Ανδρέας Βιολάρης
Να συζητήσουμε και πάλι για κίνητρα; Να αναφερθούμε για πολλοστή φορά στους πολύ σημαντικούς λόγους που έχουν οι ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας να δώσουν ότι έχουν και δεν έχουν στις εναπομείνασες αγωνιστικές; Στο τέλος, θα καταντήσουμε κουραστικοί και γραφικοί προς τους αναγνώστες μας...
Πριν από μερικούς μήνες αρθρογραφούσαμε για τις λίγες πιθανότητες που είχαν οι «πράσινοι» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, οι οποίες υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να αυξηθούν. Στη συνέχεια γράφαμε για τον στόχο της κατάκτησης του κυπέλλου, ακολούθως αναφερθήκαμε στη μάχη της 3ης θέσης, μετά ο πήχης έπεσε ακόμα περισσότερο και αρχίσαμε να συζητάμε για την 4η θέση με την ελπίδα για την Ομόνοια πως θα ήταν προνομιούχα.
Στην πορεία βάλαμε στη συζήτηση και την έλευση Πάμπου Χριστοδούλου, η οποία υποτίθεται θα αποτελούσε επιπλέον κίνητρο για τους ποδοσφαιριστές. Αναφερθήκαμε ακόμα και σε παίκτες που θα έπρεπε να αποδείξουν ότι αξίζουν μια θέση στην ομάδα, είτε έχουν είτε δεν έχουν συμβόλαιο για την επόμενη χρονιά.
Νομίζω πως έχουμε παραθέσει όλα τα πιθανά και απίθανα κίνητρα που θα είχαν οι ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας. Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα και με τις μέτριες εμφανίσεις και τα αρνητικά αποτελέσματα του τελευταίου διαστήματος, οι ποδοσφαιριστές του «τριφυλλιού» οφείλουν να αγωνιστούν πρώτα και πάνω από όλα για την δική τους αξιοπρέπειά και εγωισμό και μετά για όλους και όλα τα υπόλοιπα. Αν το κάνουν αυτό, τότε θα έχουν και περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν τον στόχο της Ευρώπης.
