Χρήστος Ζαβός
Έχει πλάκα η κουβέντα γύρω από τον πανηγυρισμό του Ντερμπισάιαρ. Ναι μεν υποβιβάζει τη νοημοσύνη μας, αλλά έτσι και αλλιώς το έχουμε συνηθίσει σ’ αυτό τον τόπο.
Μάθαμε που λες και τι εστί ναζιστικός χαιρετισμός. Λίγο οι ταινίες περί Παγκοσμίου πολέμου, λίγο ο Κατίδης τότε στην ΑΕΚ Αθηνών… να ναι καλά (τι καλά δηλαδή, στ’ ανάθεμα) το ναζιστικό μόρφωμα στην Ελλάδα, μάθαμε και εμείς οι Κύπριοι πως χαιρετούσε ο στρατός του Χίτλερ.
Και επειδή μάθαμε πρέπει να δείξουμε και τις γνώσεις μας. Μη νομίσουν κιόλας ότι είμαστε κανένας λαός που δεν έχει αντί-φασιστικά αισθητήρια (πάλι γελάμε εδώ).
Και πιάσαμε τον Άγγλο, που πέραν του ότι είναι παικταράς, δείχνει τουλάχιστον στη δημόσια εικόνα του πέρα για πέρα συμπαθής. Τι ήθελε το παρατεταμένο χέρι και τον στρατιωτικό χαιρετισμό, θυμηθήκαμε σε τούτη τη χρονική περίοδο ότι ανήκει στο απάνθρωπο είδος των ναζιστών.
Η υποκρισία δε είναι τέτοια, που αυτοί που προσάπτουν το «έγκλημα» στον Ματ, είναι αυτοί που χαίρονται να βλέπουν τέτοιες εικόνες. Άμα κιόλας ήταν παίκτης της ομάδας τους θα τον είχαν κάνει αφίσα πάνω από το δωμάτιο ή στη τουαλέτα για να δουλέψει καλύτερα το παχύ έντερο. Τα σκατά… με τα σκατά ένα πράγμα.
Και βέβαια κανείς δεν νοιάζεται για τα κίνητρα του παίκτη. Ο οποίος παίκτης δεν έχει καμία σχέση μ’ όλα αυτά. Το καταλαβαίνεις από την πρόθεση του. Από τη γλώσσα του σώματος.
Θα ήταν ευχής έργον να επικρατούσαν στην κοινωνία μας τέτοιου είδους αντιδράσεις απέναντι σε πραγματικές εκφράσεις, εκφάνσεις του ναζισμού. Έλα όμως που όπου γυρίσεις και δεις, η φασιστική-συντηρητική νοοτροπία ζει και βασιλεύει. Από τους υψηλά ιστάμενους (μη αναφέρουμε ονόματα) μέχρι και τον γείτονα μας.
Άσε κιόλας που έχει πλάκα να βλέπεις τον κοντοπίθαρο, απείθαρχο, αππωμένο, σκούρο, κύπριο να επιδίδεται στον ναζιστικό χαιρετισμό. Άμα ζούσε τη δεκαετία του 30’ στη Γερμανία, μάλλον σε στρατόπεδο συγκέντρωσης θα την έβγαζε, να σπάει πέτρες ή να λιώνει σίδερα.
Έλα όμως που κάποιοι αντιλαμβάνονται το ναζισμό, όπως ο έφηβος τους Metallica. Όπως δηλαδή τότε φοράγαμε μαύρα και προσπαθούσαμε να μοιάσουμε με τα μέλη του γκρουπ έτσι και ο δήθεν ναζιστής σύγχρονος κύπριος προσπαθεί να μοιάσει στα τάγματα εφόδου του Χίτλερ. Σουρεάλ μεν, αλλά συμβαίνει και αυτό στην Κύπρο.
Άμα όμως πραγματικά θέλει να μάθει τι εστί ναζισμός, δεν χρειάζεται να ταξιδέψει και πολύ. Ας μην επισκεφτεί τα μπουζούκια της Αθήνας ή την Ερμού για να ψωνίσει και ας ξεκινήσει από το Διδυμότειχο μέχρι τη Γαύδο να ρωτά.
Γιατί η τάχατες αγαπημένη του Ελλάδα, άμα γνώριζε ποσώς λίγη ιστορία θα μάθαινε ότι υπήρξε το μεγαλύτερο θύμα των ναζί κατά τη διάρκεια των καταραμένων χρόνων από το 41 μέχρι το 45.
Τώρα να μου πεις δεν τον ενδιαφέρει και πολύ. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτόν είναι ότι ο Ντερμπισάιαρ χαιρέτισε ναζιστικά. Γκάου, γκάου, γκάου… σου λέει αυτός που ενοχλήθηκε από τον Ματ και άντε τώρα να επιχειρηματολογήσεις.
