Εκ μέρους της ΚΟΠ και της οικογένειας του ποδοσφαίρου, τον Πρόεδρο Κωστάκη Κουτσοκούμνη αποχαιρέτησε με επικήδειο λόγο ο Αναπληρωτής Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γιώργος Κούμας.
Αναλυτικά ο αποχαιρετισμός του Γιώργου Κούμα προς τον στενό φίλο και συνεργάτη του:
«Πρόεδρέ μας, φίλε Κωστάκη,
Η ώρα αυτή είναι δύσκολη, ο πόνος βαρύς και ασήκωτος. Ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι θα βρισκόμουν σε αυτή τη θέση, να είμαι αναγκασμένος να αποχαιρετίσω ένα φίλο, ένα άριστο συνεργάτη, ένα πραγματικό ηγέτη. Ναι Κωστάκη, είναι οδυνηρό για όλους εμάς, να αποδεχθούμε και να ζήσουμε με αυτή την απώλεια.
Σήμερα, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι συγγενείς σου και η μεγάλη σου οικογένεια του ποδοσφαίρου, αποχαιρετούν το μάταιο και ταλαιπωρημένο σώμα σου. Σήμερα, δεν αποχαιρετούμε τη ψυχή και το πνεύμα σου. Όχι φίλε, δεν έφυγες, δεν μπορείς να φύγεις. Είσαι εδώ, ανάμεσά μας και θα ζεις καθημερινά μαζί μας, μέσα από τις αναμνήσεις, τις νουθεσίες, τους αγώνες, τις παρεμβάσεις, τους χειρισμούς και τις αποφάσεις σου. Το έργο και η μορφή σου δεν μπορούν να σβήσουν ποτέ.
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω. Ούτε τις τελευταίες εβδομάδες στην κλινική πίστευα ότι θα φθάναμε τόσο γρήγορα εδώ. Ναι Κωστάκη, βλέπαμε το τέλος και πρώτος εσύ, αλλά η ψυχική σου δύναμη, η αξιοπρέπεια και η πλήρης πνευματική σου διαύγεια, μας έδινε ελπίδες ότι δεν θα μας άφηνες τόσο νωρίς. Ναι, έδινες μια μάχη που ήταν άνιση, αλλά όπως πάντα δεν έκανες πίσω, δεν δείλιασες. Ήσουν ο Πρόεδρος, ο επικεφαλής, ο μπροστάρης, ακόμη και στη πιο δύσκολη φάση της ζωής σου. Πάντα πρώτος στις δύσκολες αποστολές, σ΄ ένα αγώνα μεταξύ του ανέφικτου και του εφικτού.
Έμεινες φίλε μου μέχρι το τέλος αναλλοίωτος και αυθεντικός. Απόλυτος αλλά και δίκαιος. Σταθερός και ευρηματικός. Ειλικρινής και διορατικός Παθιασμένος με τη ζωή και την μεγάλη σου αγάπη το ποδόσφαιρο. Ελεύθερο πνεύμα, χωρίς φραγμούς. Έτοιμος να ακούσεις, να συζητήσεις, αλλά και να αναλάβεις το κόστος και τις επιπτώσεις των αποφάσεών σου. Δε σε φόβιζε ο δρόμος, αυτό που σε ένοιαζε ήταν ο τελικός προορισμός και ο στόχος.
Δεν συμφωνούσαμε πάντα. Είχαμε διαφωνίες, αλλά ξέραμε πως να βρούμε λύσεις κοινά αποδέκτες. Ήξερα ποιος ήσουν και ήξερες ποιος ήμουν, ένας αλληλοσεβασμός δεκαετιών. Θυμάμαι όταν σε μια από τις έντονες συζητήσεις μας, μου είπες: «Φίλε, αυτός είμαι, αποδέξου με, δεν πρόκειται να αλλάξω…»
Και σε αποδέχτηκα φίλε, όπως με αποδέχθηκες και εσύ. Αποδέχθηκα ένα άνθρωπο ευθύνης και δημιουργικότητας που κατάφερε στη ζωή του να κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση εχθρών και φίλων. Ένα άνθρωπο που πετούσε ψηλά, γι΄ αυτό έβλεπε μακριά.
Όταν πρωτογνωριστήκαμε στον Πρωταρά στις αρχές του 90, μαζί με την Μαίρη και τα παιδιά σας, την αείμνηστη Έλμα και το καμάρι σου τον Κύπρο, δεν γνωρίζαμε ότι αυτή η φιλία θα πήγαινε τόσο μακριά και θα γινόταν όλο και πιο δυνατή μέσα στα χρόνια. Θυμάμαι από τότε την μεγάλη σου αγάπη για την θάλασσα, τις καταδύσεις, την βάρκα σου, το πάθος σου για το απέραντο γαλάζιο.
Όλα αυτά, όμως, άρχισαν να έρχονται σε δεύτερη μοίρα όταν με στέρεα βήματα ανέβαινες τα σκαλοπάτια της ηγεσίας του κυπριακού ποδοσφαίρου. Όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν τις τελευταίες μέρες δεν αγγίζουν ούτε τα μισά από όσα πρόσφερες στο Κυπριακό ποδόσφαιρο και κατ´ επέκταση στις θέσεις που υπηρέτησες τόσο στην UEFA, όσο και στη FIFA. Εργαζόσουν απεριόριστες ώρες, χωρίς όφελος αλλά με κόστος, για την οικονομική ευημερία των σωματείων, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του ποδοσφαίρου στον τόπο μας, την αναγνώριση και την προβολή της πατρίδας μας στο εξωτερικό. Αγωνίστηκες και κέρδισες πολλά. Οι κόποι σου δεν πήγαν χαμένοι. Βάλαμε την Κύπρο στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ευρώπης και την Ομοσπονδία ψηλά στα κέντρα αποφάσεων.
