24sports team
Ένας παλιός γνώριμος των κυπριακών γηπέδων που πέρασε από τον Απόλλωνα, μεγαλούργησε στον ΑΠΟΕΛ και λίγο έλειψε να πάρει μεταγραφή και στην Ανόρθωση, ο Χέλιο Πίντο παραχώρησε μια πολύ μεγάλη σε έκταση αλλά και μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στην «tribunaexpresso».
Μίλησε για το πως πρωτοήρθε στην Κύπρο και τον Απόλλωνα, τον... ρατσισμό που βίωσε από τον πρώην προπονητή της ΑΕΚ Αθηνών, Μανόλο Χιμένεθ, τις άγνωστες πτυχές της μεταγραφής του στον ΑΠΟΕΛ και την εμπλοκή του περίφημου τεχνικού διευθυντή, Μόντσι. Έκανε αναφορά σε απειλητικά τηλεφωνήματα όταν πήρε μεταγραφή από την ομάδα της Λεμεσού στον ΑΠΟΕΛ, τον Πρόεδρο στην Ελλάδα που έβγαλε όπλο μπροστά του, αλλά και πως χάλασε μέσα σε ένα δίλεπτο η μεταγραφή του στην Ανόρθωση,
Αναλυτικά:
Για την Μπενφίκα, τη Σεβίλλη και τον Απόλλωνα: «Πριν πάρω μεταγραφή στη Σεβίλλη είχα πρόταση και από την Τβέντε. Η Μπενφίκα ήθελε να ανανεώσουμε τη συνεργασία μας για ακόμη 3 χρόνια, αλλά ο ατζέντης μου ο Carlos Goncalves δεν με άφησε, επειδή θα αγωνιζόμουν στην Β' ομάδα. Μου έλεγαν να υπογράψω συμβόλαιο με τον ατζέντη Jorge Mendes, να παραμείνω στη Μπενφίκα και να παραχωρηθώ δανεικός στην Kaiserslautern. Ήμουν 20 ετών, μόλις είχα παντρευτεί. Ήταν περίπλοκο. Όταν πήγα στη Σεβίλλη με πήραν στην Β' ομάδα. Δεν αγωνιζόμουνα συχνά.
Ο προπονητής ήταν Ισπανός, ο Μανόλο Χιμένεθ και υπέφερα πολύ από είδος ρατσισμού. Χρησιμοποιούσε τους γηγενείς παίκτες, μολονότι στις προπονήσεις έλεγε στους συμπαίκτες μου ότι πρέπει να προπονούνται σαν εμένα. Εγώ ήμουν ο μοναδικός ξένος στην ομάδα. Είπα στον Carlos Gonçalves να μου βρει κάποιo άλλo κλαμπ. Και τότε προέκυψε ο Απόλλωνας. Δεν ήξερα καν που βρισκόταν η Κύπρος, αλλά ήθελα να παίξω μπάλα και πήρα το ρίσκο.
Όταν μου είπε για πρώτη φορά για τον Απόλλωνα ο ατζέντης μου, του είπα θα σου τηλεφωνήσω πίσω. Κάλεσα τη σύζυγό μου και της είπα: "Αγάπη, πάμε στην Κύπρο;" Ήταν στο κομμωτήριο και διάβαζε περιοδικό. Γύρισε σελίδα και εμφανίστηκε κείμενο για την Κύπρο (γέλια). Νομίζαμε ότι ήταν νησί στην Ελλάδα. Με ρώτησε αν θα πάμε Κύπρο για να παίξω μπάλα και της είπα ναι. "Ok, πάμε", μου είπε. Δεν γνώριζα τίποτα για την ομάδα και την Κύπρο. Εκεί συνάντησα τους Ζοάο Πάιβα και τους Φελίπε Ντουάρτε. Ευχαριστώ το Θεό πέρασα υπέροχα στον Απόλλωνα, μια από τις καλύτερες χρονιές στην καριέρα μου. Ήταν φανταστικά. Κατακτήσαμε αήττητοι το πρωτάθλημα».
Για την πρώτη εντύπωση από την Κύπρο: «Μόλις πήγαμε στο ξενοδοχείο και άνοιξα την πόρτα του δωματίου, εμφανίστηκαν κατσαρίδες. Είπα ότι δεν θα μείνουμε εδώ. Αν μας αφήσουν εδώ, θα φύγω. Δεν ήταν καλή η πρώτη εντύπωση. Ήταν ακόμη το παλιό αεροδρόμιο της Λάρνακας, όπου συναντήσαμε ανθρώπους με μεγάλο γένι, φαίνονται άγριοι, φοβηθήκαμε λίγο. Ωστόσο όταν γνωρίσαμε τους Κύπριους, είναι απλά απίστευτοι άνθρωποι».
