Χρήστος Ζαβός
Είναι πολλά πράγματα που μπορεί να ειπωθούν γύρω από την αυτοκρατορία που έχτισε ο ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς άμα είναι να γίνει κουβέντα σε καμία περίπτωση δεν θα περιστραφεί γύρω από το άθλημα. Καθόλου τυχαίο αφού στην Κύπρο ποτέ δεν συζητούμε για ποδόσφαιρο.
Ο ένας θα σου πει έτσι, ο άλλος γιουβέτσι, ο ένας νομίζει ότι είναι βούρτσα και ο άλλος οδοντόβουρτσα… μη σου γράψω και τίποτα άλλο δηλαδή. Κοινή συνισταμένη δεν υπάρχει κυρίως γιατί η κουβέντα βασίζεται στο φανατισμό.
Υπάρχουν όμως κάποιες πτυχές γύρω από το άθλημα που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθούν.
Για παράδειγμα στην Κύπρο έχουμε την εντύπωση ότι άμα κάποιος έχει λεφτά μπορεί και να έχει ομάδα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει σε καμία περίπτωση και υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε Κύπρο και ανά την υφήλιο. Πολλοί είναι αυτοί που τα τσόνταραν και δεν κατάφεραν να φτιάξουν ένα σύνολο της προκοπής.
Στο νησί έχουμε επίσης και την εντύπωση ότι με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις και τα 36 παιγνίδια του πρωταθλήματος. Ακόμη και έτσι, άμα μια ομάδα δεν έχει τις μονάδες ή το σύνολο, δύσκολα θα τα καταφέρει.
Η οικονομική ευμάρεια ναι μεν βοηθά σε τεράστιο βαθμό, δεν μπορεί όμως να είναι αποτελεσματική εάν και εφόσον δεν συνοδεύεται με τη κατάλληλη τεχνογνωσία.
Ο ΑΠΟΕΛ, κυρίως ο φετινός, επιδεικνύει μια σοβαρότητα πάνω στο θέμα. Στην Κύπρο, το χτίσιμο μιας ομάδας καμία σχέση δεν έχει με την υγιή διαδικασία που ακολουθούν ομάδες που ασχολούνται με το άθλημα.
Επί τούτου, κάτσε να δεις πόσες μεταγραφές κάνουν κάθε καλοκαίρι οι περισσότερες των ομάδων. Συνήθως πάνω από δέκα, καμιά φορά φτάνει και τις δεκαοκτώ!!
Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί οι παράγοντες χρόνια τώρα τα έχουν κάνει πλακάκια με τους μάνατζερ. Μια μεταγραφή μπορεί να επιφέρει πολλά λεφτά για τις δύο μεριές. Καθόλου δεν τους ενδιαφέρει η συνοχή, ο κορμός στον οποίο θα βασιστεί η ομάδα.
Με λίγα λόγια το ράβε ξήλωνε, είναι η συνήθης τακτική που ακολουθούν οι περισσότεροι. Είτε από ασχετοσύνη, είτε για προσωπικό όφελος.
Στον ΑΠΟΕΛ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Απαλλαγμένοι από τον οικονομικό βραχνά οι διοικούντες με τη βοήθεια των ειδικών προβαίνουν και υλοποιούν τα αυτονόητα. Επιβραβεύουν αυτούς που προσφέρουν άρα και αξίζουν να μείνουν στην ομάδα. Σκέψου απλά πόσοι παίκτες έφυγαν από άλλες ομάδες γιατί απλά η διοίκηση δεν ήθελε τάχατες να τους κάνει το χατίρι.
Είναι η αλφαβήτα του επαγγελματισμού. Όποιος αξίζει επιβραβεύεται. Όποιος είναι ικανός, του παρέχεις τα εφόδια ν’ ανελιχθεί. Να γίνει καλύτερος.
Η χθεσινή καταιγίδα ανακοινώσεων με τους Μιλάνοφ, Μερκή και Αλωνεύτη είναι για την Κύπρο όχι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Αν λάβεις υπόψη ότι προηγήθηκαν οι Εφραίμ, Πιέρος, Νεκτάριος και Πάρντο και θ’ ακολουθήσουν οι Βινίσιους, Μοράις ενώ συμβόλαια διατηρούν οι Εμπεσίλιο και Μπαράλ, τότε έχεις σχεδόν μια ολοκληρωμένη εικόνα του ΑΠΟΕΛ για την επόμενη σεζόν.
Συνεπώς οι μόνιμοι πρωταθλητές τα τελευταία χρόνια, ξεκινούν πρώτοι στην pole position του καλοκαιριού. Γιατί είναι μια ομάδα έτοιμη που χρειάζεται κάποιες προσθαφαιρέσεις για να γίνει ακόμη καλύτερη. Έχει την φιλοσοφία της και τους παίκτες που θα την εφαρμόσουν μες το γήπεδο.
Ομολογουμένως την τακτική αυτή ακολουθεί και η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Άμα προσθέσεις και τον Απόλλωνα που πλέον το εφαρμόζει, τότε εύκολα θα καταλάβεις γιατί οι τρεις προπορεύονται στο βαθμολογικό πίνακα.