Χρήστος Ζαβός
Είναι ένα σύνθημα που καθορίζει την κυπριακή ποδοσφαιρική πραγματικότητα, ιδιαίτερα δε τα τελευταία χρόνια που οι του ΑΠΟΕΛ επέβαλαν την αυτοκρατορία τους.
Οι εμπνευστές του «ΑΠΟΕΛ εναντίον όλων» πιστεύουν ακράδαντα ότι περιγράφει την πραγματικότητα νοουμένου ότι οι οπαδοί των άλλων ομάδων έχουν βάλει στο στόχαστρο την ομάδα τους.
Από την άλλη οι αντίπαλοι αντιλαμβάνονται ως ψευδές το σύνθημα… θεωρώντας ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει ως σύμμαχο τα κέντρα αποφάσεων συνεπώς σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
Επί τούτου μπορούμε να πούμε πολλά. Άλλωστε επ’ αυτού περιστρέφεται η πραγματικότητα στο κυπριακό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια.
Ας αφήσουμε όμως τις γενικολογίες και ας επικεντρωθούμε στις εξελίξεις του πρωταθλήματος. Γιατί έτσι όπως διαμορφώθηκαν τα αποτελέσματα τούτο το Σαββατοκύριακο, αναρωτιέσαι ποιος είναι ενάντια στον ΑΠΟΕΛ και ποιος όχι.
Αφού όλοι, λες και ήταν όλοι συνεννοημένοι για να σεκοντάρουν τους Λευκωσιάτες. Η μεγάλη αντίπαλος του ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, επιβεβαίωσε το αγωνιστικό κόμπλεξ που τη διακατέχει στο αιώνιο ντέρμπι τα τελευταία χρόνια, ο Απόλλωνας έχασε δικαίως από την αδιάφορη Ανόρθωση, ενώ η ΑΕΚ έφαγε τα μούτρα της στο Τσίρειο απέναντι στην παθιασμένη ΑΕΛ.
Λυχνάρι να έβρισκε στα φώτα του «Καλησπέρα» ο Πετρίδης τέτοια επιθυμία δεν θα του την ικανοποιούσε. Και όμως έπαιξαν όλοι για την αφεντιά του.
Ιδιαίτερα δε ο Απόλλωνας και η ΑΕΚ. Μιλώντας για τον Απόλλωνα, πρέπει να τα έχουν με τον εαυτό τους. Δικαίως έχουν κάποιες ενστάσεις για το πώς εξελίσσεται το πρωτάθλημα, ιδιαίτερα δε για την άδικη τιμωρία που επέβαλαν στο Ρομπέρζ.
Γιατί είναι διαφορετικό να πηγαίνεις στο Παπαδόπουλος έχοντας τον ηγέτη της άμυνας σου δίπλα από το Βινίσιους και διαφορετικό με τον Πελαγία (καμία διάθεση υποτίμησης προς τον κύπριο στόπερ αλλά ο Ρομπέρζ είναι Ρομπέρζ).
Από την άλλη όμως αποδεικνύεται ότι όσο προχωρά το πρωτάθλημα, οι λύσεις από τον πάγκο δεν προσφέρουν λύσεις.
Εκτός ο Γκιέ, εκτός οι Σακέτι, Μπεντόγια και Ρομπέρζ, άμα λάβεις υπόψη και την κούραση των Ντα Σίλβα, Παπουλή ίσως και άλλων παικτών τότε το αποτέλεσμα δεν είναι και πολύ θετικό για την ομάδα του Σοφρώνη. Πόσο μάλλον δε, όταν ακόμη και ο «φύλακας άγγελος» Βάλε δεν ήταν και στη καλύτερη του μέρα.
Πάντως προς τιμή τους, αποδέχθηκαν την ήττα χωρίς να ψάχνουν δικαιολογίες και διάφορες παπαριές που κατά καιρούς άλλες ομάδες προσάπτουν μετά από ένα ανεπιτυχές αποτέλεσμα.
Τώρα για την ΑΕΚ ας μου επιτραπεί να πω ότι με τέτοιες εμφανίσεις, δεν είμαι σίγουρος αν αξίζει τη δεύτερη ή και τρίτη θέση. Δεν είναι ότι έχασε… είναι ότι παρουσιάστηκε μη σοβαρή σ’ έναν τέτοιο κρίσιμο αγώνα.
Και επειδή πολλές φορές είχαμε αναφέρει τα καλύτερα λόγια για τον προπονητή της, στον αγώνα του Τσιρείου φέρει την απόλυτη ευθύνη αφού άφησε την ομάδα του να παρασυρθεί σ’ ένα άναρχο παιγνίδι που καμία σχέση δεν έχει με μια ομάδα που θέλει να πάρει το πρωτάθλημα.
Όσον αφορά τον ΑΠΟΕΛ, μπορείς να του προσάψεις τα πάντα. Ότι έχουν τη δύναμη, ότι έχουν τα λεφτά… δεν μπορεί όμως να μην του καταλογίσεις την ικανότητα του να κερδίζει ακόμη και όταν είναι πεθαμένοι από την κούραση. Είναι δηλαδή «μανούλα» στο πώς να παίρνουν τα αποτελέσματα.
Και ακόμη και στο σημείο που δεν έχουν δυνάμεις, έχουν απουσίες από τραυματισμούς, έρχονται οι κύριοι αντίπαλοι του να το βοηθήσουν. Ισοπαλία με ΑΕΛ και ήττα από Ανόρθωση ο Απόλλωνας, ισοπαλία με Ομόνοια και ήττα από ΑΕΛ η ΑΕΚ. Ομάδες δηλαδή που κέρδισε ο ΑΠΟΕΛ με σχετική ευκολία.
Γι’ αυτό και η διαφορά όσο πάει μεγαλώνει. Να μου πεις τώρα, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ποιος όμως πιστεύει ότι οι «χωραΐτες» μπορεί να χάσουν το πέμπτο. Ίσως οι Σοφρώνης και Ινιάκεθ. Θα δείξει…