Για το πώς έγινε η μεταγραφή στον ΑΠΟΕΛ: «Πήγα στον Απόλλωνα με τη μορφή δανεισμού από τη Σεβίλλη. Αν θα συνέχιζα στον Απόλλωνα, θα έπρεπε να πληρώσει ένα προκαθορισμένο ποσό στη Σεβίλλη. Οι Κύπριοι, δεν μιλάω για όλους, συνήθως προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να πληρώσουν λιγότερα χρήματα. Μου είπαν από τον Απόλλωνα ότι θέλουν να πληρώσουν λιγότερα χρήματα. Εν τω μεταξύ, ο τεχνικός διευθυντής της Σεβίλλης, ο Μόντσι, ο οποίος εργάζεται τώρα στη Ρόμα, ενοχλήθηκε με τον Απόλλωνα, αφού δεν ήθελε να καταβάλει το συμφωνηθέν ποσό και μου είπε ότι δεν θα συνεχίσω στον Απόλλωνα. Την ίδια ώρα, οι του ΑΠΟΕΛ είχαν ήδη έρθει σε επαφή με τον ατζέντη μου τον Carlos Gonçalves. Συναντήθηκαν και στη συνέχεια υπήρξε μια άλλη συνάντηση όπου ήμουν και εγώ παρών, με αποτέλεσμα να υπογράψω στο ΑΠΟΕΛ».
Για το αν η μεταγραφή του από τον Απόλλωνα στον ΑΠΟΕΛ του δημιούργησε προβλήματα: «Πήρα πολλά απειλητικά τηλεφωνήματα. Ο Απόλλωνας ήταν πρωταθλητής και εγώ ήμουν ένας από τους πιο αγαπημένους παίκτες της ομάδας. Ήταν μια… μαχαιριά για τον Απόλλωνα η μεταγραφή μου στο ΑΠΟΕΛ. Υπάρχει μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ τους. Δεν υπέγραψα το συμβόλαιο στην Κύπρο, αλλά στην Ελλάδα. Ωστόσο, υπήρξαν πολλές φήμες στην Κύπρο ότι είχα ήδη υπογράψει στο ΑΠΟΕΛ.
Ο Carlos Gonçalves με συμβούλευσε να κλείσω το κινητό μου τηλέφωνο και να μην μιλάω σε κανέναν. Ήθελαν όλοι να μάθουν την αλήθεια. Υπήρξαν αντιδράσεις από τον πρόεδρο του Απόλλωνα προς την πλευρά του ΑΠΟΕΛ. Στον Απόλλωνα δεν γνώριζαν τίποτα και έτσι ήταν σε σύγκρουση για μερικές εβδομάδες οι δύο ομάδες. Όταν οι του Απόλλωνα έμαθαν ότι είχα ήδη υπογράψει για το ΑΠΟΕΛ, με κατηγορούσαν και οι οπαδοί ήταν εναντίον μου. Αρκετοί εξ αυτών έκαναν πολλά πράγματα, αλλά αργότερα μου ζήτησαν συγνώμη.
Το πρώτο παιχνίδι της σεζόν ήταν το Σούπερ Καπ. Πρωταθλητής ο Απόλλωνας, κυπελλούχο το ΑΠΟΕΛ. Κουβαλούσα τιμωρία και δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής. Οι οπαδοί του Απόλλωνα ανέβασαν υβριστικό πανό για την γυναίκα μου. Ήταν μεγάλη αδικία για μένα. Kάποιος άλλος οπαδός έκανε βίντεο για να κάψει τη φανέλα μου. Ήταν πολύ καλός μου φίλος. Μετά αυτός ο οπαδός συνελήφθη και με κάλεσε από τη φυλακή για να μου απολογηθεί.
Όταν πήγα στο ΑΠΟΕΛ ήταν εκεί ο Ρικάρντο Φερνάντες. Με βοήθησε πολύ στην προσαρμογή μου στο σύλλογο. Ο προπονητής ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης, υπήρχαν καλοί παίκτες, όπως για παράδειγμα ο Ρονάλντο Γκόμεζ και ο Εστέμπαν Σολάρι».
Για το ότι δεν αγωνίστηκε στην Εθνική Κύπρου: «Έγιναν οι προσπάθειες αλλά δεν είχα το δικαίωμα, επειδή έπαιξα στις μικρές εθνικές ομάδες της Πορτογαλίας. Λυπάμαι πολύ που δεν μπόρεσα να παίξω για την Κύπρο»
Για τον ελεύθερο χρόνο του στην Κύπρο: «Το καλοκαίρι πηγαίναμε συχνά στην παραλία. Το νησί είναι πολύ μικρό. Ήμουν με φίλους, ακόμα κι αν έπαιζαν σε άλλες ομάδες. Ο αδελφός της συζύγου μου, ο Ντόσα Τζούνιορ, διεθνής με την Εθνική Κύπρου και παίκτης της ΑΕΛ».
