Όσο εύκολα αποθεώνουμε, άλλο τόσο εύκολα μηδενίζουμε. Και ακόμα πιο εύκολα ξεχνάμε. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα στον μικρόκοσμο του κυπριακού ποδοσφαίρου, όπως και στην κοινωνία μας γενικότερα. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πολλά παραδείγματα. Παραδείγματα προπονητών ή ποδοσφαιριστών (ακόμα και προέδρων/παραγόντων) οι οποίοι έχουν προσφέρει τα μέγιστα στις ομάδες τους. Άτομα που άφησαν και την ψυχή τους εκεί που δούλεψαν και με την πρώτη στραβή, με μια κακή εμφάνιση, μετά ένα κακό αποτέλεσμα ή μια κακή σεζόν, ο κόσμος τους έστησε στον τοίχο. Αν η αχαριστία ήταν ποινικό αδίκημα, τότε η μισή (ποδοσφαιρική) Κύπρος θα ήταν σήμερα πίσω από τα σίδερα και αρκετοί από εμάς θα ήμασταν και ισοβίτες! Αυτοί είμαστε και δεν θα αλλάξουμε ποτέ.
Από τα παρασκήνια της Καθημερινής
