Δεν τα κατάφερε ο Απόλλωνας να κερδίσει το ΑΠΟΕΛ στο ντεμπούτο του Ματσίν στον πάγκο, κάτι που εκ των πραγμάτων φέρνει απογοήτευση. Την ίδια ώρα όμως υπό τις οδηγίες του Ισπανού τεχνικού η ομάδα έδειξε… σφυγμό.
Οι παίκτες μπήκαν μέσα κι έπαιξαν με πάθος, πάλεψαν πολύ στο πρώτο ημίχρονο κι ακολούθησαν τις οδηγίες του προπονητή τους. Το υψηλό pressing έφερε αποτέλεσμα και το πρώτο 45λεπτο βρήκε τον Απόλλωνα να έχει ένα ισχυρό προβάδισμα για τη νίκη. Δεν ήταν το αψεγάδιαστο ημίχρονο στο οποίο κυριάρχησε κατά κράτος και δεν άφησε τον αντίπαλο να αναπνεύσει, μα ήταν μια βελτιωμένη εκδοχή όλων αυτών που είδαμε μέχρι σήμερα στους 17 αγώνες του πρωταθλήματος.
Την ίδια ώρα όμως στο δεύτερο ημίχρονο βγήκαν ξανά στη φόρα όλες οι παθογένειες της ομάδας. Νωρίς νωρίς ήρθε το τέρμα του Μαρκίνιος που έβαλε το ΑΠΟΕΛ ξανά στο παιχνίδι και όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο περισσότερο έβγαιναν στην επιφάνεια τα προβληματικά στοιχεία που συνοδεύουν την ομάδα μέχρι στιγμής στη σεζόν. Μάλιστα μετά το 70 ήταν λες και έμειναν άπαντες από δυνάμεις, με αποτέλεσμα το ΑΠΟΕΛ συνεχώς να ανανεώνει επιθέσεις. Μοιραία στις καθυστερήσεις ήρθε το τέρμα της ισοφάρισης κι ο Απόλλωνας έχασε μια χρυσή ευκαιρία να φωνάξει προς πάσα κατεύθυνση πως επιστρέφει.
Εκ των πραγμάτων το παιχνίδι έχει διπλή ανάγνωση κι ανάλογα με το πως βλέπει κανείς το ποτήρι (μισογεμάτο ή μισοάδειο) κρίνει. Στα θετικά είναι το πάθος που έδειξαν οι παίκτες στο πρώτο ημίχρονο, ο συγκινητικός Βαλμπουενά και η διάθεση των παικτών να παλέψουν. Στα αρνητικά οι παθογένειες του δευτέρου ημιχρόνου, η έλλειψη ενέργειας και φυσικά το αποτέλεσμα.
Αυτό όμως που είναι ξεκάθαρο είναι πως ο πρώτον ο Απόλλωνας έχει σφυγμό και δεύτερον πως ο Ματσίν έχει μπροστά του μπόλικη δουλειά που δεν αφορά μόνο το αγωνιστικό. Ο Ισπανός θα πρέπει να στηριχθεί στην πράξη, δίνοντας ουσιαστικά τα εργαλεία για να δημιουργήσει κάτι καλό. Το μεταγραφικό παράθυρο Ιανουαρίου δίνει την ευκαιρία για 4 κινήσεις και στον Απόλλωνα μοιάζει ως δεδομένο πως θα εξαντληθούν όλες.
