24sports team
Στην επίσημη ιστοσελίδα του ΠΑΝ.ΣΥ.ΦΙ. ΑΠΟΕΛ αναρτήθηκε ένα άρθρο με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο της δολοφονίας του Τάσσου Ισαάκ από τους Τούρκους κατακτητές.
Αναλυτικά:
2 Αυγούστου 1996, η πρωτοβουλία των Ελλήνων μοτοσικλετιστών ξεκινάει από τους δρομους του βερολίνου με μοναδικό σκοπό να περάσουν το μήνυμα της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ του μαρτυρικού μας νησιού σε όλη την Ευρώπη. Προορισμός, η Κερύνεια. Υπό το φόβο ότι οι Έλληνες μοτοσικλετιστές θα διέσχιζαν τα οδοφράγματα, ο κατακτητής άρχισε να σκορπάει απειλές προς πάσα κατεύθυνση. Κατόπιν συνεννόησης με την Κυπριακή κυβέρνηση, ζητήθηκε από τον τέως επικεφαλής της κίνησης μοτοσικλετιστών όπως τερματιστεί η αντικατοχική πορεία της 11ης Αυγούστου.
Έξαλλοι οι μοτοσικλετιστές ξεκινούν ακέφαλοι να διασχίσουν την νεκρή ζώνη στο οδόφραγμα Δερύνειας. Τα αίματα άναψαν, με τις κατοχικές δυνάμεις να ανάβουν φωτιές με σκοπό να απομακρύνουν τους Έλληνες διαδηλωτές. Οι διαδηλωτές δεν άργησαν να καταλάβουν την παρουσία γκρίζων λύκων οι οποίοι μαζί με τους πάνοπλους ψευδοαστυνομικούς και στρατιώτες, με λύσσα και μανία άρχισαν να προκαλούν θερμά επεισόδια.
Οι Έλληνες μοτοσυκλετιστές, άοπλοι, δέχονται άνανδρη επίθεση από αστυνομικούς του ψευδοκράτους οι οποίοι εξαπέλυσαν πυρά κατά των Ελλήνων. Ένας διαδηλωτής προπηλακίζεται από πλήθος τούρκων και με ανδρεία ένα 24χρόνο παλικάρι, ο Τάσος Ισαάκ από το Παραλίμνι, τρέχει να τον σώσει. Ο Τάσος δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα, με πέτρες λοστούς και ρόπαλα, από τα λυσσασμένα σκυλιά του ντεκτάς, μέχρι που τελικά ξεψύχησε. 11 Αυγούστου 1996 ο Ελληνισμός της Κύπρου θρηνεί έναν ακόμη ήρωα. Το 24χρόνο παλικάρι Τάσος Ισαάκ αφήνει την τελευταία του πνοή στο οδόφραγμα Δερύνειας, αφήνοντας πίσω του μια ολόκληρη Κύπρο να πενθεί και να απαιτεί… «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ». Αυτό έγραφε η φανέλα του.
Τρεις μέρες μετά, στις 14 Αυγούστου 1996, τελείται με τιμές ηρώων η κηδεία του Τάσου Ισαάκ. Εξαγρίωση, θυμός και θλίψη στο βλέμμα των Ελλήνων διαδηλωτών οι οποίοι μετά την κηδεία πορεύονται προς το οδόφραγμα Δερύνειας για να καταθέσουν στεφάνι εις μνήμη του Τάσου. Τα συναισθήματα ήταν έντονα. Άρχισε να δημιουργείται ένταση, με τους Έλληνες διαδηλωτές να ρίχνουν πέτρες προς το μέρος των τούρκων και να συγκρούονται με τους στρατιώτες των ηνωμένων εθνών. Ανάμεσα τους και ο ξάδερφος του Τάσου Ισαάκ, Σολωμός, ο οποίος εξαγριωμένος, κοιτάζει με μίσος το κόκκινο κουρελόπανο και ζητά εκδίκηση. Για μια στιγμή χάνεται από το πλήθος, διασχίζει τη νεκρή ζώνη και ανεβαίνει στον ιστό για να κατεβάσει το βρώμικο πανί της ντροπής. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, δέχεται τη θανατηφόρα σφαίρα στο λαιμό κι έτσι, με το τσιγάρο στα χείλη, αφήνει την τελευταία του πνοή. Εκεί, λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που ξεψύχησε ο Τάσος. Την ίδια ώρα οι κατοχικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ κατά του πλήθους και οι διαδηλωτές τρέχουν να μαζέψουν το άψυχο σώμα του Σολωμού Σολωμού.
Οι δύο ηρωικές πράξεις αυτών των παλικαριών έχουν χαράξει τις ψυχές όλων των Ελλήνων της Κύπρου και λειτουργούν ως φάρος για όλους εμάς που ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ και απαιτούμε… ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ. ΜΟΝΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
ΙΣΑΑΚ-ΣΟΛΩΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ!
AMETANOHTOΣ ENΩTIKOΣ
