Πέτρος Παπαγιώργης
Από τη μέρα που ο Τζον Κάρβερ αποτέλεσε επίσημα παρελθόν, το ενδιαφέρον των Ομονοιατών, για πολλοστή φορά, τα τελευταία χρονιά έχει επικεντρωθεί στο ποιος θα είναι αυτός που θα τον αντικαταστήσει.
Όλοι βέβαια θα προτιμούσαν το ενδιαφέρον τους να είναι στραμμένο αλλού, αλλά δυστυχώς και τούτη η χρονιά ήταν μια από τα ίδια και χειρότερα, αφού η πιθανότητα να προλάβει η ομάδα το τρένο της Ευρώπης, δεν είναι καν στο φίφτι –φίφτι.
Μη υπάρχουσας άλλης εναλλακτικής οπαδικής επιλογής, η αναμονή είναι μεγάλη. Η χθεσινή επίσημη ανακοίνωση της λύσης της συνεργασίας με τον Πάμπο Χριστοδούλου, ανέβασε τους ρυθμούς, «κτυπώντας κόκκινο» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στα ποδοσφαιρικά στέκια. Επί των της «Παμπομανίας» δεδομένων, τα πράγματα έχουν ως εξής: Ναι, υπάρχει ενδιαφέρον από την Ομόνοια, αφού μεγάλη μερίδα του ΔΣ ευνοεί την πρόσληψη του. Ο Αντώνης Τζιωνής ανέλαβε προσωπικά το θέμα προπονητή και θα προχωρήσει σε κύκλο επαφών με προπονητές. Ο Πάμπος Χριστοδούλου είναι ένας από αυτούς.
Η Ομόνοια τα τελευταία χρόνια αποδειγμένα δεν «τόχει» στην εξεύρεση προπονητών. Πείτε μου ποιος προπονητής αποχωρήσας από τον «πράσινο» πάγκο τα τελευταία χρόνια, προκάλεσε στεναχώρια στον κόσμο. Ο Τάκης Λεμονής και ο Νεόφυτος Λάρκου, για παράδειγμα, πήραν τίτλους, αλλά όταν αποχώρησαν, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε.
Επειδή ίσως κάποιοι, (βλέποντας τη φετινή πορεία του Πανιωνίου), πουν ότι αυτό ίσχυσε για το Βλάνταν Μιλόγεβιτς, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δεν υπήρξε στενοχώρια, αλλά απορία (που λύθηκε με τα πεπραγμένα επί Νίκου Νταμπίζα).
Εξάλλου η Ομόνοια, κατά παράβαση της κλασικής στα καθ’ημάς επικρατούσας νοοτροπίας, όχι μόνο δεν διώχνει προπονητές με το ψύλλου πήδημα, αλλά επιμένει φορτικά και ανεξήγητα να κρατάει προπονητές στον πάγκο που δεν θα τους κρατούσε ούτε ο …Ιώβ (π.χ. Κώστας Καϊάφας, Τζον Κάρβερ).
Η διαφορά των διοικούντων την Ομόνοια με το βιβλικό πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης ήταν ότι αυτό το πρόσωπο επιβραβεύτηκε για την υπομονή του, σε αντίθεση με τους «πράσινους» διοικούντες.
Πάμε στο «δια ταύτα».Τι είδους προπονητή χρειάζεται αυτήν τη στιγμή η Ομόνοια; Ο κόσμος είναι «στεγνός». Απογοητευμένος στο έπακρο με την αγωνιστική πενία της ομάδα του, με το φιάσκο του (συγκεκριμένου) τεχνικού διευθυντή, με τους διοικούντες και βέβαια από το γεγονός ότι δεν υπάρχει αγωνιστική προοπτική πέραν της ταπεινής (για την ιστορία και μέγεθος της ομάδας) επιδίωξης για έξοδο στην Ευρώπη μέσω τριτείου ή τέταρτης θέσης, με προϋποθέσεις.
Άρα ο κόσμος, που επαναλαμβάνεται, είναι στη «στέγνα», χρειάζεται… ένα ποτηράκι. Χρειάζεται, (και το ξέρει πολύ καλά η διοίκηση), έναν προπονητή δημεγέρτη. Ένα προπονητή που πέρα από τις ικανότητες, (αυτό είναι αυτονόητο), θα έχει το ανάστημα να τον εμπνεύσει και να τον συσπειρώσει.
Αν αυτό αποτελεί εχέγγυο για την επιτυχία; Ασφαλώς όχι. Αλλά, αν το όνομα που θα ανακοινωθεί, έχει «ουδέτερη γεύση», όχι απλώς δεν θα ζωντανέψει τον κόσμο, αλλά θα τον απωθήσει ακόμη περισσότερο.
