Εφραίμ Γεωργίου
Το μεγάλο πρόβλημα της φετινής ΑΕΛ δεν είναι άλλο από το σκοράρισμα. Μπορεί οι αριθμοί να μη λένε πάντα την αλήθεια όμως τα 18 τέρματα σε 17 αγώνες δείχνουν υποδεικνύουν την σοβαρότητα του προβλήματος. Μέχρι στιγμής η εξαιρετική αμυντική λειτουργία της ομάδας του Μπαλταζάρ εξισορροπεί το όλο θέμα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το επιθετικό πρόβλημα πρέπει να περνά απαρατήρητο.
Χθες όμως είδαμε τον Γιάννη Μαύρου να παίρνει λεπτά συμμετοχής μόλις για δεύτερη φορά στη φετινή σεζόν. Από την περασμένη χρονιά γράφαμε πως 23χρονος έχει τα φόντα να φθάσει ψηλά και παρά τις λίγες εμφανίσεις του φέτος, εμμένουμε σταθεροί στην άποψη μας.
Ο νεαρός έχει τη μαχητικότητα και τον τσαμπουκά που χρειάζεται, ενώ οι κινήσεις του στο γήπεδο δημιουργούν χώρους για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του. Μπορεί να κατεβάσει και να μοιράσει ωραία το παιχνίδι, με ένα όμως σημαντικό ελάττωμα. Ο Γιάννης Μαύρου δεν έχει το εύκολο γκολ. Βέβαια αυτό είναι και θέμα ψυχολογίας μέχρι ένα βαθμό. Όταν ένας παίκτης πάρει συνεχόμενα παιχνίδια και πετύχει μερικά τέρματα, τότε η ψυχολογία του και φυσικά η σκληρή δουλειά θα τον βοηθήσει να βελτιωθεί.
Στο χθεσινό παιχνίδι ο νεαρός πέρασε μέσα ενώ η ΑΕΛ ήταν πίσω και έψαχνε την ισοφάριση. Μάλιστα ο χρόνος που πήρε ήταν ελάχιστος (περίπου 15 λεπτά), όμως ήταν και αρκετός για να δείξει πως αξίζει κι άλλες ευκαιρίες. Μια κεφαλιά από καλή θέση που πέρασε ελάχιστα έξω και δεύτερη που κατέληξε στο δοκάρι και στον Αρουαμπαρένα που σκόραρε, ο απολογισμός για τον νεαρό.
Σίγουρα ο Γιάννης Μαύρου δεν είναι ο γκολτζής της ομάδας, όμως με την χθεσινή του εμφάνιση αλλά και τις περσινές του παρουσίες προς το τέλος της σεζόν έδειξε πως αξίζει περισσότερες ευκαιρίες και πως μπορεί να βοηθήσει έμπρακτα την ομάδα. Μπορεί να αποτελέσει αυτό που λέμε εσωτερική μεταγραφή ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