Για την ιστορία που θυμάται περισσότερο από την Κύπρο: «Σε ένα ματς απέναντι στον Απόλλωνα. Κερδίσαμε με 2-0 και πέτυχα ένα γκολ. Αλλά ήμουν τόσο νευρικός, ενθουσιασμένος, δεν ξέρω τι και κατά τη διάρκεια του αγώνα δεν ένιωθα καλά και έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Το παιχνίδι ήταν πολύ αργά το βράδυ. Είχα φάει μόνο το πρωινό. Ήμουν ενθουσιασμένος και με όλο αυτό το άγχος να παίξω εναντίον του Απόλλωνα και να θέλω να κερδίσω, νομίζω ότι ήταν αυτό. Ήμουν πολύ θυμωμένος από το πανό στον αγώνα του Σούπερ Καπ.
Υπήρχε ακόμη μια κατάσταση με τον Απόλλωνα, όπου φοβήθηκα πολύ. Λάτρευα πολύ τη Λεμεσό. Μια μέρα πήγα στη Λεμεσό με το ταξί μαζί με τη γυναίκα μου. Περπατούσαμε στο δρόμο κοιτάζοντας βιτρίνες καταστημάτων και ξαφνικά ένα αυτοκίνητο μας πλησίασε με μεγάλη ταχύτητα. Βγήκαν έξω τρεις άνδρες, φοβήθηκα, σκέφτηκα ότι θα μας κάνουν κάτι. Αλλά ήταν μόνο για να με τρομάξουν. Δεν έκαναν κάτι».
Για την κυπριακή κουζίνα: «Μου λείπει το τυρί, το χαλούμι, η σεφταλιά, οι ελληνικές σαλάτες. Έχουν επίσης εκείνες τις τυπικές ελληνικές εορταστικές εκδηλώσεις για να σπάζουν τα πιάτα και να ρίχνουν λουλούδια. Όταν ήμασταν πρωταθλητές, σπάζαμε πολλά πιάτα και ρίχναμε πολλά λουλούδια, ήταν ωραία (γέλια).
Για το πως προέκυψε η μεταγραφή από την Κύπρο στην Πολωνία: «Ήμουν στα 29 μου. Είχα ήδη κερδίσει τα πάντα στην Κύπρο και έφτασα σε ένα σημείο όπου επρόκειτο να ανανεώσω για άλλα τρία χρόνια με το ΑΠΟΕΛ και αν το έκανα, θα τελείωνα την καριέρα μου εκεί. Ήθελα να δοκιμάσω κάτι άλλο. Μίλησα με τη γυναίκα μου, της είπα ότι είχα προτάσεις από το Ισραήλ και τη Πολωνία. Από τη Πολωνία ήταν πιο συμφέρουσα και αποφάσισα να πάω εκεί (σ.σ Λέγκια).
Ήταν δύσκολο στην αρχή, ήταν περίπλοκο. Σκληρό πρωτάθλημα σε σύγκριση με την Κύπρο, ήταν μεγάλη η διαφορά.Μετά από δύο μήνες τελικά προσαρμόστηκα και πήγα πολύ καλά. Με βοήθησε επίσης ο Ντόσα Τζούνιορ. Υπήρχε και ένας Βραζιλιάνος εκεί, ήμασταν πάντα μαζί και βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον».
Για τη μεταγραφή στο Κατάρ… και την παρ' ολίγο μετακίνηση στην Ανόρθωση: «Υπήρξε η ευκαιρία να πάω στην Ελλάδα, στον Ηρακλή, αλλά στη... μέση του ταξιδιού έλαβα μια κλήση από τον Μπρούνο Σίλβα, που μου είπε να μην υπογράψω στην Ελλάδα επειδή είχαν μια καλή προσφορά από το Κατάρ. Τελικά έφυγα από την Ελλάδα και ταξίδεψα κατευθείαν στη Γερμανία. Συναντήθηκα με τον ατζέντη και ταξίδεψα στο Κατάρ. Έγινε πολύ γρήγορα. Το συμβόλαιο μου ήταν για δύο χρόνια, αλλά δυστυχώς η ομάδα στην οποία πήγα ήταν πολύ αδύνατη. Ήταν η πρώτη της φορά στην Πρέμιερ Λιγκ του Κατάρ και είχε μόνο τρεις ξένους.
