Ανόρθωση: Ο αρχηγός που κατοστάρησε

Είναι κοντά στο να πετύχει το στόχο της η Ανόρθωση, με την αναμέτρηση απέναντι στην Ομόνοια να προσφέρεται στο να «καθαρίσει» σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η χρονιά είναι πετυχημένη και για άλλους λόγους με κυριότερο το γεγονός πως έχει ξανά μια ταυτότητα και παίκτες που αξίζει να τους θυμάσαι.

Χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε κανέναν, το Ζοάο Βίκτορ τον βάζουμε πρώτο σε αυτή τη λίστα. Όχι γιατί υπαινισσόμαστε πως έχει κάνει καλύτερη καριέρα από τον Πράνιτς ή σε κάνει απολαμβάνεις το ποδόσφαιρο σαν το Ράγιος. Αλλά γιατί είναι, επιτέλους, ένα σημείο αναφοράς αυτής της ομάδας.

Απέναντι στην ΑΕΛ, ο Βραζιλιάνος έπαιξε για 100^ο επίσημο ματς με τη φανέλα της Ανόρθωσης και το συνδύασε με γκολ και ασσίστ σε μια νίκη κλειδί για την ομάδα του. Είναι ο μοναδικός παίκτης, εξαιρούνται όσοι προέρχονται από τις ακαδημίες, που διανύει την τρίτη του σεζόν στην ομάδα άλλωστε. Όσο απίθανο μπορεί να ακούγεται αυτό, είναι μια πικρή αλήθεια.

Όταν αποκτήθηκε το Καλοκαίρι του 2015 από τη Μαγιόρκα ήταν από τις πρώτες κινήσεις που έγιναν από Φαλξ και Πάους. Τον περίμεναν για μερικές μέρες να πάρει την απόφασή του και τελικά τους είπε το «ναι» για διετές συμβόλαιο. Ήρθε για βασικός στη μεσαία γραμμή και στο διάστημα που η ομάδα ήταν πρώτη εκείνη τη σεζόν, εκ των κορυφαίων. Μετά αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στην πλάτη και η απουσία του σαφώς και επηρέασε την ομάδα όταν τότε κατέρρευσε.

Το συμβόλαιό που είχε τον διατήρησε στο ρόστερ πέρσι, αλλά ο κάκιστος προγραμματισμός που έγινε τον έφερε να παίζει πότε στόπερ πότε χαφ και γενικώς να είναι μέρος μιας ομάδας όπου δε λειτουργούσε τίποτα. Σε πολλές περιπτώσεις ξέσπασε για όσα συνέβαιναν, αναδεικνύοντας και τα ηγετικά του χαρακτηριστικά.

Όχι τυχαία, όταν έγινε το τελικό ξεκαθάρισμα του ρόστερ το Καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν η μοναδική περίπτωση από όσους έληγαν τα συμβόλαια που θεωρήθηκε σημαντικό να μείνει. Ακριβώς γιατί έπρεπε να υπάρχει ένας παλαιότερος όλων για το ρόλο του αρχηγού. Να τον σέβονται και να είναι παίκτης που έδειξε πως σέβεται με τη σειρά του το σύλλογο. Οι επαφές έφεραν ανανέωση του συμβολαίου για δυο ακόμα χρόνια και φέτος με όσα κάνει στα γήπεδα απέδειξε γιατί έμεινε και γιατί αξίζει να είναι αρχηγός. Παίζει σχεδόν μόνιμα στα χαφ πια και δεσπόζει σαν προσωπικότητα στον αγωνιστικό χώρο. Σκόραρε αρκετά κρίσιμα γκολ, με ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, με ΑΕΛ στο Τσίρειο π.χ. και γενικώς δίνει τον τόνο με το πάθος του σε συμπαίκτες και εξέδρα. 

Ο κόσμος τον αγαπά και κυρίως αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικός είναι άμα τύχει να λείψει. Μάλιστα έχει «ηρεμήσει» φέτος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Βοηθά και η εικόνα της ομάδας βέβαια σε αυτό. Έκανε την πρώτη 100αδα συμμετοχών μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις και αν όλα πάνε καλά, σύντομα θα γράψει λεπτά και στα κύπελλα Ευρώπης. Δεν ξανάπαιξε σε αυτά και στα 29 του θέλει να το ζήσει.

Με την Ομόνοια είναι εκτός έδρας ο αγώνας και δε βολεύει, αλλά με τον ΑΠΟΕΛ είναι ευκαιρία να τιμηθεί. Κυρίως γιατί μετά από καιρό βρέθηκε ένας παίκτης που πέρασε και ακούμπησε και θα τον θυμάσαι και μετά που θα φύγει. Για καλούς λόγους. 

Τα στατιστικά του Βίκτορ σε 100 αγώνες*

Πρωτάθλημα

Κύπελλο

*Τα στατιστικά προέρχονται από την ιστοσελίδα της ΚΟΠ.