Τη γνωστή φράση «είναι σαν το ποδήλατο, μια φορά το μαθαίνεις» μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για πολλά πράγματα στη ζωή αλλά όχι σίγουρα σε ότι αφορά στα κύπελλα Ευρώπης. Εκεί δεν μετρά μόνο το τι έχεις κάνει ιστορικά, αλλά και αν τις επιτυχίες τις έκαναν παίκτες που είναι και τώρα διαθέσιμοι. Ακόμα και ομάδες-κολοσσοί, όπως η Μίλαν των εφτά πρωταθλητριών, όταν κάνουν αποχή δυσκολεύονται να δείξουν τα δόντια τους. Αντίθετα η Ρεάλ παίζει κάθε χρόνο σχεδόν με τους ίδιους και εδώ και τρία χρόνια πετυχαίνει επίσης το ίδιο: κατακτά το τσάμπιονς λιγκ.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη κατάκτηση του Απόλλωνα τα τελευταία χρόνια που κατάφερε να βρεθεί στα κύπελλα Ευρώπης σε συνέχεια και να κάνει συμμετοχές που γράφτηκαν στην ιστορία του. Ο σύλλογος της Λεμεσού άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά με την πρώτη, το 2014, και έκτοτε έχει καταφέρει να δίνει το παρών του κάθε χρόνο.
Το γεγονός πως μπήκε κα τρεις φορές ομίλους, του δίνει και βαθμούς ώστε να είναι δυνατός στις περισσότερες κληρώσεις αλλά ούτε αυτό λέει πολλά. Δυνατός ήταν και με την Κορκ ή την Καμπάλα. Αυτό που μετρά, είναι να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες και το να έχεις παίκτες που ξέρουν τη δουλειά μετρά πολύ.
Ο Αυγουστή έχει την τύχη να έχει ένα ρόστερ που την έχει περπατήσει την Ευρώπη με τη φανέλα της ομάδας του και τα νέα αποκτήματα εντάσσονται σε ένα περιβάλλον όπου οι απαιτήσεις για καλές πορείες έγιναν πλέον συνώνυμο του συλλόγου.
Είναι εντυπωσιακό, για τα δικά μας δεδομένα πάντα, πως από την ενδεκάδα που παρατάχθηκε στη Λιθουανία με τη Στούμπρας, οι εννιά στους 11 έχουν αγωνιστεί σε διψήφιο αριθμό αγώνων με την ομάδα στην Ευρώπη! Όχι γενικά, με άλλες ομάδες, αλλά με αυτήν με τα «κυανόλευκα» και το έμβλημα του Ολύμπιου θεού. Εξαιρούνται ασφαλώς οι Κέβιν Μπρου και Σάσα Μάρκοβιτς οι οποίοι ήρθαν Γενάρη και Καλοκαίρι 2018 άρα δε γινόταν να έχουν αγωνιστεί ξανά.
Οι συμμετοχές όσων έπαιξαν μαρτυρούν του λόγου το αληθές:
Ο Βάλε πρώτος όλων με 34 αγώνες, ο Φώτης με 24, ο Ζοάο Πέδρο με 22, ο Σακέτι 20, ο Βασιλείου 18, ο Χάμπος Κυριάκου με 17, ο Μάγκλι και ο ΣΚέμπρι 14, ο Γιούστε 13, ο Σάρδι 12 και ο Ρομπέρζ που έπαιξε μόνο στο δεύτερο ματς το έκανε για 11η φορά. Ο Ζελάγια που μπήκε αλλαγή στο ένα ματς μετρά 11 και ο Πίττας που δεν πολυπαίζει γενικώς πάτησε χορτάρι σε εφτά ευρωπαϊκά ματς.
Αυτά είναι πολύ σημαντικά νούμερα που κρύβουν και αρκετά μυστικά επιτυχιών. Στην Ευρώπη θες κορμό που να είναι σταθερός και να αποτελείται από παίκτες ψημένους στη δουλειά. Δε λέμε για «θαύματα», μην παρεξηγηθούμε, αλλά για να έχεις σαφές πλεονέκτημα απέναντι σε ομάδες που φιλοδοξούν να σε πετάξουν έξω.
Πλεονέκτημα που… «μάτωσαν» για να αποκτήσουν στον Απόλλωνα και ως κόρη οφθαλμού προσπαθούν να διαφυλάξουν.
