Είναι επαναλαμβανόμενη η κασέτα της φετινής ΑΕΛ και η ομάδα της Λεμεσού δείχνει πως έχει τις αντοχές να μείνει εντός στόχων και να διεκδικήσει να βγει στην Ευρώπη δυο σερί χρονιές για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου. Αυτός είναι ο στόχος της ΑΕΛ και τον έχουν επικοινωνήσει ξανά και ξανά.
Απέναντι στην Αλκή ήρθε και πάλι η νίκη, τρίτη συνεχόμενη, όλες με μηδέν παθητικό και απολογισμό γκολ 7-0. Έχουμε δει 10 αγώνες στο πρωτάθλημα για την ΑΕΛ και τα έξι ήταν νικηφόρα. Σε όλες τις νίκες το χαρακτηριστικό τους είναι πως οι «γαλαζοκίτρινοι» τις πέτυχαν με μηδέν παθητικό. Στοιχείο που είναι ο οδηγός της φετινής ΑΕΛ, αφού οι αμυντικοί της είναι πρωταγωνιστές. Σκόραρε ο Λαφράνς, σκόραρε ο Μίτρεα και είναι μονάδες που δείχνουν το δρόμο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΛ, που δεν αφορά την ίδια την ομάδα, είναι το γεγονός πως όσα και αν κάνει στο γήπεδο μια μεγάλη μερίδα του κόσμου της αδυνατεί να την πείσει πως αξίζει τον κόπο να την υποστηρίξει. Δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφτεί, αφού εδώ και καιρό οι περισσότεροι γκρινιάζουν για κάθε τι παρά να στηρίζουν.
Επισήμως, προτιμούν να μην ασχολούνται ιδιαίτερα με αυτό παρά μόνο πιστεύουν πως στο τέλος θα πείσουν με τα αποτελέσματά και όλους όσοι είναι δύσπιστοι να πάνε στο γήπεδο. Θα το παλέψουν κι αυτό, όπως παλεύουν και τα παιχνίδια τους εντός αγωνιστικού χώρου.
Η σούμα πάντως είναι καλή. Η ΑΕΛ κερδίζει σχεδόν όλα τα ματς που την περιμένεις να κερδίσει και πάλεψε όλα τα ντέρμπι που κλήθηκε να παίξει. Τώρα τελευταία σκοράρει και λίγο παραπάνω από το 1-0 που έγινε σήμα κατατεθέν των αγώνων της και προσωπικά καταλαβαίνω πως είχε αρχίσει να κουράζει. Ε τι άλλο πρέπει να κάνει για να πείσει; Κατά τη γνώμη μας τίποτα. Ο ΑΕΛίστας μόνος του αποφασίζει το τι θα κάνει και πότε θα πειστεί για κάτι. Αυτό συμβαίνει ανέκαθεν και δε θα αλλάξει ποτέ.
Οπόταν, όσοι είναι εντός ομάδας δουλεύουν για να πετύχουν τους στόχους τους και όσοι πιστοί προσέρχονται στην Ανατολική…
