Από τη χθεσινή δήλωση του Χρίστου Πουλλαϊδη που αφορούσε την παραχώρηση ποσοστού μετοχών στο σωματείο, κρατώ την τελευταία παράγραφο. Ο μεγαλομέτοχος του σωματείου έβγαλε μια πικρία, διαχωρίζοντας την κατάκτηση τίτλων από την οικονομική εξυγίανση, ξεχνώντας όμως ότι ο ίδιος -πρώτος και καλύτερος- ήταν αυτός που πέρσι τέτοια εποχή, έκανε λόγο για πρωταθλητισμό. Ενώ το πλάνο προνοούσε έξοδο στην Ευρώπη, ο Χρίστος Πουλλαϊδης είχε κάνει κατ' επανάληψη δηλώσεις με τις οποίες ανέβαζε τον πήχη, χωρίς όμως να τις στηρίξει με λόγια, όπως διαφάνηκε από την ποιότητα και την ποσότητα της ενίσχυσης κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.
Το μυστικό της ηρεμίας από το 2014 μέχρι και τις αρχές του 2016, ήταν η διακήρυξη ότι η Ανόρθωση βάζει σε προτεραιότητα την σωτηρία της και αυτό ήταν κάτι που ο κόσμος σεβάστηκε και στήριξε με την παρουσία του στο γήπεδο. Στου δρόμου τα μισά, ο ίδιος ο ηγήτορας της ομάδας ήταν αυτός που επέλεξε αναπροσαρμογή στόχων, σε μια περίοδο που η Ανόρθωση έδειχνε να κάνει σταθερά βήματα προς τα μπροστά σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο. Είναι όμως αντίφαση μια ομάδα να θέλει να τερματίσει στο ρετιρέ της βαθμολογίας και τον Ιανουάριο να ενισχύεται με αναπληρωματικό τερματοφύλακα, τον ανέτοιμο από πλευράς φυσικής κατάστασης Γκονσάλβες και κάποιον... Τζέρεμι Μανζορό.
Όπως αντίφαση βέβαια είναι ο μεγαλομέτοχος της Ανόρθωσης να αισθάνεται αδικημένος για την κριτική που αφορά την ξηρασία τίτλων τα τελευταία χρόνια.
