Ανδρέας Βιολάρης
Οι δύο βαθμοί στο προχθεσινό ντέρμπι με την Ανόρθωση είχαν την υπογραφή του Πιτ Φελτχούιζεν. Θα μπορούσαμε να σταθούμε και σε κάποιες άλλες παραμέτρους που έπαιξαν ρόλο τους για να μην έρθει η 3η σερί νίκη (π.χ. ο τρόπος διαχείρισης του 1-0 ή η επιπολαιότητα στην επίθεση για να «σκοτώσουν» το παιχνίδι), ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν θα σχολιάζονταν - σε αυτόν τον βαθμό - αν ο Ολλανδός τερματοφύλακας έκανε το αυτονόητο και το εύκολο στην τελευταία φάση του αγώνα.
Και αν για την φάση του τελευταίου λεπτού στο ματς με τον Ολυμπιακό η ευθύνη δεν βάραινε αποκλειστικά τον έμπειρο τερματοφύλακα, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την προχθεσινή γκέλα ολκής. Ούτε με τη συγκεκριμένη φάση θα ασχοληθώ περισσότερο, ούτε και με τον ίδιο τον Φελτχούιζεν. Η άποψή μου για τον Ολλανδό είναι καταγραμμένη, όπως και ο τρόπος που χειρίστηκε ο Πάμπος Χριστοδούλου τον παίκτη του, που κάθε άλλο παρά βοηθητικός ήταν.
Θυμίζω την αρθρογραφία ημερομηνίας 19 Οκτωβρίου, με τίτλο «Και τώρα τι γίνεται;», η οποία καταπιάστηκε με την γενικότερη διαχείριση του τεχνικού τιμ με τους τερματοφύλακες και το ρίσκο που συνόδευε την επιλογή του τεχνικού της Ομόνοιας στον «άσο» ενόψει του αμέσως επόμενου αγώνα.
Ακολουθεί απόσπασμα από το συγκεκριμένο άρθρο: «Πάμε και στην επόμενή μέρα. Τι γίνεται τώρα; Ποιος θα παίξει στο επικείμενο ντέρμπι με την ΑΕΛ, αλλά και στα αμέσως επόμενα παιχνίδια; Η απάντηση μοιάζει να είναι εύκολη και έχει ονοματεπώνυμο: Πιτ Φελτχούιζεν! Είναι, όμως, τόσο απλά τα πράγματα; Για να πάρει την απόφαση ο Πάμπος Χριστοδούλου να τον αφήσει στον πάγκο μετά την πρώτη του παρουσία, έστω κι αν έκανε το καθοριστικό λάθος στο τελευταίο λεπτό, το έκανε για συγκεκριμένους λόγους και ίσως να είχε και συγκεκριμένα παράπονα από τον Ολλανδό τερματοφύλακα. Δεν μπορεί ένα λάθος στην πρώτη σου συμμετοχή (όσο καθοριστικό και να ήταν) να είναι ο μοναδικός λόγος που τον άφησε εκτός, με το ρίσκο να τον «κάψει» ενόψει συνέχειας.
Η άλλη διαθέσιμη επιλογή για τον «άσο» είναι ο 20χρονος Ανδρέας Χριστοδούλου. Τον έχω παρακολουθήσει και στα πρόσφατα τρία εντός έδρας παιχνίδια της Εθνικής Ελπίδων και από παιχνίδι σε παιχνίδι παρουσιάζει σημαντική βελτίωση, με αποκορύφωμα την εξαιρετική του παρουσία στον αγώνα με το Βέλγιο. Και πάλι όμως, δεν είναι εύκολο για τον Πάμπο Χριστοδούλου να πάρει την απόφαση να δώσει φανέλα βασικού σε έναν εξαιρετικά ταλαντούχο, πλην όμως άπειρο τερματοφύλακα».
Αν την προηγούμενη φορά το ερώτημα «και τώρα τι γίνεται;» είχε ρητορικό χαρακτήρα, αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Πάμπος Χριστοδούλου καλείται να δώσει την απάντηση και να πάρει μια σημαντική απόφαση. Διατηρεί τον επηρεασμένο ψυχολογικά Πιτ Φελτχούιζεν στο αρχικό σχήμα υπό τον φόβο να αποδοκιμάζεται από την εξέδρα σε κάθε του επαφή με την μπάλα (το έχουμε δει πολλές φορές το ίδιο έργο στο παρελθόν) ή θα εμπιστευτεί τον νεαρό Ανδρέα Χαραλάμπους; Δύσκολη απάντηση και ακόμα πιο δύσκολη η τελική απόφαση, η οποία μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμη ενόψει συνέχειας. Ο Πάμπος Χριστοδούλου είναι φυσικά ο καθ’ ύλην αρμόδιος και αυτός που καλείται να βρει την λύση.
