Χρήστος Ζαβός
Το παρουσιαστικό του και η ενέργεια του γενικώς ως άτομο παραπέμπει σε γόνο αγγλικής αριστοκρατικής οικογένειας που μένει στην Οξφόρδη, διαθέτει σύμπλεγμα διαμερισμάτων στο Κένσιγκτον του Λονδίνου, εξοχικό στη Μαγιόρκα και την Κέρκυρα και έχει ως χόμπι το παραδοσιακό για τους αριστοκράτες άγγλους, κυνήγι της αλεπούς
Η κίνηση του χθες να τραγουδήσει ένα σύνθημα στα ελληνικά δεν μπορεί να αγνοηθεί σε καμία περίπτωση. Ίσα, ίσα που προκαλεί θετική εντύπωση.
Το συγκεκριμένο σύνθημα είναι εμπνευσμένο από την αγάπη του Αελίστα προς την ομάδα του και δεν περιλαμβάνει ίχνος επίθεσης/προσβολής προς κανέναν αντίπαλο. Η επιλογή του δηλαδή μάλλον δεν είναι τυχαία. Δεν θα τραγουδούσε το «… αφεντικά, δεξιά και αριστερά».
Όπως και να προσεγγίσεις τον Μπαλτάζαρ μόνο θετικά μπορείς να εντοπίσεις. Πες ότι όλα αυτά τα κάνει για επικοινωνιακούς λόγους. Ακόμη και έτσι, ο τρόπος που διαχειρίζεται τη δημόσια εικόνα του είναι πέρα για πέρα εντυπωσιακός.
Συνεπώς πρόκειται για έναν άνθρωπο με ιδιαίτερη ευφυΐα. Και τέτοια άτομα συνήθως κάνουν και καλά τη δουλειά τους, όπως άλλωστε έχει αποδείξει μες στο γήπεδο.
Άμα το δεις από μια άλλη μεριά, συμπεραίνεις εύκολα ότι ο κόουτς σέβεται τους εργοδότες του και την ομάδα που προπονεί. Επί τούτου απ’ ότι μαθαίνω από τον πρόεδρο μέχρι και τον κύριο Κακουλλή είναι πέρα για πέρα ικανοποιημένοι μαζί του.
Το γεγονός ότι χαρακτήρισε τους παίκτες του ως τους καλύτερους του κόσμου στο χθεσινό Fan Day, δείχνει και τον σεβασμό που έχει προς αυτούς.
Σεβασμό δείχνει και στους οπαδούς αφιερώνοντας τους και το σύνθημα. Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν έχει δει την ανατολική μες την τρέλα της. Πάει λίγα χρόνια που παρατηρείται αυτό το φαινόμενο, το οποίο δεν θα αναλύσουμε στο συγκεκριμένο κείμενο.
Σεβασμό δείχνει και προς τη χώρα που ζει και εργάζεται. Έτσι όπως πάει θα μιλάει καλύτερα ελληνικά απ’ ότι κύπριοι συνάδελφοι του που δυσκολεύονται να αρθρώσουν μια πρόταση.
Η συμπεριφορά που βγάζει γενικώς προς όλους και όλα, ομορφαίνει γενικότερα και το κυπριακό ποδόσφαιρο που δεν φημίζεται για τους υψηλού επιπέδου επαγγελματίες ή παράγοντες που το απαρτίζουν. Δεν μυξοκλαίει, δεν βρίσκει δικαιολογίες, δεν βγάζει καφριλίκι, κοιτάει απλά τη δουλειά του. Αυτό μεταξύ άλλων δείχνει και αυτοπεποίθηση. Είναι ένας τζέντλεμαν και απ’ αυτούς δεν έχουμε πολλούς στο χώρο.
Η παρουσία του μέχρι πρότινος άγνωστου Μπαλτάζαρ είναι στην παρούσα φάση για την ΑΕΛ ότι καλύτερο. Εκπέμπει ένα λευκό φως στο όχι και τόσο φωτεινό σκηνικό που περιβάλλει την ομάδα τα τελευταία χρόνια.
Είναι κιόλας για τον Σοφοκλέους ένα μεγάλο συν. Πάνω στον 40χρονο τεχνικό έχω την εντύπωση ότι πρέπει να χτίσει ότι έχει στο μυαλό για την ομάδα της οποίας ηγείται τα τελευταία δέκα χρόνια.
Δεν ξέρω όπως και κανείς άλλος, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς του στην ΑΕΛ. Ίσως τον φάει αυτό που λέμε «το πεπρωμένο του προπονητή».
Ελπίζω πως όχι. Η ΑΕΛ πλήγηκε πολλάκις από απολύσεις προπονητών που δεν τους άφησαν να κάνουν τη δουλειά τους. Έτσι και αλλιώς ο πρόεδρος είναι μακράν πιο ψύχραιμος σε σχέση με το πώς ήταν πριν από πολλά χρόνια.
Ο Μπαλτάζαρ εκπέμπει φως και αξιοπρέπεια. Και τα χρειάζεται η ΑΕΛ, περισσότερο από ποτέ…