Χρήστος Ζαβός
Εκ του μακρόθεν. Άποψη από άτομο που παρακολουθεί και γνωρίζει το ποδόσφαιρο, χωρίς όμως να είναι ο ειδήμων στα θέματα Ομόνοιας.
Ας υποθέσουμε ότι εδώ είμαστε αντικειμενικοί ή ακόμη και ρομαντικοί ως προς την αντίληψη που έχουμε για το άθλημα.
Τι είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς ακούγοντας Ομόνοια Λευκωσίας; Μπορεί να είναι κάτι άλλο πέραν από το λαό της;
Ποιος να ξεχάσει τις ανά την Κύπρο γεμάτες κερκίδες από πράσινους οπαδούς. Παιδί της δεκαετίας του 80’… ποιος αλήθεια μπορεί να αφαιρέσει από τη μνήμη του την ιαχή «Ο..Ο..Ομόνοια» Τότε που κουνιόντουσαν τα τσιμέντα και η φωνή σε διαπέρναγε από τον οισοφάγο κατ’ ευθείαν στο στομάχι.
Ακόμη και στις δύσκολες εποχές, τα τελευταία δηλαδή χρόνια, ποιος μπορεί να υποτιμήσει τις συγκεντρώσεις που γινόντουσαν από γειτονιά σε γειτονιά, από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη. Τότε που έσπευδε ο κόσμος να καταθέσει από το υστέρημα του, νομιζόμενος ότι μ’ αυτό τον τρόπο η ομάδα θα βγει από το πρόβλημα.
Και κάθεσαι και αναρωτιέσαι πως είναι δυνατό… πως έχουν καταφέρει να παίζει η Ομόνοια κόντρα στον ΑΠΟΕΛ και να μην παίρνουν εισιτήρια; Με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο πέρα από τη λέξη «ξεφτίλα».
Δηλαδή άμα αυτός δεν είναι ο πάτος, τότε τι μπορεί να είναι πάτος; Στο δικό μου το κεφάλι ακόμη και αν είσαι Β ή Γ κατηγορία , η Ομόνοια θα είναι Ομόνοια γιατί μάλλον οι κερκίδες θα είναι στολισμένες με πράσινο χρώμα.
Θα έχεις δηλαδή τα σύμβολα και τη σημαία σου αναρτημένες και στο πιο μικρό γήπεδο του νησιού. Δεν θα απουσιάζεις από τη μάχη, όπως θα συμβεί το ερχόμενο Σάββατο στο ντέρμπι της Λευκωσίας.
Καταλαβαίνω ότι υπό το φόβο οι διοικούντες πήραν την απόφαση να μην πάρουν εισιτήρια. Ίσως κιόλας η Θύρα 9 να χειρίζεται λάθος την κατάσταση απειλώντας «θεούς και δαίμονες» ότι θα διακόψει το παιγνίδι.
Αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα της κατάστασης. Τα αίτια είναι αυτά που θα πρέπει να εξεταστούν. Και άμα θες ν’ αλλάξεις το αποτέλεσμα, τότε θα πρέπει ν’ αλλάξεις τα αίτια. Διαφορετικά είσαι παγιδευμένος σε λαβύρινθο.
Δεν μπορώ να καταλάβω τη πολιτική των διοικούντων ως προς το πώς αντιμετωπίζουν τη Θύρα 9. Οκ, είναι παλιόπαιδα. Οκ, τα σπάνε. Οκ, θέλουν το κακό της ομάδας όπως κατά καιρούς έλεγε ιδιαίτερα η πρώην διοίκηση και γέλαγαν οι αντίπαλοι οπαδοί.
Ρεαλιστικά όμως μιλώντας. Η Θύρα 9 και άλλοι ακόμη Ομονοιάτες, δεν είναι μέρος του σωματείου; Δεν είναι παιδιά των πατεράδων που κάθονται σε άλλα σημεία του ΓΣΠ; Δεν έχουν μεγαλώσει με τα ιδανικά που κουβαλά η ομάδα; Άμα η διοίκηση της Ομόνοιας δεν μπορεί να ελέγξει τον ίδιο της τον κόσμο, πως διάολο θα τα βάλει με τον ΑΠΟΕΛ στα κέντρα αποφάσεων; Δεν είναι αυτό μια ένδειξη αδυναμίας;
Στο κείμενο δεν μπορούμε να δώσουμε λύσεις και δεν είμαστε και οι αρμόδιοι. Δεν ξέρουμε ποιος και γιατί έχει δίκαιο σ’ αυτή τη νέα διαμάχη. Το αποτέλεσμα σχολιάζουμε…
Άμα είναι τούτη η ομάδα να ορθοποδήσει χωρίς έναν επενδυτή Ρώσο ή Σαουδάραβα θα πρέπει να συγκεντρώσει όλα τα της τα όπλα. Και το πιο ισχυρό είναι ο κόσμος της… και δεν είναι καθόλου λαϊκισμός αυτό που λέμε.
Άμα δηλαδή πας στη μάχη με αδρανές το ισχυρότερο όπλο σου, τότε νομοτελειακά θα χάσεις. Και έτσι όπως πάει η Ομόνοια, χάνει παντού και σ’ όλα τα μέτωπα. Γιατί δεν μπορεί να βρει λύσεις από μέσα της. Πως διάολο θα βρει τις λύσεις απέναντι στους εχθρούς της.
Ή λύνουν το πρόβλημα με κάθε τρόπο (να εξαφανίσετε πάντως τη Θύρα 9 αποδεικνύεται ότι δεν μπορείτε) ή θα τρέχετε να εξαφανίζετε τα εισιτήρια μήπως και πάει ο κόσμος να δει την ομάδα του.
Και δεν είναι και κακή η αυτοκριτική. Γιατί, για την κατάσταση και αυτό το χάλι κάποιοι θα ευθύνονται, δεν μπορεί. Το ξαναγράφω.
«Αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα της κατάστασης. Τα αίτια είναι αυτά που θα πρέπει να εξεταστούν. Και άμα θες ν’ αλλάξεις το αποτέλεσμα, τότε θα πρέπει ν’ αλλάξεις τα αίτια. Διαφορετικά είσαι παγιδευμένος σε λαβύρινθο».
