Εφραίμ Γεωργίου
Τι να πεις κανείς για την ΑΕΛ. Από που να αρχίσουμε να γράφουμε και που να τελειώσουμε για τον χθεσινό αγώνα. Να πούμε για τέρμα που δέχθηκε η ΑΕΛ, για τους 10 παίκτες, για τα ευτράπελα του διαιτητή ή ακόμη και τις δηλώσεις του Φινκ. Τίποτα από αυτά δεν αξίζει σήμερα. Η πρόκριση χάθηκε και το όλο θέμα μένει ως εκεί. Εκεί που αξίζει να σταθούμε είναι σε όλα τα υπόλοιπα.
Στον τρόπο που έπαιξε η ΑΕΛ, στις ευκαιρίες που βρήκε για την ανατροπή των δεδομένων, στο πάθος τη δίψα και τα μάτια που γυάλιζαν των ποδοσφαιριστών. Αυτά είναι που μένουν. Η εμφάνιση του κόσμου ήταν απλός εξαιρετική. Το πάλεψαν όλοι με το μέγιστο των δυνάμεων τους, όμως δεν ήταν αρκετό και δεν θα σχολιάσουμε καν το γιατί δεν ήταν αρκετό.
Η ουσία πάντως του όλου θέματος είναι πως η ΑΕΛ είναι εδώ. Κάτι μεγάλο χτίζεται όπως είπε και Θεόδωρος Αντωνίου εκεί στην Λεμεσό. Ο Μπαλταζάρ έχει δέσει την ομάδα, έχει κερδίσει τον κόσμο και τη διοίκηση. Πλέον η ΑΕΛ ενωμένη σαν μια γροθιά βλέπει μπροστά. Η έναρξη του πρωταθλήματος είναι κοντά και οι «Λέοντες» πλέον επικεντρώνονται σε αυτό. Το κεφάλαιο Ευρώπη τελείωσε για φέτος, με πικρή γεύση, όμως τα κέρδη της ΑΕΛ είναι τεράστια.
