Χρήστος Ζαβός
Από το Σάββατο σκεφτόμουν να γράψω για εκείνα τα δύο παλικάρια μπροστά στον Αρούς. Τι παλικάρια δηλαδή που άμα ήταν Έλληνες θα ήταν εύζωνες στο Σύνταγμα και αν ήταν Άγγλοι θα φύλαγαν τη βασίλισσα στο Μπάκιγχαμ. Προς το παρόν φυλάνε την «Κυρία» και όλοι εμείς τους απολαμβάνουμε. Παικταράδες με τα όλα τους.
Σε κάποιο σημείο στο Β ημίχρονο, έπαιζαν μόνοι τους απέναντι στην ΑΕΚ. Μόνοι τους εντελώς. Αφού η ομάδα δεν είχε ανάσες. Και από βάθος, άστα να παν στην ευχή. Το γράψαμε από την πρώτη αγωνιστική και μετά ακολούθησαν οι υπόλοιποι. Τι να μην ακολουθήσουν δηλαδή, αφού βγάζει μάτια.
Το γεγονός ότι τελείωσαν τον αγώνα και στα 90 του λεπτά, οι Ράγιος, Βίκτορ και Οικονομίδης είναι από μόνο του θαύμα. Αλλά πες μου εσύ τι θα μπορούσε να κάνει ο Λέβι;Με τον Γκάντσιεφ τραυματία και τον Σεβού δεξιό μπακ, οι επιλογές για τη μεσαία γραμμή, είναι όσες σου δίνει η τράπεζα άμα καθυστερείς τις δόσεις του δανείου. Καμία δηλαδή.
Κλάταραν οι τρεις τους στο κέντρο και το Β ημίχρονο πήγε στράφι. Τους κραδασμούς δεχόντουσαν για 45 λεπτά τα δύο παλικάρια. Πόσο ν’ αντέξουν και αυτοί, θα το φας… δε θα το φας;
Και δεν έπαιζες μια καμία συνοικιακή ομάδα. Ομαδάρα είναι η ΑΕΚ γεμάτη υγεία και επιλογές στο ρόστερ. Ενώ η ΑΝΟ. Έχεις εκεί τους 13- 14 και βλέπεις το ημερολόγιο πότε θα έρθει ο Ιανουάριος μήπως και αλλάξει κάπως το πράγμα.
Στο Α ημίχρονο ήσουν μια χαρά. Βάλε να δεις τον αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα και σύγκρινε τον με το πρώτο ημίχρονο στο Αρένα. Καμία σχέση, σου το λέω με σιγουριά. Λύθηκαν τα πόδια των παικτών, βελτιώθηκε η κυκλοφορία και τα μαρκαρίσματα επίσης.
Μας το είπε ο Λέβι ότι χρειάζεται χρόνο, κάποιοι τον πιστέψαμε, κάποιοι έχουν προβλήματα στο σπίτι και απλά φωνάζουν έτσι για να ξεσκάσουν. Έτσι και αλλιώς για το ποδόσφαιρο μπορεί να μιλά, ο οποιοσδήποτε. Από το καφετζή και τη μοδίστρα, μέχρι τον υπουργό και τον ντιβέλοπερ.
Και σε ατομικό επίπεδο άμα δεις, το ίδιο ισχύει. Δες πως είναι ο Παλάγκα τώρα και πως ήταν στα τέλη του Αυγούστου. Τώρα που το σκέφτομαι ρε παιδί μου, έχεις ένα σωρό εξτρέμ, δεν έπαιρνες κανά πλάγιο μπακ στην άμυνα ή έναν ακόμη χαφ στο κέντρο; Σισέ, Καλό, Παλάγκα, Αμπτουλαγιέφ, παίζει και ο Καμαρά εκεί άμα λάχει και ο Ράγιος ακόμη και μας συστήθηκε και ο Ματθαίου. Μπράβο στο παιδί, μακάρι να συνεχίσει έτσι γιατί τον έχει ανάγκη η ομάδα όλη.
Ίσα, ίσα ο Ματθαίου και το ότι σκόραρε ο Καμαρά, είναι ότι καλύτερο συνέβηκε το Σάββατο. Μήπως ξεμπουκώσει και ο σέντερ φορ, γιατί με το ένα συν ένα σε κάθε ματς, πόσο θ’ αντέξεις.
Όπως και να έχει από εκείνο το βράδυ, κάθομαι και σκέφτομαι τη δήλωση του Λέβι. Τι να εννοούσε ο αθεόφοβος; Έχω κάτι μες στο νου μου αλλά θα το πω και εγώ στους φίλους μου.
Πάμε τώρα στο ζουμί. Παικταράς, προσωπικά εμείς εκφράσαμε τον θαυμασμό μας από το πρώτο του παιγνίδι με τη Νέα Σαλαμίνα. Και για πάρτη του δέχομαι να κάνουμε και πρωτάθλημα βετεράνων… αντί για τη λίγδα του Κουτσοκούμνη, χίλιες φορές να βλέπεις τους Πράνιτς να παίζουν μπάλα. Άλλους δέκα να είχαμε στην βραχονησίδα και τα Σαββατοκύριακα μας θα ήταν πολύ πιο όμορφα.
Και όμως κυρίες και κύριοι υπάρχουν άτομα που ασχολούνται με το άθλημα, είναι μάλιστα διαιτητές και συμπεριφέρονται προς τους Πράνιτς ωσάν και είναι μικρά παιδάκια. Και μη μου πεις ότι οι κανονισμοί είναι ίδιοι για όλους. Υπάρχουν και άγραφοι νόμοι που προστατεύουν ή προωθούν το σεβασμό.
Αντί να του ζητήσει αυτόγραφο ή τα φανέλα του μέσα στα αποδυτήρια, τον αποβάλει στο τελευταίο δευτερόλεπτο ελαφρά τη καρδία. Πόσο κόμπλεξ ρε παιδί μου; Πόσο ντουπέ;
Αλλά να μου πεις, αυτοί δεν έχουν το Θεό τους, τον Πράνιτς θα σκεφτούν; Και επειδή πέρα από παικταράς, επαγγελματίας φαίνεται ότι ο Κροάτης είναι και προσωπικότητα. Και καλά έκανε και τους τα έγραψε. Γιατί απέναντι σε αυτούς, δεν πρέπει να σιωπάμε. Κανείς μας…
Τι να εννοεί άραγε ο Λέβι; Άμα ξέρεις κανέναν φίλο του, πες του να μας πει… Κάτι υποψιάζομαι αλλά θα το πω στους φίλους μου.