Ο Βραζιλιάνος Erivelto, ο Rafael Amorim και ένας από το Ιράν - οι υπόλοιποι ήταν από το Κατάρ. Κάποιοι 16, 17 χρονών. Κάθε μέρα εμφανίζονταν νέοι παίκτες στις προπονήσεις που κανείς δεν ήξερε ποιοι ήταν. Μερικές φορές κάλεσα τους φίλους μου να πάνε στην προπόνηση! Στην Πορτογαλία ήταν αδιανόητο να συμβεί κάτι τέτοιο.
Μέχρι τον Ιανουάριο ήμασταν ήδη καταδικασμένοι, μόλις μια νίκη, μια ισοπαλία και αρκετές ήττες. Η σύμβασή μου στο τέλος του έτους δεν επρόκειτο να ανανεωθεί, επειδή δεν θα έμενε στην κατηγορία η ομάδα. Θα πήγαινα στην Ανόρθωση τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου, αλλά για δύο λεπτά δεν προλάβαμε να γίνει κανονικά η εγγραφή. Τελικά για τη μεταγραφή μου στη Νορβηγία με βοήθησε ο Bernardo Vasconcelos. Αργότερα, θα συνέχιζα την καριέρα μου στην Τουρκία, αλλά χάλασε το deal λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Μερσίν».
Για την τραυματική... εμπειρία του στην Ελλάδα και τα Τρίκαλα: «Ήταν ένα βρώμικο χάος. Πήγαμε να παίξουμε ένα παιχνίδι και ήμασταν περίπου τέσσερις ώρες με το λεωφορείο και στη συνέχεια δέκα ώρες με το σκάφος. Πήγαμε, χάσαμε και στην επιστροφή ο πρόεδρος είχε δύο φύλακες ασφαλείας. Κάθισε, έβαλε το όπλο του στο τραπέζι και άρχισε να λέει: " Έχετε μόνο τρεις επιλογές. Θα φτάσετε στην Αθήνα και θα σας… χτυπήσουν οι οπαδοί μας ή δεν θα πληρωθείτε μέχρι το τέλος του χρόνου. Η τρίτη επιλογή είναι να αποφασίσετε εσείς. Μιλήστε ο ένας με τον άλλο και να μου πείτε τι θέλετε. Ο αρχηγός του είπε "Πρόεδρε, μην ανησυχείτε, έχουμε το παιχνίδι της Τετάρτης και θα κερδίσουμε, θα τα δώσουμε όλα".
Ωστόσο, πέρασαν μερικές μέρες και ο πρόεδρός μας δυστυχώς είχε ένα πρόβλημα με την καρδιά, πήγε στο νοσοκομείο, χρειάστηκε να κάνει μια επέμβαση και έπαψε να ασχολείται με το κλαμπ. Και νομίζω ότι ήταν το καλύτερο πράγμα που συνέβη στο σύλλογο επειδή σταμάτησε να ασκεί πίεση στους παίκτες και τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα, η ομάδα άρχισε να κερδίζει. Αλλά εν τω μεταξύ πέρασε ένας μήνας χωρίς να λάβουμε το μισθό.
Εκείνη την εποχή ήμουν μόνος μου, σε ξενοδοχείο και αποφάσισα να μιλήσω με τη γυναίκα μου, ήθελα να φύγω. Δεν ήταν καλές οι συνθήκες εκεί, υπήρχαν χωράφια με ζώα. Δεν ήμουν έτοιμος να το περάσω αυτό, πήγα να μιλήσω με τους ανθρώπους στο σύλλογο για να τερματιστεί η συνεργασία μας. Δεν ήθελα να μου δώσουν τίποτα, απλά ήθελα να φύγω και το αποδέχθηκαν».
Για το όνειρο του που έγινε πραγματικότητα: «Ήθελα να παίξω στην Εθνική Πορτογαλίας ή Εθνική Κύπρου. Έπαιξα στις μικρές εθνικές ομάδες της χώρας μου, από την Κ17 μέχρι την Κ20. Αυτό με εντυπωσίασε περισσότερο όπως επίσης και το γεγονός ότι αγωνίστηκα στο Champions League όταν ήμουν στην Κύπρο. Όταν κλήθηκα για πρώτη φορά στην Κ17 ήταν ένα όνειρο. Απίστευτο συναίσθημα. Θυμάμαι όταν ήμουν στην Κ15 της Μπενφίκα ήμουν πολύ λυπημένος όταν δεν έβλεπα το όνομά μου στην κλήση για την εθνική».
Για το γεγονός ότι είναι 34 ετών και αν κέφτεσαι να… κρεμάσει τα παπούτσια του: «Το απολαμβάνω στην Louletano. Είμαι στο… σπίτι, με την οικογένεια μου και τους φίλους. Άρχισα και μαθήματα προπονητικής. Στο τέλος της χρονιάς θα δούμε».
