αντίστροφα στους αγώνες με τον Εφραίμ στην αρχική εντεκάδα, Ντε Καμάργκο αντί Σωτηρίου και με μόνη διαφορά την αλλαγή του Ορλάντι και την είσοδο του νεοφερμένου Μπερτόλιο, αντί του Μπρεσάν. O χρόνος θα δείξει αν η επιμονή του αυτή θα τον δικαιώσει…
Επιβεβαίωση, δυστυχώς για άλλη μια φορά, για την κατάσταση με τους νεοφερμένους. Εξαίρεση όπως και πριν ο Ορλάντι, απαρατήρητος στο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε ο Ντε Καμάργκο, θεατές στον πάγκο οι Μπρεσάν και Λάγο και με απαραίτητη την υπενθύμιση πως το καλοκαίρι αποκτήθηκε και ο Λάτσι…
Είμαστε ακόμη στην αρχή του πρωταθλήματος, όλα μαύρα σαφώς και δεν είναι, πολλά ωστόσο θα πρέπει να αλλάξουν, προς το καλύτερο, προκειμένου να υλοποιηθούν οι ψηλοί στόχοι, σε εγχώριες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πολλά θα εξαρτηθούν από την τελική σύνθεση του ρόστερ, με την ολοκλήρωση των μεταγραφικών κινήσεων, αλλά και του βαθμού βελτίωσης και αξιοποίησης του υφιστάμενου δυναμικού.
