Ανδρέας Βιολάρης
28 Μαρτίου 2017. Σε αρθρογραφία μου με τίτλο «Στηρίξτε τον!», κατέθεσα κάποιες προσωπικές απόψεις σε σχέση με την έναρξη συνεργασίας της Ομόνοιας με τον Πάμπο Χριστοδούλου, καθώς και τις ενέργειες που θεώρησα ότι όφειλε να κάνει η διοίκηση Αντώνη Τζιωνή για να στηρίξει έμπρακτα τον προπονητή της και κατ’ επέκταση το δικό της πλάνο.
Πιο συγκεκριμένα είχα γράψει:
«Στήριξη σημαίνει και προστασία. Και η διοίκηση Αντώνη Τζιωνή οφείλει και να προστατεύσει τον νέο προπονητή της. Και δεν αναφερόμαστε τόσο στην επικοινωνιακή προστασία της εικόνας του Πάμπου Χριστοδούλου, από τις όποιες αντιδράσεις μπορεί να προκαλέσει η πρόσληψη του. Αλλά στην στήριξη-προστασία του πλάνου του.
Το πρώτο που οφείλουν να κάνουν είναι να στελεχώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλα τα καίρια πόστα που έχουν άμεση σχέση με τον προγραμματισμό. Πρέπει να προχωρήσουν στην πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, όπως επίσης και στη δημιουργία ενός ισχυρού τμήματος σκάουτινγκ. Έτσι, θα γίνει και πιο εύκολο το έργο του Πάμπου σε θέματα προγραμματισμού και όχι μόνο.
Σαφώς και ο Κύπριος τεχνικός προτιμά να έχει τον απόλυτο έλεγχο σε θέματα μετεγγραφών. Ωστόσο, με τη σωστή υποστήριξη και συντονισμό τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο απλά, να περιοριστεί το μέγεθος του ρίσκου και να ανοίξουν περισσότεροι μετεγγραφικοί ορίζοντες, πέραν αυτών που ήδη γνωρίζει ο Πάμπος Χριστοδούλου».
Διαβάζοντας ξανά τις πιο πάνω γραμμές, θεωρώ πως τα οποιαδήποτε περαιτέρω σχόλια είναι περιττά. Για ακόμα ένα καλοκαίρι αποδείχθηκε περίτρανα πως ένα άτομο ΔΕΝ μπορεί να αναλάβει το βαρύ φορτίο του προγραμματισμού, είτε αυτός ονομάζεται Πάμπος Χριστοδούλου και είναι προπονητής, είτε ονομάζεται Νίκος Νταμπίζας και κατέχει το πόστο του τεχνικού διευθυντή.
Τα παραδείγματα ομάδων οι οποίες έχουν δώσει τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος σε ένα και μόνο άτομο και στο τέλος έχουν πετύχει (στον μετεγγραφικό σχεδιασμό και κατ’ επέκταση στους στόχους τους) είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Και προφανώς η Ομόνοια δεν αποτελεί την εξαίρεση αυτούς του κανόνα.
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να αξιολογήσουμε το ρόστερ ή τον κάθε ένα από τους νεοαποκτηθέντες ποδοσφαιριστές ξεχωριστά. Καθρέφτης είναι το γήπεδο και στην περίπτωση της Ομόνοιας λέει όλη την αλήθεια. Σχεδόν κάθε εβδομάδα επιβεβαιώνονται εντός των τεσσάρων γραμμών τα χτυπητά κενά του ρόστερ και η αδυναμία συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών να ανταποκριθούν στις προσδοκίες της ομάδας και του κόσμου.
Από αυτά που γνωρίζουμε, πριν την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Πάμπο Χριστοδούλου, πρόθεση της διοίκησης Αντώνη Τζιωνή ήταν η πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή ο οποίςο να έχει ουσιαστικό ρόλο στον προγραμματισμό, αλλά και η δημιουργία ενός τμήματος σκάουτινγκ που θα έκανε πιο εύκολη τη ζωή του προπονητή. Το τμήμα σκαόυτινγκ δεν δημιουργήθηκε ποτέ, ενώ και ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή (Μάκη Παπαϊωάννου) δεν ήταν αυτός που θα έπρεπε για να βοηθηθεί στον επιθυμητό βαθμό το έργο του Πάμπου Χριστοδούλου. Ο Κύπριος τεχνικός είχε τον απόλυτο έλεγχο στον μετεγγραφικό σχεδιασμό και εκ του αποτελέσματος κρίνοντας είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει δικαιωθεί για αρκετές από τις επιλογές του.
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ότι έγινε, έγινε και στην Ομόνοια καλούνται να πορευτούν στο υπόλοιπο της σεζόν με το υφιστάμενο ρόστερ. Σαφώς και θα γίνουν μετεγγραφές τον Ιανουάριο, δεν αναμένουμε όμως ότι οι όποιες προσθήκες θα αλλάξουν εντυπωσιακά την εικόνα της ομάδας προς το καλύτερο.
Αφού πήρε την απόφαση να στηρίξει μέχρι τέλους τον Πάμπο Χριστοδούλου (και καλά έκανε), το ζητούμενο για την διοίκηση του «τριφυλλιού» είναι να του προσφέρει επιτέλους τα απαιτούμενα εχέγγυα. Έστω και με καθυστέρηση, οφείλει να κάνει τις σωστές κινήσεις και να ενισχύσει καίρια πόστα με επαγγελματίες και κατάλληλα καταρτισμένα άτομα. Απαιτείται να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες οι οποίες θα μειώσουν το βαθμό του ρίσκου στις μετεγγραφές και θα αυξήσουν τις πιθανότητές επίτευξης των στόχων. Κάτι που προφανώς δεν έγινε πριν από το περασμένο καλοκαίρι...
