Χρήστος Ζαβός
Που να περίμενε κανείς ότι σε τέτοιο χρονικό σημείο θα υπέγραφε ο ΑΠΟΕΛ τον Ποτέ; Ας το διάολο θα μας τρελάνουν Πασχαλιάτικα. Άμα ήταν καμιά ΑΕΛ ελέω Καραβίδα, καμιά Ομόνοια λόγω Πάμπου άντε να το χωνέψεις. Η Ανόρθωση μαθαίνω ότι είναι αυτή που τον προσέγγισε αλλά ο ταμίας των «χωραϊτών» είναι όπως όλοι ξέρουμε πιο ισχυρός. Τα βρήκαν Πετρίδης και Καραβίδας και έγινε το ντιλ. Δεν θέλει και πολλά.
Στον ΑΠΟΕΛ; Και όμως στον ΑΠΟΕΛ και γιατί όχι. Άλλωστε χωρίς ακόμη να γίνει γνωστό το οικονομικό κομμάτι της συμφωνίας, τα λεφτά του Ποτέ δεν θα είναι και λίγα. Δεν θα μπορούσε να τα επωμιστεί το ταμείο κάποιας άλλης κυπριακής ομάδας. Πρώτος σκόρερ στη Β Τουρκίας είναι το άτομο δεν είναι κανένα φορ της πλάκας.
Αναρωτιέσαι κιόλας πως δεν τον έκλεισαν άλλες ομάδες της Τουρκίας, γιατί αυτοί δεν υπολείπονται λεφτών. Είκοσι γκολ σε εικοσιπέντε αγώνες δεν είναι και λίγα. Αντιθέτως αποδεικνύει την αποτελεσματικότητα που έχει ως φορ, δεδομένο άλλωστε που διαπιστώσαμε το 14/15 όταν φορούσε το τριφύλλι και πέτυχε 17 γκολ.
Όσον αφορά το άσχημο εκείνο περιστατικό με την απάνθρωπη συμπεριφορά κάποιων ηλιθίων προς το πρόσωπο του δυτικό-αφρικανού δεν μπορεί να καθορίσει την ταυτότητα ενός σωματείου… μην τρελαθούμε. Και όπως φάνηκε ούτε για τον παίκτη κρίθηκε τόσο σοβαρό για να πάρει την απόφαση του.
Business is business δεν θα χολοσκάμε κιόλας γιατί κάποιοι κουβαλούν αρρωστημένα μυαλά.
Τώρα στο αγωνιστικό κομμάτι. Ο ΑΠΟΕΛ προσθέτει στο ρόστερ του ένα βαρβάτο φορ, ανίκητο στον αέρα, που αντέχει και δίνει ξύλο ενώ εντός της περιοχής είναι διαβολεμένος.
Όσον αφορά δε την αποτελεσματικότητα του τα τελευταία τρία χρόνια ολοένα και ανεβαίνει. 17 με Ομόνοια, 23 πέρσι με τη Ντέμισπορ και 20 μέχρι στιγμής… και απομένουν 7 αγωνιστικές έως ότου ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα.
Ενδιαφέρον έχει επίσης και που κολλά ο Γαλλόφωνος στον ΑΠΟΕΛ του 17/18. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι οι γαλαζοκίτρινοι του χρόνου έχουν ένα βασικό κορμό παικτών που ξεπερνούν τους 10.
Δεν έχει ακόμη κλείσει η εκκρεμότητα με τους Βινίσιους και Βάτερμαν αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πάζλ έχει ολοκληρωθεί.
Με τους επιθετικούς υπάρχει ένα θέμα. Γιατί ο Πιέρος δεν θα μείνει Κύπρο, ίσως πάει στους Βίκινγκς ενώ κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει στις περιπτώσεις των Ντε Καμάργκο και Μπαράλ. Δεν αποκλείεται μάλιστα να αποχωρήσουν και οι δύο. Συνεπώς η front line του AΠΟΕΛ την επόμενη σεζόν να είναι παντελώς καινούργια. Με τον Ποτέ να είναι ο ένας εκ των τριών. Καθόλου άσχημα για μια εκ των επιλογών.
Λοιπόν, είναι μπάμ ή δεν είναι; Φυσικά και ναι.
Το χρονικό σημείο είναι ένα θέμα. Πασχαλιάτικα να κλείνεις μεταγραφή δεν είναι και λίγο. Δείχνεις σοβαρότητα και ετοιμότητα. Και ο κόσμος μάλλον το εκτιμά. Άσε κιόλας που τους πιάνεις όλους αδιάβαστους. Ο άλλος σχεδιάζει πως θα ψήσει το αρνί ή τις φλαούνες και η διοίκηση παίρνει παίκτη. Τι άλλο θες δηλαδή;
Δεύτερο παίρνει έναν παίκτη που φόρεσε το τριφύλλι με επιτυχία. Δηλαδή μετά τους Εφραίμ και Αλωνεύτη τον πρώτο σκόρερ της τότε Ομόνοιας. Ασιχτίρ, τι να πεις περισσότερο; Οι Ομονοιάτες ξεκίνησαν μες στα Face Βοοκ. Πάλι είσαι μες τα πόδια τους ή καλύτερα στο μυαλό τους.
Επιπλέον είναι επιθετικός που έχει από μόνο του τη δική του γλύκα. Άλλο να παίρνεις αριστερό μπακ και άλλο σέντερ φορ.
Και τέλος όπως το συνηθίζουμε στο μικρόκοσμο του κυπριακού ποδοσφαίρου έχει μια διαφορετική αίγλη όταν παίρνεις γνωστό σε μας παίκτη παρά κάποιον άγνωστο. Να για παράδειγμα όταν ο ΑΠΟΕΛ έπαιρνε τον Μπαράλ που έχει μακράν καλύτερο βιογραφικό από τον Ποτέ δεν έκανε τέτοια αίσθηση όσο αυτή του Αφρικανού.
«Μπαμ» είναι του Ποτέ και είναι και Πάσχα. Μακριά από τις κροτίδες αλλά ο κρότος ανήκει στην ιεροτελεστία των ημερών. Και ο ΑΠΟΕΛ ακολουθώντας τα έθιμα έριξε τσάκρα.
