Πέτρος Παπαγιώργης
Ικανοποίηση επικρατεί στην Ομόνοια για τη νίκη στο ντέρμπι με την Ανόρθωση με την εμφάνισ να απέχει κατά πολύ από αυτήν που θέλει ο κόσμος της ομάδας. Κακή δεν ήταν η Ομόνοια, αλλά η εμφάνιση της με άριστα το δέκα είναι περίπου στη βάση. Στο ίδιο επίπεδο κυμάνθηκε και στο ματς με τον Απόλλωνα. Στα υπόλοιπα ματς ήταν κάτω από τη βάση με …καλύτερο το ματς στο Δασάκι.
Θετικά στοιχεία για την Ομόνοια στο ματς του Σαββάτου το ότι κατάφερε να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα (το ότι της πήρε εφτά αγωνιστικές για να το καταφέρει, δεν είναι βέβαια κάτι για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται μια Ομόνοια) η ανεβασμένη απόδοση του Σίλβα Κλέιτον, που δείχνει να βρίσκει ρυθμό και η πολύ καλή παρουσία του νεαρού Φάνου Κατελάρη που συνεχίζει να δείχνει ότι έχει τα κότσια να κερδίσει θέση βασικού.
«Τονίζουμε με έμφαση πως ακόμη απέχουμε από το σημείο που θέλουμε να φτάσουμε», είπε χθες μεταξύ άλλων ο επί του Τύπου εκπρόσωπος της ομάδας της Λευκωσίας, Ανδρέας Δημητρίου.
Συμφωνούμε απόλυτα. Το πρώτο και βασικό πράγμα που οφείλει όμως να κάνει η Ομόνοια για να καλύψει την απόσταση από το σημείο που θέλει, είναι ένα. Να αρχίσει επί τέλους να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής. Εντάξει, δεν μιλάμε για το tiki-taka της Μπαρτσελόνα (αυτό της έλειπε της φετινής Ομόνοιας), αλλά να την κρατάει τη ρημάδα τη μπάλα.
Όσο η ομάδα δεν κρατάει μπάλα, δεν μπορεί να παίξει το ποδόσφαιρο που θέλει ο κόσμος, όταν κερδίζει θα κερδίζει κατά κανόνα με το «αχ και βαχ» και θα διατηρεί τις αμφιβολίες για το αν μπορεί να υλοποιήσει τους στόχους της. Μη ξεχνάμε βέβαια το ότι η κατοχή είναι η ασφαλέστερη μέθοδος άμυνας (κατέχουμε την μπάλα, άρα δεν την έχει ο αντίπαλος για να επιτεθεί…)
Έχει τα εργαλεία να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής η Ομόνοια; Δύσκολη η απάντηση. Είναι πάντως (και) θέμα διάταξης. Με το 4-4-2 σε ρόμβο και τον Κλέιτον ψηλά, (πίσω από τους δυο φορ), είναι δύσκολο. Με το 4-2-3-1 και τον (καλό) Βραζιλιάνο με περισσότερες κινήσεις και πρωτοβουλίες και ως αποδέκτη του μεγαλύτερου αριθμού πασών, (ηγέτης), έχει περισσότερες πιθανότητες να το κάνει. Ο ηγέτης είναι ο παίκτης που έχει την επιρροή στην ομάδα, κυρίως στην επιθετική στρατηγική. Αν δεν μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο ο Κλέιτον σε 4-2-3-1, δυσκολεύουν τα πράγματα.
Και κάτι γενικότερο. Το 4-2-3-1 κερδίζει όλο και πιο πολύ έδαφος γιατί όσο περισσότερες γραμμές δημιουργείς για να διασπάσεις τον αντίπαλο τόσο καλύτερο έλεγχο στην κυκλοφορία της μπάλας μπορείς να έχεις.
