Χρήστος Ζαβός
Οκ… είναι το πρωτάθλημα και κυρίως το κύπελλο. Για το πρώτο η Ανόρθωση δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο πέραν του να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια της.
Ως προς το δεύτερο η «λύσσα» είναι τέτοια που θυμίζει λύκο πεινασμένο σε στέπα της βόρειας Ρωσίας. Δεν χρειάζεται να είσαι κοντά στο Παπαδόπουλος για να το διαπιστώσεις.
Τα πέτρινα χρόνια, έτσι όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά τα «Νοεμβριανά» του 2008, έχουν δημιουργήσει μια ψύχωση ως προς την κατάκτηση ενός τίτλου. Δεν θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά αφού οι διακρίσεις μοιάζουν με τροφή για ένα σωματείο όπως η Ανόρθωση. Και επειδή ακριβώς η τροφή εξαφανίστηκε τα τελευταία χρόνια, το φετινό κύπελλο μοιάζει με όαση για έναν διψασμένο άτομο στην έρημο.
Από κει και πέρα, διαβάζοντας σήμερα σε άλλη ιστοσελίδα περί της έναρξης του προγραμματισμού για την επόμενη σεζόν, το εν λόγω θέμα τίθεται στην κορυφή της ατζέντας για τους Βαρωσιώτες. Είναι κεφαλαιώδης σημασίας νοουμένου ότι η Ανόρθωση εισέρχεται σε μια νέα εποχή, όπου οι απαιτήσεις αντανακλούν στο μέγεθος της.
Έχει πλέον φτιαχτεί η ψυχολογία, οι πληγές των «Νοεμβριανών» έχουν κάπως επουλωθεί ενώ το φάντασμα του Κετσπάγια που τόσο ταλαιπώρησε το «Φοίνικα» έχει πλέον ξορκιστεί για χίλιους δύο λόγους.
Ως είθισται ο προγραμματισμός μιας σοβαρής ομάδας ξεκινά από το κεφάλαιο προπονητής. Και η Ανόρθωση δείχνει να διαθέτει ένα τέτοιον αφού η μεταμόρφωση της πιστώνεται στο μεγαλύτερο τουλάχιστον ποσοστό της, στον κύριο Λέβι. Ο Ισραηλινός δούλεψε σωστά, επέβαλε τη φιλοσοφία του καταφέρνοντας να φτιάξει ένα σύνολο που αν μη τι άλλο σέβεται τον εαυτό του. Από μια παρέα ατόμων που έπαιζε μπάλα η Ανόρθωση μετατράπηκε σε ποδοσφαιρική ομάδα.
Η βελτίωση είναι τέτοια που μοιάζει μ’ ένα παραμύθι που διαβάζαμε μικρά παιδιά. Από ασχημόπαπο άρχισε πλέον να παίρνει τη μορφή ενός περήφανου Φοίνικα. Και ο κόσμος το βλέπει και χαίρεται.
Δεν είναι ότι έχει τελειοποιηθεί η ομάδα. Έχει ένα σωρό αδυναμίες. Ιδιαίτερα δε, στην άμυνα αλλά και αυτό που λέμε βάθος στο ρόστερ. Ούτε και ο Λέβι είναι κανένας αλάνθαστος… άλλωστε τέτοιοι υπάρχουν μόνο σε αμερικάνικες ταινίες του Χόλυγουντ.
Έχει όμως αποδείξει ότι διαθέτει την ικανότητα να δουλέψει με σωστό τρόπο. Εκτός απ’ αυτό γνωρίζει όσο λίγοι ποια είναι η κουλτούρα και η νοοτροπία στο Αντώνης Καράς. Είναι προσωπικότητα και έχουν να λένε ότι δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του όσον αφορά τον τρόπο δουλειάς.
Επί τούτου, ταιριάζει απόλυτα με τον τρόπο προσέγγισης του Αντρέα Παντελή. Η νοοτροπία του προέδρου μοιάζει ιδανική για έναν επαγγελματία που επιθυμεί να θέσει επαγγελματικές βάσεις. Ο πρόεδρος της Κυρίας δεν είναι απλά ένας παράγοντας, είναι ένα άτομο που γνωρίζει το αντικείμενο και πως αυτό δουλεύει.
Πάνω σ’ αυτή τη σκέψη βασίστηκαν οι προηγούμενες επιτυχίες της ομάδας. Γιατί άμα ο Παντελή έμπαινε στα πόδια του Κετσπάγια οι Ανορθωσιάτες δεν θα ήξεραν από πρώτο χέρι πως κουνιέται το σεντόνι στο μέσο του γηπέδου
Εν ολίγοις ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του. Και η αξιολόγηση του 51χρονου τεχνικού παίρνει θετικό πρόσημο. Έχει που έχει ένα συμβόλαιο και για του χρόνου, η Ανόρθωση θα ήταν λάθος να μπαίνει στη διαδικασία διαζυγίου.
Θα πρέπει να χτίσει πάνω σ’ αυτό που δημιουργείται από το χειμώνα και έπειτα. Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει την επιτυχία ωστόσο που καιρός για να παίρνεις ρίσκα.
Και που ξέρεις. Ανατρέχοντας κιόλας στη θρησκεία της πατρίδας του, ο Ισραηλινός ίσως να είναι ο «εκλεκτός» για την επιστροφή της Κυρίας στη Γη της Επαγγελίας.
