Πέτρος Παπαγιώργης
«Περίπου 150 τουρκοκύπριοι ήρθαν στις ελεύθερες περιοχές για να δουν το παιχνίδι, Κύπρος – Βέλγιο με οργανωμένη εκδρομή που οργάνωσε ο Τεκίν Μπιριντσί.
Τα άτομα αυτά αποτελούνταν από προπονητές, πρώην και νυν ποδοσφαιριστές, παράγοντες ομάδων και δημοσιογράφοι. Οι Τ/Κ ενοικίασαν τρία λεωφορεία με αριθμούς εγγραφής της Δημοκρατίας, αφού ήθελαν να αποφύγουν να έρθουν με τα αυτοκίνητα τους. «Συμβαίνει συχνά να μας σπάζουν τα αυτοκίνητα μας στη νότια πλευρά», δήλωσε ο οργανωτής της εκδρομής Τεκίν Μπιριντσί».
Αυτά αναγράφονται, μεταξύ άλλων, στο πολύ ενδιαφέρον προχθεσινό ρεπορτάζ του συνάδελφου Ηρόδοτου Μιλτιάδους, με τίτλο «Το χρονικό του διαχωρισμού» και αντικείμενο την απομόνωση των Τουρκοκύπριων φιλάθλων που ήλθαν για το ματς.
Το σκηνικό του διαχωρισμού των Τουρκοκυπρίων από τους υπόλοιπους φιλάθλους σαφώς και είναι απαράδεκτο και λυπηρό συνάμα, αν και υπάρχουν δικαιολογητικά για τη συγκεκριμένη απόφαση.
Μέσα όμως από το ρεπορτάζ βγαίνει ξανά στο προσκήνιο μια άλλη δυσάρεστη και προκαλούσα έντονο προβληματισμό, πτυχή. Η πρόκληση ζημιών σε αυτοκίνητα Τουρκοκυπρίων όταν έρχονται στις ελεύθερες περιοχές. Γεγονός που τους ανάγκασε να οργανώσουν τη μετάβαση τους στο γήπεδο με λεωφορεία.
Η πρόκληση ζημιών σε αυτοκίνητα Τουρκοκυπρίων αποτελεί συχνό φαινόμενο. Δυστυχώς οι πατριώτες του γλυκού νερού ευδοκιμούν στην Κύπρο. Κάτι τέτοιοι παλληκαράδες, σε συνδυασμό με τη διαχρονική πολιτική μας βλακεία (που εκφράζεται με την ανικανότητα μας στο να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα από την ουτοπία), τον παραδοσιακό εθνικισμό και την παροιμιώδη ανοχή της πολιτείας (όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής μας υπανάπτυξης), μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Που θα καταλήξουμε;
Ας μη χάνουμε την ελπίδα μας.
