Πέτρος Παπαγιώργης
Να το και πάλι το σκηνικό. Η Ομόνοια, επανέλαβε εαυτόν. Το όνειρο για πρόκριση σε ομίλους Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, παρέμεινε όνειρο. Δεκαπέντε χιλιάδες κόσμος, που τη στήριξε με τη ψυχή του, έφυγε από το γήπεδο με χιλιάδες μαύρες σκέψεις να στριφογυρίζουν στο μυαλό του.
Τα πράγματα από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη είναι κατανοητά, ακόμη και σε κάποιον που το ποδόσφαιρο, το κατέχει στοιχειωδώς. Η Ομόνοια έζησε ξανά τον εφιάλτη, πολύ νωρίτερα φέτος, γιατί ήταν ανέτοιμη για τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Και έχασε μοιραία την πρόκριση από ένα αντίπαλο, που έδειξε πιο έτοιμος. Και επιπρόσθετα, συνολικά και πρακτικά, καλύτερος από αυτήν. Το γιατί ο Τζον Κάρβερ είπε ότι χθες ήταν καλύτερη η Ομόνοια από τον αντίπαλο, μόνο αυτός το ξέρει. Αν το πιστεύει κιόλας, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Για τέσσερα παιχνίδια στην Ευρώπη η Ομόνοια παρουσίασε ουσιαστικά την ίδια και την αυτή εικόνα με μικρές παραλλαγές. Στους αγώνες με τη Μπάνατς, τα πράγματα κύλησαν ανώδυνα λόγω της περιορισμένης δυναμικότητας του αντιπάλου. Στον πρώτο αγώνα στην Ιερουσαλήμ «κτύπησε» το καμπανάκι, αλλά τα δυο δοκάρια θόλωσαν την εικόνα.
Λέγαμε για την εικόνα. Μια γραμμή των χαφ, που για να στείλει τη μπάλα στην επίθεση πρέπει οι επιθετικοί να υποβάλουν… αίτηση με χαρτόσημο (στο χθεσινό ματς ήταν και ανασταλτικά αδύνατη). Μια αμυντική γραμμή με υποτυπώδη, μέχρι ανύπαρκτα στηρίγματα στα άκρα, υποπίπτουσα σε σοβαρά λάθη, κάποια από τα οποία στοίχισαν. Πτέρυγες άνευρες και αναποτελεσματικές. (Χριστοφή και Μπατιμπαγκά, πότε θα παίξουν…for good?). Γενικότερα, είδαμε μια ομάδα, που αν δεν προσθέσει άμεσα ποιότητα, δεν έχει προοπτική, πέραν του σκηνικού των τελευταίων ετών.
«Ο κόσμος είναι απογοητευμένος και το ξέρω, πρέπει όμως να κρίνουμε την ομάδα όχι τώρα». Αυτά είπε σήμερα μεταξύ άλλων ο Νίκος Νταμπίζας στον «Άστρα 92,8». Προφανώς εννοεί να κριθεί συνολικά. Απόλυτα σύμφωνοι. Αυτό θα γίνει τον ερχόμενο Μάιο. Αυτή όμως τη χρονική στιγμή μπορεί η ομάδα να κριθεί με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, όχι απλώς χωρίς καμία πρόθεση υπόσκαψης της προσπάθειας που γίνεται, αλλά με πρόθεση και ανησυχία για δημιουργία έντονου προβληματισμού για να βελτιωθούν τα πράγματα. Εννοείται ότι δεν υπάρχει πρόθεση σταύρωσης κανενός, όπως είπε ο Νίκος Νταμπίζας.
Η συνολική εικόνα της ομάδας που οδήγησε στην έξοδο από την Ευρώπη ήταν κατώτερη των προσδοκιών, λαμβανομένων υπόψη και των αντικειμενικών δεδομένων (μη απόλυτα έτοιμη λόγω χρονικού σημείου, μη συμπληρωμένη σε υλικό και διανύουσα περίοδο πολλών αλλαγών στον τομέα, αλλά και περίοδο γενικότερων αλλαγών).
Μήπως οι χθεσινές εκνευριστικές «γιόμες» περασμένων δεκαετιών που είδαμε στην επανάληψη και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας και η ανυπαρξία ορθόδοξης κυκλοφορίας της μπάλας είναι αποτέλεσμα αυτών των αντικειμενικών συνθηκών; Η μήπως η χρησιμοποίηση του (με βάση το ότι είδαμε) ανέτοιμου Νασιμέντο;
Το βασικό σήμερα ζήτημα, που προβληματίζει τον κόσμο, που νιώθει απογοήτευση και περιμένει απάντηση, είναι αναμφίβολα το ζήτημα της διεξόδου από την εικόνα που είδε.
«Η στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε». Χαρακτηριστική είναι η παροιμία που λέγεται γενικά σε διαπίστωση λάθους, του οποίου η υπαιτιότητα, ή δεν εντοπίζεται ή αποκρύπτεται. Η δεύτερη περίπτωση, δεν ισχύει. Ας εντοπιστεί λοιπόν το λάθος. Όσο υπάρχει χρόνος. Γιατί ευτυχώς για την Ομόνοια υπάρχει.
«Μετά το χθεσινό στόχος είναι να σηκώσουμε κεφάλι, να δώσουμε πίστωση χρόνου να στηρίξουμε τους παίκτες και την τεχνική ηγεσία και όλοι μαζί με την απαραίτητη ωριμότητα που την έχουμε ανάγκη και τη σκληρή δουλειά να επαναφέρουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία σε όλη την οικογένεια της Ομόνοιας ». Αυτά είπε ο Πρόεδρος Αντώνης Τζιωνής στον «Σούπερ Σπορ FM». Κανείς, μα κανείς, δεν διαφωνεί… αναμένοντας.
