Χρήστος Ζαβός
Είναι άνθρωπος αλλά άμα κρατά τη σφυρίχτρα μοιάζει με μικρό θεούλη. Βγαίνουν στο προσκήνιο όλα τα χαρίσματα που διαθέτει… μ’ αποτέλεσμα όλοι εμείς να τον απολαμβάνουμε.
Έχει χιούμορ γιατί μας κάνει και γελάμε. Όσες φορές και να δεις τη φάση αποβολής με τον Αρουαμπαρένα ξεχνάς τα όποια προβλήματα έχεις.
Είναι αψυχολόγητος μ’ αποτέλεσμα να παίρνει αποφάσεις που στηρίζονται σε κάποιο λόγο. Κοιτάς και ξανά κοιτάς τη φάση αποβολής του Βάντερ και δεν καταλαβαίνεις που στήριξε την απόφαση του.
Είναι ανασφαλής και άμα βρίσκεται υπό πίεση ξεχνάει τα καθήκοντα του μ’ αποτέλεσμα οι ποδοσφαιριστές να τον κάνουν ότι θέλουν.
Είναι όμως κοινωνικός αφού του αρέσει να μιλάει με τους παίκτες. Από τη στιγμή που ισοφάρισε η ΑΕΛ αποφάσισε να πιάσει κουβέντα και με τους 22 που βρισκόντουσαν στον αγωνιστικό χώρο.
Διαθέτει έμπνευση και άμα έχει ενώπιον του φύλλο αγώνα μεταμορφώνεται σ’ ένα μοντέρνο Ντοστογιέφσκι. Γράφει, γράφει… τώρα τι λεν οι Λιάσος Λουκά και Αρουαμπαρένα, μάλλον κακοήθειες είναι.
Πέραν των λογοτεχνικών ικανοτήτων του έχει και μια κλίση στα εικαστικά. Δεν του αρκεί το απλό κόκκινο προσθέτει ένα ακόμη τόνο για να γίνει κατακόκκινο. Όπως δηλαδή εξήγησε στους δημοσιογράφους για το ποιο χρώμα ήταν η κάρτα στον παίκτη της ΑΕΛ.
Γνωρίζει πώς να ελίσσεται. Και άμα διαπιστώσει ότι έχει κάνει λάθος, βρίσκει διάφορες δικαιολογίες για να τα μπαλώσει. Εγώ πάντως πιστεύω ότι όντως τον έβρισε ο Αρουαμπαρένα. Μπορεί να μην έδειξε τίποτα ο τηλεοπτικός φακός αλλά είμαι σίγουρος ότι ο ισπανός το είπε από μέσα του. «@#!$%^&»…κάτι τέτοιο είπε.
Είναι όμως και εκδικητικός. Άμα σε βάλει στο στόχαστρο τότε δύσκολα ξεμπερδεύεις μαζί του. Επί τούτου ρώτα εκεί στην Καρμιώτισσα ή καλύτερα το Λιάσο Λουκά.
Είναι και ευπατρίδης. Βοηθάει τη Κύπρο μας αφού τα κατορθώματα του γίνονται γνωστά και σε άλλες χώρες.
Έχει κιόλας υπερφυσικές ικανότητες γιατί κάνει μια δουλειά που δεν μπορεί να την κάνει. Γιατί άμα ο Ψευδιώτης είναι διαιτητής τότε και εσύ μπορεί να γίνεις σεφ στο καλύτερο εστιατόριο του Παρισιού.
Είναι και πεισματάρης. Γιατί αντί ν’ ακολουθήσει το δρόμο των Μούσκου και Γιώργου Νικολάου, επιμένει να κάνει διαιτησίες. Στο κάτω, κάτω στην Κύπρο είμαστε ο καθένας κάνει ότι θέλει.
Έχει κιόλας εμμονή στην παράδοση του τόπου μας. Δεν φοράει βράκα, ούτε και χορεύει το χορό του δρεπανιού αλλά μάχεται με νύχια και με δόντια να διατηρήσει στη μνήμη όλων μας, πως ήταν και πως πρέπει να παραμείνουν οι διαιτητές στο κυπριακό ποδόσφαιρο.
Τον ευχαριστούμε για όλα αυτά και άλλα πολλά. Ψευδιώτη είσαι ένας μικρός θεούλης. Συνέχισε γιατί μας δείχνεις το δρόμο. Και εγώ βαρέθηκα αυτή τη δουλειά και θέλω να γίνω μοντέλο για περιποίηση μαλλιών…
Υ.Γ Είναι και τηλεοπτικός αστέρας..
