Πέτρος Παπαγιώργης
Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε χθες τους Ομονοιάτες. Ο Πρόεδρος Σταύρος Παπασταύρου ανήρτησε στο διαδίκτυο ένα κείμενο όπου μετέφερε τις ευχές του στον κόσμο για τα Χριστούγεννα και ταυτόχρονα ανέφερε ότι έχουν ληφθεί αποφάσεις και προγραμματίστηκαν ενέργειες που στόχο έχουν να φέρουν ξανά τους «πράσινους» σε επιτυχίες.
Η έκφραση «ευχάριστη έκπληξη», αφορά βεβαίως στο ότι ο πρόεδρος της Ομόνοιας έλυσε τη μακρά σιωπή του –που κρατούσε από τις 31 του περασμένου Οκτώβριου όταν είχε μιλήσει στην εκπομπή Total Green αναφερθείς στη διαφωνία του με το σωματείο- και μίλησε για το άμεσο μέλλον.
Η εμφάνιση του πρόεδρου δεν λύνει κανένα πρόβλημα, ούτε και προσφέρει κάποια διέξοδο, όμως δίνει μια νότα γαλήνης στο μέσο υγιώς σκεπτόμενο «πράσινο» οπαδό, που δικαίως ανησυχεί σφόδρα για το μέλλον της ομάδας του. Γιατί από τη στιγμή που κανείς δεν τοποθετείται επίσημα για τη διαφωνία, είναι φυσικό να πλανώνται διάφορες φήμες, από καλοθελητές και μη, φήμες που σε τέτοιες περιπτώσεις έχουν συνήθως αρνητική χροιά.
Γιατί αλλιώς, τα λεφτά που δίνεις για την Ομόνοια δεν πιάνουν τόπο
Ο Σταύρος Παπασταύρου με την τοποθέτηση του έκανε σαφές ότι συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο παίρνοντας, (ως διοίκηση της εταιρείας), αποφάσεις και προγραμματίζοντας ενέργειες που στόχο έχουν να φέρουν ξανά την ομάδα στον ίσιο δρόμο Αυτά τα πράγματα, με βάση τα αναφερθέντα από τον πρόεδρο γίνονται με αποφασιστικότητα μέσα στο πλαίσιο που επιτρέπει και προβλέπει η υφιστάμενη συμφωνία διαχείρισης. Δηλώνει δηλαδή για μια ακόμη φορά ότι είναι διατεθειμένος να τηρήσει τις δεσμεύσεις του.
Από κει και πέρα ο κόσμος -δικαίως- περιμένει να δει την πράξη. Περιμένει την πρόσληψη ενός Τεχνικού Διευθυντή που θα έχει την επάρκεια, τη γνώση, την προσωπικότητα και τα κατάλληλα κονέ, (απολογούμαι για την αργκό), έτσι ώστε να κάνει δυο βασικά και απαραίτητα πράγματα. Που ασφαλώς και δεν είναι εύκολα.
Να προσλάβει έναν προπονητή, (δεν αναφέρομαι στο τώρα), που πρέπει να έχει υπάρξει πρωταθλητής, ή να έχει κάνει πρωταθλητισμό, να είναι επίσης ο καθοδηγητής, ο μέντορας των παικτών, πείθοντας τους με τις γνώσεις, τη σοβαρότητα και την προσωπικότητα του, ότι ο τρόπος με τον οποίο παίζουν είναι ο σωστός και επί πλέον, έχων το ειδικό βάρος έτσι ώστε να καθίσταται «τραβηχτικός» για παίκτες που ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα. Ένας τέτοιος, (αποδεδειγμένα πετυχημένος), προπονητής ήταν ο Χένινγκ Μπεργκ.
Να φτιάξει ένα ρόστερ πληρότητας και κυρίως υψηλών προδιαγραφών που θα είναι σε θέση διεκδικεί κάθε χρόνο όλους τους εγχώριους τίτλους καθώς και την είσοδο του σε Ευρωπαϊκό όμιλο.
Η δε ομάδα που θα πλαισιώνει το Τεχνικό Διευθυντή απαραιτήτως πρέπει να αποτελείται από άνθρωπους με επαγγελματική κατάρτιση και κατάλληλη τριβή επί του θέματος που λέγεται σκάουτινγκ.
Είτε αυτό έχει να κάνει με την ανακάλυψη ενός ταλέντου 14-15 χρονών είτε αφορά στην ανακάλυψη και ανάλυση ενός μετεγγραφικού στόχου για την πρώτη ομάδα και την εκτίμηση για το εάν κάνει ή όχι για το πλάνο της ομάδας.
Είναι αυτονόητο ότι τα μέλη του τμήματος θα ασχολούνται μόνο με τη συγκεκριμένη δουλειά. Όχι να είναι... «Ο Ντιντού που πάει παντού» (τίτλος παιδικού βιβλίου).
Αυτό πρόεδρε, το τρίπτυχο, ΤΔ, προπονητής και τμήμα σκάουτινγκ, σε μεγάλη ομάδα, αφεύκτως απαιτεί πολύ ψηλό επίπεδο. Γιατί αλλιώς, τα λεφτά που δίνεις για την Ομόνοια δεν πιάνουν τόπο. Το γεγονός ότι με το φετινό προϋπολογισμό η ομάδα βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και βγάζει την εικόνα που βγάζει, σημαίνει ότι υπάρχει λάθος. Ε, κάπου εκεί είναι το λάθος.
Όπως οι πάντες γνωρίζουν σημασία στο ποδόσφαιρο -και στη ζωή γενικότερα- έχει η πράξη. Ούτε το τι λες εσύ πρόεδρε, ούτε το τι λέει ο Σίμος Ταραπουλούζης , ούτε το τι λέει ο επί του Τύπου εκπρόσωπος Ανδρέας Δημητρίου, ούτε το τι γράφει η αφεντιά μου. Η πράξη.
