Σκηνές από τέτοια εποχή, προηγούμενων περιόδων είδαν οι οπαδοί και φίλοι της Ανόρθωσης στον πρώτο προημιτελικό αγώνα του κυπέλλου απέναντι στον Απόλλωνα, με την ομάδα τους να μη μπορεί κατά διαστήματα να πιέσει τον αντίπαλο και να κλέψει τη μπάλα. Ιδιαίτερα στο διάστημα μεταξύ 20ου και 30ου λεπτού, δηλαδή αμέσως μετά το προβάδισμα της λεμεσιανής ομάδας, ο Μίχαλ Ντούρις έμοιαζε να τρέχει μόνος πίσω από το αντίπαλο κεντρικό αμυντικό δίδυμο προκειμένου να ασκήσει πίεση και να αναγκάσει τους Γιούστε και Άλεφ σε λάθος.
Αυτό που θα πρέπει να κρατηθεί ως συμπέρασμα είναι η γενικότερη εικόνα και το γεγονός ότι η Ανόρθωση πάει για άλλο ένα ντεμαράζ χωρίς τις απαραίτητες ανάσες και τις απαραίτητες δυνάμεις. Ένας μικρός αριθμός ποδοσφαιριστών τράβηξαν κουπί, οι οποίοι παρά την ποιότητά τους, δείχνουν κατά διαστήματα σημάδια κούρασης, επιστρατεύοντας άλλες αρετές όπως η εμπειρία τους.
Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν ούτε ιδιαίτερη ξεκούραση αλλά ούτε και εφησυχασμό μιας και το ευρωπαϊκό εισιτήριο δεν έχει εξασφαλιστεί, ενώ ο δρόμος προς τη διάκριση εξακολουθεί να παραμένει ανοικτός μέσω του θεσμού του κυπέλλου. Η τωρινή κατάσταση στέλνει μήνυμα εν όψει της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου, με την Ανόρθωση να υποχρεούται κατά κάποιο τρόπο, να κάνει νέο άνοιγμα στην ντόπια αγορά.
Ο περιορισμένος επιτρεπόμενος αριθμός ξένων ποδοσφαιριστών δεν επαρκεί για μια πρωταγωνιστική πορεία και για υψηλότερους στόχους, επομένως αυτοσκοπός θα πρέπει να θεωρηθεί η προσπάθεια απόκτησης ενός νέου Παναγιώτη Αρτυματά και ενός νεόυ Κώστα Πηλέα.
