Χρήστος Ζαβός
Σε μια κανονική χώρα θα συζητάγαμε για τα νέα αποκτήματα , τη συμπεριφορά του νέου προπονητή, τον ενθουσιασμό της κερκίδας και τις αντιδράσεις των παικτών.
Σε μια κανονική χώρα. Στη δική μας μέσα από μια πρώτη προπόνηση φτάσαμε στο 74’, στον Άρη Βελουχιώτη, τους Ναζί, το Ντάνο, τον τούρκο παραγωγό του Survivor και φυσικά όπως πάντα τις δύο σημαίες.
Χωρίς να είμαι σίγουρος, δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος λαός στον πλανήτη που η προπόνηση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας του δίνει το έναυσμα ν’ αναδείξει στον αφρό όλη τη βλακεία που τον διακατέχει. Και είναι και τεράστια. Ατελείωτη όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν. Δεν θέλαμε και πολύ για να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Ένα δελτίο τύπου της αστυνομίας αρκούσε για να ξεπροβάλει όλη αυτή η ηλιθιότητα.
Το δελτίο που λες, λίγο πολύ μας έλεγε ότι κάποιος φιλήσυχος πολίτης δέχθηκε επίθεση απ’ οπαδούς της Ομόνοιας στην οικία του απλά και μόνο γιατί υπήρχε μια ελληνική σημαία. Δεν ήθελαν και πολύ τα Μέσα. Άθελα τους ανέδειξαν και αυτά την ανικανότητα τους να διερευνούν κάποιο συμβάν υιοθετώντας όπως πάντα τι λέει η αστυνομία. Είναι έτσι και αλλιώς γνωστό ότι η μοναδική πηγή πληροφόρησης ενός δημοσιογράφου είναι η αστυνομία.
Άμα δηλαδή καταγγείλω προσωπικά ότι με βίασε ένας σκύλος και μια γάτα και το ανακοινώσει η αστυνομία θα παίζω πρώτη είδηση σ’ όλα τα site, ίσως μου πάρουν και συνέντευξη σε κανά τηλεοπτικό δελτίο παρά -ειδήσεων. Χρόνια τώρα το γράφουμε, ότι αναρτηθεί εκ μέρους του σώματος λαμβάνεται ως ευαγγέλιο από τους «διερευνητικούς» δημοσιογράφους. Που να σηκώσουμε το τηλέφωνο να μάθουμε και κάτι επιπλέον; Αφού το είπε η αστυνομία.
Πάμε και σε μια άλλη παθογένεια. Τα μέσα άρπαξαν το δελτίο και ως είθισται το τράβηξαν μέχρι εκεί που δεν πάει. Να μην ήξερες, θα νόμιζες ότι οι Πλάτρες μετατράπηκαν σε Μοσούλη ή Βαγδάτη. Κάποιοι συνάδελφοι άθελα τους, παρασυρόμενοι από την καταιγίδα των ειδήσεων και κάποιοι άλλοι, επιτηδευμένα να πλήξουν την άλλη μεριά.
Τη σκυτάλη πήραν οι εθνικόφρονες και οι «ελληνάρες». Αυτοί που γράφουν συνήθως με τους λατινικούς χαρακτήρες και δεν τους νοιάζει καθόλου εάν ο Αρχιεπίσκοπος κτίζει πολυτελή συγκροτήματα πάνω στ’ αρχαία μνημεία, γράφοντας στα «χρυσά» του παπούτσια το τμήμα Αρχαιοτήτων.
Και ξεκίνησαν τη δαιμονοποίηση των Μπολσεβίκων. Οι οποίοι με τη σειρά τους απάντησαν ως συνήθως κατηγορώντας τους δεξιόφρονες για τη διχοτόμηση της πατρίδας και ανταπάντησαν αυτοί χαρακτηρίζοντας τους ακελικούς ως «εθνικούς μειοδότες». Όλα αυτά υπενθυμίζω από μια προπόνηση στις Πλάτρες.
Και ξεκίνησε να δημιουργείται το σύνηθες μπουλούκι που θυμίζει τους επικούς καυγάδες στο χωριό των Γαλατών του Αστερίξ και του Οβελίξ. Με την ανακυκλωμένη κουβέντα για το ποιος ευθύνεται για την κατάντια του τόπου.
Και όλα αυτά γιατί κάποιος ίσως να την είδε «κουμουνιστοφάγος» και θέλησε να εκτελέσει το χρέος του μη διστάζοντας να τραβήξει γκαζοπίστολο. Κακά τα ψέματα υπάρχουν τέτοιοι τύποι στην κυπριακή κοινωνία. Ο τύπος που αρρωστά με οτιδήποτε έχει να κάνει με το ΑΚΕΛ ή την αριστερά γενικότερα. Απόγονος αυτών που μάτωσαν το νησί πριν από 43 χρόνια και ποτέ δεν τέθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης. Και καπαρτίζουν περήφανα απολαμβάνοντας την ατιμωρησία που τους παρέχει το κράτος.
Ή αν θες, όλα αυτά γιατί κάποιοι ηλίθιοι την είδαν απόγονοι του Βελουχιώτη, των εξόριστων στα νησιά και της ένδοξης ελληνικής αριστεράς που καμία σχέση δεν έχει με την κυπριακή.
Και μέσα από μια προπόνηση, τεθήκαμε πάλι ενώπιον όοοολης αυτής της βλακείας που ταλαιπωρεί την κυπριακή κοινωνία και δεν την αφήνει να εξελιχθεί. Να κάνει ένα βήμα μπροστά και να δει το μέλλον με διαφορετικό τρόπο.
Μέχρι την επόμενη. Πιθανόν στο ντέρμπι Ομόνοια- ΑΠΟΕΛ. Εκεί που αναγκαστικά κάνεις μαθήματα ιστορίας από τους φανατικούς κάθε ηλικίας. Εκεί που ντρέπεσαι για την καταγωγή σου, θέλοντας να κάνεις εμετό όλη τη βλακεία που ταλαιπωρεί για δεκαετίες τον τόπο που γεννήθηκες…
