Τη δική του απάντηση στη διοίκηση της Ομόνοιας έδωσε ο ΑΠΟΕΛ. Οι «Γαλαζοκίτρινοι» δεν αποδέχονταινα γίνεταια συχσέτιση της ομάδας με τις ζημιές στο προπονητικό κέντρο της Ομόνοια και καλούν όλους να λειτουργήσουν «με περισσότερη σοβαρότητα παρά να “επεκτείνουμε” μέσω ανακοινώσεων ανόητες ενέργειες ατόμων και να τις χρησιμοποιούμε ως αφορμή πόλωσης»
Αναλυτικά:
«Ο ΑΠΟΕΛ επιθυμεί να καταδικάσει οποιανδήποτε ενέργεια κατά ξένης περιουσίας. Όπως επανηλειμμένα έχει καταδικάσει τέτοιες ενέργειες και στο πρόσφατο παρελθόν. Προχωρά σε αυτή την καταδίκη, η οποία αφορά σε αμελητέα ζημιά ενάντιον περιουσίας ποδοσφαιρικού σωματείου. Δεν αποδέχεται όμως να γίνεται συσχέτιση του ΑΠΟΕΛ μέσω υπονοούμενων. Ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες όπως επιχειρεί η επίσημη Ομόνοια μέσω της ανακοίνωσης της να δημιουργήσει. Και οφείλουμε να πληροφορήσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρεί κάτι τέτοιο η Όμονοια.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αφορά σε επιστολή της, ημερομηνίας 24/05 με την οποία απευθυνόμενη στον ΑΠΟΕΛ, άξιωνε κάλυψη των εξόδων, στις ζημιές που είχε υποστεί το οίκημα του σωματείου. Υποδείκνυε μάλιστα ως επιχείρημα απόδειξης, το εξής: “…σύμφωνα με ενημέρωση που έχουμε από την Αστυνομία…”. Ο ΑΠΟΕΛ απάντησε στην επιστολή αλλά η Ομόνοια δεν επανήλθε ποτέ… (η επιστολή επισυνάπτεται σε φωτογραφία ως επιβεβαίωση).
Οι επίσημες ανακοινώσεις με αναφορές όπως “Περιμένουμε από την Αστυνομία να εντοπίσει τους δράστες και από τη διοίκηση του ΑΠΟΕΛ να σταματήσει να κρύβεται και να αναλάβει τις ευθύνες της, διότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι”, μόνο ως ατυχείς μπορούν να χαρακτηριστούν. Και το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι ενέργειες ανεγκέφαλων γίνονται δυστυχώς “ευκαιρίες” μέσω τέτοιων αναφορών για να οξύνεται το κλίμα και να ζημιώνει το ποδόσφαιρο. Πως αλλιώς μπορεί να κρίνει κάποιος την αναφορά “Η διοίκηση της Ομόνοιας, κάνει ότι μπορεί για να συγκρατήσει την οργή του κόσμου…”.
Είναι καλύτερο, να λειτουργήσουμε όλοι με περισσότερη σοβαρότητα παρά να “επεκτείνουμε” μέσω ανακοινώσεων ανόητες ενέργειες ατόμων και να τις χρησιμοποιούμε ως αφορμή πόλωσης. Με τέτοιες συμπεριφορές απλά τους “επιβραβεύουμε” δίνοντας τους, τη σημασία που επιζητούν…».