Στις αίθουσες συνεδριάσεων της Ευρωπαϊκής και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας κέρδισες την εκτίμηση και τον σεβασμό. Με την αξία σου, έγραφες ιστορία. Να ΄ξερες σε πόσο δύσκολη θέση βρεθήκαμε πριν από λίγες μέρες με τον Φοίβο όταν πήγαμε στο Κογκρέσο της UEFA, όπου ο ένας μετά τον άλλο, οι φίλοι και οι ξένοι συνεργάτες σου, ρωτούσαν για να μάθουν τι συμβαίνει και γιατί απουσιάζεις. Τους είπαμε την αλήθεια και εισπράξαμε την θλίψη και την απογοήτευση.
Δεν ήσουν τυχαίος άνθρωπος Κωστάκη, σήμερα το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί μαζί μας τον πρόωρο θάνατό σου.
Ο Πρόεδρος της FIFA Gianni Infantino, η ηγεσία της UEFA, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Άλεξ Σεφεριν και το Γενικό Γραμματέα της UEFA, φίλο σου, Θεόδωρο Θεοδωρίδη, είναι εδώ για το στερνό αντίο. Η απώλειά σου είναι έντονη εκεί και όπου κλήθηκες για να προσφέρεις τις γνώσεις και τις ιδέες σου. Εκεί όπου άφησες το στίγμα σου.
Όλα αυτά τα χρόνια έδινες μάχες, έβλεπες μπροστά και σπάνια αντιδρούσες στην άδική κριτική, τη λάσπη και τα κτυπήματα κάτω από την μέση. Μου έλεγες, «θα βγω μπροστά, δεν θα τους αρέσει αλλά δεν πειράζει εγώ αντέχω». Κι άντεχες φίλε, γιατί πίστευες ότι έκανες το σωστό.
Την ίδια ώρα και για αρκετά χρόνια, έδινες μια μάχη ζωής στο πλευρό της πολυαγαπημένης σου κόρης της Έλμας. Ούτε μια στιγμή δεν έλειψες από το πλευρό της, δίνοντας μια άλλη διάσταση στης έννοιες της αγάπης, της πίστης και της αφοσίωσης. Μαζί με την Έλμα, έζησες τα σκαμπανεβάσματα της ασθένειας, τις θεραπείες στην Κύπρο και το εξωτερικό, την θλίψη και την ελπίδα.
Όταν το περασμένο καλοκαίρι η Έλμα αναχωρούσε για το μακρινό ταξίδι, εσύ άρχιζες την ανάβαση σε ένα νέο Γολγοθά. Μέσα στην τραγικότητα των στιγμών, ήσουν υποχρεωμένος να δώσεις τη δική σου μάχη για την ζωή. Είχε φθάσει και η δική σου ώρα να δώσεις μαθήματα ζωής. Ναι φίλε, ήταν δύσκολο αλλά βρήκες τη δύναμη για να αρχίσεις τις εξετάσεις και τις θεραπείες. Ήθελες να ζήσεις, ένιωθες ότι αυτή η ζωή σου χρωστούσε κάτι παραπάνω. Μαζί με τον φύλακα άγγελό σου, την Αννίτα, που τόσο πολύ αγάπησες, μπήκες στον στίβο της μάχης. Τα πράγματα ήταν δύσκολα, αλλά το χαμόγελο δεν έσβηνε από το πρόσωπό σου, ούτε εκείνες τις μέρες που οι πόνοι ήταν αφόρητοι και τα φάρμακα δεν μπορούσαν ούτε καν να τους απαλύνουν.
Αντιμετώπιζες αυτή την ταλαιπωρία με ένα μοναδικό τρόπο. Διαχώρισες τη ψυχή και το μυαλό από το σώμα. Οι πόνοι και τα ισχυρά φάρμακα δεν ήταν ικανά να επηρεάσουν την κρίση και την διαύγειά σου. Καθημερινά έδινες οδηγίες στην Ομοσπονδία, έλυνες προβλήματα, μας έδινες κατεύθυνση. Ήσουν πρόεδρος μέχρι το τέλος, μέχρι την τελευταία στιγμή.
Κι όταν άρχισε να δειλινιάζει και η μέρα να διαδέχεται τη νύκτα, το χαμόγελο και η φροντίδα του γιού σου του Κύπρου, ήταν βάλσαμο στην άνιση μάχη που έφθανε στο τέλος της.
Φίλε, έφυγες με αξιοπρέπεια όπως έζησες όλη σου την ζωή. Δεν παραδόθηκες, αγωνίστηκες μέχρι τέλους. Έκανες πολλά και ήθελες να κάνεις κι άλλα, αλλά δεν πρόλαβες. Να είσαι βέβαιος πως το όραμά σου θα αποτελέσει ευαγγέλιο, για όλους εμάς τους συνεργάτες σου, που θα το ακολουθήσουμε πιστά.
Πρόεδρέ μας, φίλε Κωστάκη,
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει και αιώνια η μνήμη σου».
