Η έναρξη του δευτέρου γύρου ήταν με ένα μεγάλο ντέρμπι για την Ανόρθωση, που για να κάμψει της αντίσταση της Νέας Σαλαμίνας χρειάστηκε ένα πέναλτι του Βίκτορ στο τελευταίο λεπτό. Νίκη όμως που υπήρξε καθόλα δίκαιη και αν κάτι άλλο έπρεπε να συμβεί, ήταν να σκοράρει νωρίτερα η ομάδα του Λέβι.
Από το πρώτο διάστημα του αγώνα η «Μεγάλη Κυρία» μπήκε στο παιχνίδι για να επιβληθεί και αυτό ακριβώς έκανε σε έναν αντίπαλο που υποχρεώθηκε να αμύνεται μαζικά. Σε τέτοιες καταστάσεις μετρά πάνω απ’ όλα η ταχύτητα στη σκέψη και στις ενέργειες, κάτι που η αλήθεια είναι πως έλειψε. Φανερά γκολ θα ερχόταν από κάποια κόντρα, μια φάση πίεσης που θα έφερνε μια δεύτερη μπαλιά, μια στημένη φάση.
Αυτό ακριβώς έγινε, με τα αλλεπάλληλα γεμίσματα να φέρνουν τη στιγμή του πέναλτι και ο Βίκτορ ανέλαβε να δώσει τη νίκη και την έδωσε. Ο Ράγιος έχασε μερικά προηγουμένως και επιλέγηκε άλλος εκτελεστής, με την απόφαση να δικαιώνεται. Θα περιμένουμε το επόμενο για να μάθουμε αν θα παγιωθεί η επιλογή.
Στα θετικά του αγώνα το μαχητικό πνεύμα, που βέβαια δεν αποτελεί και είδηση πλέον. Σε όλα τα ματς που η Ανόρθωση φέτος δεν κερδίζει και είναι στο φινάλε τους είναι η ομάδα που επιτίθεται και δείχνει να θέλει να κερδίσει. Αυτό γίνεται με ελάχιστες εξαιρέσεις από την αρχή της σεζόν. Δεν θα αρκεί πάντα όμως αυτό.
Χρειάζονται λύσεις και περισσότερη φαντασία στις ενέργειες, που δεν βλέπουμε και πολύ ως τώρα. Η είσοδος του Σισέ βοήθησε να χαθούν τα μαρκαρίσματα και στο τέλος της ημέρας να έρθει η νίκη, αλλά είναι φανερό πως κάποιες προσθήκες το Γενάρη χρειάζονται. Όλα τα ματς από εδώ μπρος θα είναι μάχες μεγάλες, γιατί όσο μένεις ψηλά αυξάνεται και το κίνητρο των αντιπάλων όταν σε αντιμετωπίζουν. Σωστά βέβαια μέσα από την ομάδα στηρίζουν το σύνολο του ρόστερ και αφήνουν στην άκρη την κουβέντα για τις μεταγραφές, αλλά η ώρα τους πλησιάζει και αυτές θα γίνουν. Δυο με τρεις είπε ο Λέβι, ανάλογα και με το τι θα βρεθεί. Η αναζήτηση πάντως είναι δεδομένη.
