Χρήστος Ζαβός
Να σαι φτωχός μπορεί και να είναι ευλογία, άμα αγαπάς, αγαπιέσαι και είσαι αληθινός. Δύσκολες οι εποχές ομολογουμένως για τους αδύναμους οικονομικά καθότι το χρήμα εξουσιάζει πια τα πάντα. Ακόμη και την ψυχή των ανθρώπων. Λίγοι είναι αυτοί που επιμένουν στην ανθρωπιά… μην σε πρήξω όμως με τα φιλοσοφικά μου και ας μιλήσουμε για την ΑΕΛ.
Η οποία όντως είναι φτωχή οικονομικά και βιώνει συνάμα και μια πρωτόγνωρη κατάσταση καθότι μετά από 17 περίπου χρόνια, δεν διοικείται από τον Αντρέα Σοφοκλέους. Έναν άνθρωπο με τα καλά και τα κακά του, με πολλές ιδιαιτερότητες και κυρίως χρήστη ενός μοντέλου διαχείρισης αυστηρά προσωποκεντρικό.
Υπάρχουν δύο κυρίως τρόποι για να διατηρήσει ένα στάνταρ και να είναι ανταγωνιστική.Το πρώτο έχει να κάνει με το σουλούπωμα της ομάδας και το δεύτερο με την ανάμειξη του κόσμου στη νέα προσπάθεια
Πλέον τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί πλήρως. Χωρίς η ομάδα να βασίζεται σε κάποιο χοντρό πορτοφόλι ή κάποιον ισχυρό άνδρα, καλείται να διαμορφώσει ένα νέο μοντέλο, μέσα από το οποίο τουλάχιστον στην παρούσα φάση θα συντηρήσει το κλαμπ σ’ ένα καλό επίπεδο. Επ’ αυτού η νέα εποχή χρειάζεται και μια νέα νοοτροπία.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από το οικοδόμημα διαθέτουν ένα σοβαρό μειονέκτημα και αντίστοιχα ένα σοβαρό πλεονέκτημα. Το πρώτο έχει να κάνει με το φτωχό κονδύλι που έχουν να διαχειριστούν, το δεύτερο σχετίζεται με το ότι απευθύνονται σ’ ένα μεγάλο κόσμο, που δηλώνει πιστός και έτοιμος να βοηθήσει.
Αυτή τη στιγμή εκ μέρους των διαχειριστών χρειάζονται αλήθειες και ειλικρίνεια σε σχέση με το τι συμβαίνει στην ομάδα, ποιο είναι το πλάνο και ποιες οι προσδοκίες. Κυριότερος δε στόχος τους θα πρέπει να είναι το μπάσιμο του κόσμου στη νέα αυτή προσπάθεια, ούτως ώστε η ΑΕΛ να διατηρήσει και γιατί όχι να ενισχύσει το μεγαλύτερο της όπλο. Τους Αελίστες!!!
Αν όντως επιτευχθεί τότε εμμέσως το μειονέκτημα με το οικονομικό, ελαττώνεται αφού ένα γεμάτο Κολόσσι, τίγκα στο κίτρινο, δημιουργεί μια άλλη δυναμική.
Από κει και πέρα θέλει προκοπή και προσεγμένες κινήσεις. Και οι προσεγμένες κινήσεις δεν σχετίζονται απαραίτητα με τα μεταγραφικά μπαμ και τους τάχατες μεγάλους παικταράδες, αλλά με το πώς παρεμβαίνεις στον κορμό της ομάδας σου. Επί τούτου, η ανανέωση των Ανδρέου και Φραντζή βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, αφού εξαφάνισε τον κίνδυνο απαγωγής τους από άλλες ομάδες που γνώριζαν ότι φέτος λήγει το συμβόλαιο τους.Δικά σου παιδιά... δεν επιτρέπεις να στα κλέψει κανείς.
Στην παρούσα φάση ο Χρήστος Χαραλάμπους μοιάζει ο κατάλληλος για να βρίσκεται στο τιμόνι για τρεις βασικούς λόγους. Πρώτο είναι βαθύς γνώστης του αντικειμένου «ΑΕΛ», δεύτερο είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και τρίτο εκτιμά που εργάζεται. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο η ομάδα στην παρούσα φάση. Κανένας μεγάλος ξένος προπονητής δεν θα θυσιαζόταν σε μια ομάδα που καλά, καλά δεν γνωρίζει, που δεν του παρέχει μεγάλα ποσά για να πάρει τους παίκτες που θέλει και που δεν έχει κάποιον στοιβαρό επιχειρηματία για να τον πληρώνει.
Ενώ με τον Χρήστο η δουλειά μοιάζει πιο εύκολη αφού διατηρείται ο κορμός από πέρσι και πάνω σ’ αυτόν χτίζεις. Νοουμένου δηλαδή ότι μένουν στην ομάδα ο Μεντόγιεβιτς (αγαπώ αυτό τον παίκτη), ο Ντέγοεστ, ο Τζάλμα, οι δύο στόπερ που λεν ότι φέτος θα είναι υγιείς, Φιλίποβιτς και Μπάστος , οι Τσιμπόλα, Τσέρνικ, Μεντόσα και το τιμ από τους Κύπριους, Μακρή, Παπαφώτη, Νεοφύτου, Ανδρέου, Φραντζή, Κόλια και Συλβέστρο, απομένουν αρκετά ερωτηματικά σε σχέση με την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους Ρομό, Μπεραχίνο, Κάσα, Κατσανίκλιτς και Μούριελ. Κάποιοι ευτυχώς θα φύγουν και κάποιοι θα μείνουν.
Με βάση πάντως τις ανάγκες που πηγάζουν μέσα από το ρόστερ, η ομάδα δείχνει να πονά σε τέσσερις συγκεκριμένες θέσεις. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χτίσιμο της θα βασιστεί στο 4-2-3-1 ή το 4-3-3, σίγουρα χρειάζεται ένα βασικό δεξί μπακ, σίγουρα μετά τον καινούργιο Μέντες που παίζει ως αριστερό εξτρέμ, έναν ακόμη στο φτερό μάλλον για τα δεξιά και χίλια τα εκατό έναν σέντερ φορ. Οι δικές μου πληροφορίες λεν ότι είναι ο Τόρες της Πάφου μα κανείς δεν το επιβεβαιώνει και ούτε με ενδιαφέρει. Εννοείται άμα φύγει ο Μούριελ θα αποκτηθεί ένας άσος δίπλα από τον Ολιβέιρα. Και ακολούθως ανάλογα ποιος θα αποχωρήσει, θα κινηθούν. Δυσαναπλήρωτο το κενό του Κάσας, μα αϊ σιχτίρ... κάπου, κάπως θα ξανά έρθει ένας τέτοιος στην ομα΄δα.
Στην τελική επιθυμώ να σου πω ότι στην ΑΕΛ μπορεί να είναι μια εντελώς καινούργια αρχή, μπορεί να μην έρθουν οι σούπερ μεγάλοι παίκτες τύπου Κακόριν, μα υπάρχουν δύο κυρίως τρόποι για να διατηρήσει ένα στάνταρ και να είναι ανταγωνιστική.
Το πρώτο έχει να κάνει με το αγωνιστικό και το σουλούπωμα της ομάδας και το δεύτερο με την ανάμειξη του κόσμου στη νέα προσπάθεια. Κανένα από τα δύο δεν μοιάζει ανέφικτο, αντιθέτως. Μοιάζει πέρα για πέρα ρεαλιστικό!!!
