Ο σοβαρός περσινός τραυματισμός του Ζουάν Τομάς που τον άφησε εκτός αγώνων για περίπου τέσσερις μήνες, ήταν και ο πιο σοβαρός στην καριέρα του Ισπανού μέσου της ΑΕΚ. Ο βραχύσωμος μέσος κατάφερε να επανέλθει στην ενεργό δράση πριν το τέλος της περιόδου, συνεισφέροντας στο βαθμό που μπορούσε στην προσπάθεια της ΑΕΚ τόσο να ανατρέψει το σκορ του πρώτου προημιτελικού του κυπέλλου απέναντι στην Ανόρθωση, όπως και στην προσπάθεια κατάληψης της κορυφής.
Το φετινό ξεκίνημα του Ισπανού ήταν εντυπωσιακό με δύο γκολ και μια τελική πάσα στον αγώνα με την Λίνκολν από το Γιβραλτάρ, στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα προς πάρα κατεύθυνση. Κάνοντας όμως ταμείο στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία των κιτρινοπράσινων, η εμφάνιση εκείνη ήταν περισσότερο η εξαίρεση παρά ο κανόνας, με τον Τομάς να μην ξεφεύγει από τη μετριότητα στους πλείστους αγώνες.
Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισε η ΑΕΚ από τον Οκτώβρη του 2016 και έπειτα, όταν δηλαδή προέκυψε το δυσάρεστο με τον Ισπανό, ήταν η έλλειψη εναλλακτικής λύσης στη θέση του επιτελικού μέσου. Λαρένα, Ακοράν και Χέφελ επιστρατεύτηκαν από τον Ιμανόλ Ιδιακέθ ωστόσο κανείς εξ αυτών δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά, πόσο μάλλον να αντικαταστήσει τον έμπειρο μέσο.
Τα δεδομένα της φετινής χρονιάς δεν φαίνεται να έχουν παρουσιάσει βελτίωση τουλάχιστον ως προς τις επιλογές στη θέση του οργανωτή. Το μέλλον μπορεί να ανήκει στον εξαιρετικό Χέφελ ωστόσο φαίνεται να έχει χρησιμοποιηθεί φέτος οπουδήποτε πλην της φυσικής του θέσης που είναι στη μεσαία γραμμή.
Αναμφίβολα το στοιχείο αυτό είναι κάτι που χρίζει μελέτης μιας και αν ο Τομάς συνεχίσει να μην πείθει, αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί η εφαρμογή ενός σχεδίου βήτα.
