Μετά τις αποχωρήσεις των Γιάν Κόπριβετς και Γκάμπριελ Μόουρα, ο μοναδικός πρωτοκλασάτος ποδοσφαιριστής της Ανόρθωσης που παραμένει για τρίτη χρονιά στην ομάδα, είναι ο Ζοάο Βίκτορ. Ο Βραζιλιάνος μέσος πήρε ήδη από πέρσι το περιβραχιόνιο του αρχηγού, το οποίο πέρασε στο μπράτσο του και κατά τη θητεία του στην ισπανική Μαγιόρκα.
Τα πρώτα παιχνίδια του Βίκτορ με τη φανέλα της Ανόρθωσης δημιούργησαν υψηλές προσδοκίες και τουλάχιστον μέχρι το σοβαρό του τραυματισμό στον εκτός έδρας αγώνα με την ΑΕΛ στα τέλη του 2015, αποδείχθηκε σπουδαία μεταγραφή. Το δεύτερο μισό της διετίας 2015-2016 κινήθηκε στην μετριότητα με ελαφρυντικό βέβαια το μεγάλο διάστημα αποχής, ενώ σε ρηχά νερά κινήθηκε και γενικότερα η ομάδα.
Από εκεί και πέρα ο Ρόνι Λέβι περιβάλει με εμπιστοσύνη τον δυναμικό ανασταλτικό μέσο, προσπαθώντας να τον διατηρήσει στη μεσαία γραμμή, ακόμα κι αν υπάρχουν απουσίες στο κέντρο της άμυνας. Η ηγετική του φυσιογνωμία αλλά και ο τσαμπουκάς που βγάζει απέναντι σε αντίπαλους, αναδεικνύουν το δυναμικό του χαρακτήρα, ο οποίος όμως πρέπει να χαλιναγωγηθεί.
Το πάθος για νίκη και η δίψα για ποδόσφαιρο δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα όρια εκείνα που οι κινήσεις προς αντίπαλους και διαιτητές θεωρούνται εξεζητημένες και επισύρουν τιμωρία. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ζοάο Βίκτορ θα αποτελέσει για άλλη μια χρονιά το στυλοβάτη της μεσαίας γραμμή και βασική μονάδα στα ανασταλτικά χαφ, με παρτενέρ είτε τον Αμπντουλάχι Σιβού, είτε τον Βλαντιμίρ Γκάντσεφ.
