Για μια ομάδα που συνήθισε να διατηρεί την κατοχή της μπάλας και να προσπαθεί αν δημιουργήσει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα, η εικόνα του τελευταίου δεκαλέπτου στο Σαββατιάτικο ντέρμπι, ξένισε και εν τέλει κόστισε. Η ΑΕΚ κατάφερε να φτάσει δίκαια πρώτη στο γκολ στο 77ο λεπτό δια ποδός Τολεμές, κάτι που είχε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει και να επιτύχει βάση της προσπάθειάς της στην επανάληψη.
Μάλιστα με εξαίρεση το πρώτο μισάωρο της αναμέτρησης, οι κιτρινοπράσινοι του Ιμανόλ Ιδιακέθ είχαν το πάνω χέρι στο ντέρμπι κορυφής και δικαίως νιώθουν ότι το αποτέλεσμα τους αδικεί, ιδιαίτερα με τον τρόπου που ήρθε η ισοφάριση. Από εκεί και πέρα όμως προέχει η αυτοκριτική και η αδικαιολόγηση οπισθοχώρηση στο φινάλε της αναμέτρησης ή καλύτερα η... απροθυμία για εκδήλωση επίθεσης.
Σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις, ο Ακοράν επέλεξε να γυρίσει τη μπάλα στη μεσαία γραμμή και ενώ υπήρχαν οι αριθμητικές προϋποθέσεις ώστε η ΑΕΚ και να επιτεθεί και να φτάσει σε ένα δεύτερο γκολ που θα σκότωνε τον αγώνα. Ετσι από τη στιγμή που δόθηκαν δικαιώματα στον αντίπαλο να πιστέψει ότι μπορούσε να κερδίσει κάτι από ένα παιχνίδι που είχε κιτρινοπράσινη απόχρωση, η ζημιά δεν άργησε να έρθει.
Οι επιλογές του Ιμανόλ Ιδιακέθ από τον πάγκο κρίνονται ορθολογικές με τον Ισπανό τεχνικό να αποσύρει τον κουρασμένο Τέτε και να ρίχνει στη θέση του τον αμυντικογενή Αντωνιάδη και ενώ προηγουμένωνς ο σχηματισμός είχε αλλάξει σε 3-5-2 με τον Τρισκόφσκι ως παρτενέρ του Τολεμές. Επιπρόσθετα ήταν και η ενίσχυση της μεσοαμυντικής γραμμής με την επιστράτευση του Μπόλιεβιτς αντί του Τομάς, δίνοντας έμαφαση στα μετόπισθεν κάτι που ήταν λογικό βάση του χρονικού σημείου που βρισκόταν η αναμέτρηση.
Παρόλ' αυτά η πίεση που άσκησαν οι φιλοξενούμενοι λύγισε τους κιτρινοπράσινους οι οποίοι πλέον αναγκάζονται να κοιτούν και προς κάτω.
