Χρήστος Ζαβός
Υπάρχει ένα μπέρδεμα σχετικά με την περίπτωση του Αρουαμπαρένα και σ’ αυτό βοηθά η παραπληροφόρηση των συναδέλφων οι οποίοι μάλλον ποτέ δεν φρόντισαν να μάθουν τι ακριβώς ισχύει.
Ο Ισπανός της ΑΕΛ δεν παραπέμφθηκε στη δικαστική για το «παράπτωμα» του να κτυπήσει πάνω στο grande διαιτητή Ψευδιώτη μ’ αποτέλεσμα να αποβληθεί. Ο Αρουαμπαρένα τιμωρήθηκε για το γεγονός ότι ο Ψευδιώτης στο φύλλο αγώνα έγραψε ότι ο παίκτης τον εξύβρισε λέγοντας του το διεθνές «fuck off».
Με βάση το πιο πάνω δεδομένο η ΚΟΠ και η δικαιοσύνη της αποφάσισε όπως τιμωρήσει τον παίκτη με την κατηγορία της εξύβρισης. Με λίγα λόγια δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι το διαφορετικό αφού ο διαιτητής αποτελεί «κομμάτι» της Ομοσπονδίας και ο λόγος του έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία.
Είναι όπως δηλαδή τη μαρτυρία του αστυνομικού ενώπιον του δικαστηρίου. Η εξουσία προστατεύει τα όργανα της θεωρώντας ότι ο λόγος τους αποτελεί «ευαγγέλιο». Ρε δεν πα να έχεις όλο το δίκαιο μαζί σου άμα το όργανο μαρτυρήσει πάει χάθηκες… και μην το ψάχνεις.
Κάτι τέτοιο συνέβηκε και στην περίπτωση του Ψευδιώτη. Τι και αν με την απόφαση του έγινε ρεντίκολο στο πανελλήνιο και όχι μόνο, η εξουσία του παρείχε τη διέξοδο να ρεφάρει . Αφού δηλαδή διαπίστωσε τη μαλακία του, χρησιμοποίησε την ισχύ που έχει ως διαιτητής παραπέμποντας τον παίκτη στην δικαστική δια του φύλλου αγώνα.
Έλα όμως που ο τηλεοπτικός φακός τον εκθέτει αφού ο Ψευδιώτης αποβάλλει τον παίκτη πριν ακόμη έρθει σε οπτική επαφή μαζί του. Με το που σηκώνεται «τακ» του βγάζει τη κόκκινη και προκαλεί γέλιο ακόμη και σ’ αυτούς που δεν παρακολουθούν το άθλημα.
Δεν είναι όμως μονάχα ο τηλεοπτικός φακός που τον εκθέτει. Είναι και το ίδιο του παρελθόν. Γιατί κάθε φορά που τα κάνει μαντάρα, καταφεύγει στο φύλλο αγώνα, για να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Κάτι τέτοιο έγινε και στην περίπτωση του Λιάσου Λουκά για τον οποίο έγραψε τα αίσχιστα με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί ο τιμωρηθεί ο κόουτς της Καρμιώτισσας.
Επί τούτου πρέπει σιγά, σιγά η εξουσία-δικαιοσύνη του αθλήματος ν’ αναθεωρήσει κάποιες από τις μεθόδους της. Η περίπτωση Ψευδιώτη απογυμνώνει το αλάθητο που διατηρεί συνεπώς θα πρέπει να εξευρεθούν οι τρόποι ούτως ώστε να παρεμβαίνουν όταν η αξιοπιστία ενός «οργάνου» τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Όσον αφορά την άλλη μορφή εξουσίας, που πηγάζει μέσα από τα ίδια τα σωματεία παρατηρείται άλλου είδους ηλιθιότητα.Νομοθετούν μάλλον χωρίς να γνωρίζουν τι, αφού πολλάκις έχει αποδειχθεί ότι και τα ίδια ζημιώνονται από τις προχειρότητες που εκπονούν ως «κανονισμούς».
Εν ολίγοις αυτό που συμπεραίνουμε με σχετικά εύκολο τρόπο είναι ότι άμα η εξουσία συνδυάζεται με την εξουσία τότε το κοκτέιλ είναι εκρηκτικό. Σε τέτοιο βαθμό που σε κάνει να κλαίς, να λυπάσαι, να φοβάσαι, να οργίζεσαι και να γελάς…
