Τρία διαφορετικά διοικητικά συμβούλια μέσα σε διάστημα 2,5 ετών, υποχρηματοδότηση, εσωτερικές κόντρες: υπό αυτές τις συνθήκες, θα ήταν πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε εταιρεία ή οργανισμό να λειτουργήσει σωστά. Πόσο μάλλον για το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, η αποστολή του οποίου, σύμφωνα με το καταστατικό του, είναι η στήριξη και η ανάπτυξη της ελληνικής κινηματογραφίας, όπως και η διευκόλυνση ξένων παραγωγών που ενδιαφέρονται να έρθουν στη χώρα μας.
Η τελευταία μεγάλη αλλαγή, η οποία ανακοινώθηκε ακριβώς ένα μήνα πριν, βρήκε το κέντρο με νέο Δ.Σ., ενώ η σκηνοθέτις Ελισάβετ Χρονοπούλου είναι η μόνη της προηγούμενης σύνθεσης που διατήρησε τη θέση της. Τα υπόλοιπα μέλη, όπως και ο πρόεδρος Δημήτρης Παπαϊωάννου, είναι όλα καινούργια· μάλιστα τέσσερις από αυτούς έχουν μικρή ή και καμία προηγούμενη σχέση με τον χώρο του κινηματογράφου. Κι εδώ εντοπίζεται το πρώτο σημείο τριβής.
«Το νέο Δ.Σ. χωλαίνει φανερά, καθώς σε αυτό συμμετέχουν 4 άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν σχέση με το σινεμά, είναι αδύνατο επομένως να έχουν τη σωστή διάσταση του χώρου και να αποδώσουν ακόμη και σε επίπεδο διοικητικό. Εκτός αυτού, δεν θεωρούμε πως καλύπτονται και οι σχετικές προϋποθέσεις του νόμου (σ.σ.: αναφέρεται στον νόμο 3905, σύμφωνα με τον οποίο τουλάχιστον 4 από τα μέλη του Δ.Σ. πρέπει να είναι πρόσωπα αναγνωρισμένου κύρους από τον χώρο του ελληνικού ή του παγκόσμιου κινηματογράφου)», μας λέει η πρόεδρος του Συνδέσμου Ανεξάρτητων Παραγωγών Οπτικοακουστικών Εργων Ελένη Κοσσυφίδου.
Διαφορετική άποψη ωστόσο έχει η γενική διευθύντρια του κέντρου Ηλέκτρα Βενάκη: «Πλέον έχουμε ξανά ένα διοικητικό συμβούλιο το οποίο λειτουργεί κανονικά και “τρέχει” για να καλύψει τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω του διοικητικού κενού που προέκυψε μεταξύ της τωρινής και της προηγούμενης σύνθεσης», μας είπε εκείνη χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως η δική της συνεργασία με το Δ.Σ. είναι άψογη.
Ενα δεύτερο, ίσως σημαντικότερο θέμα, που έχει ανακύψει τον τελευταίο μήνα είναι αυτό του περίφημου πορίσματος του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με το οποίο εντοπίζονται ατασθαλίες στις χρηματοδοτήσεις που παρείχε το κέντρο κατά τη διάρκεια προηγούμενων ετών. «Η έκθεση προφανώς και αφορά κυρίως τη διοίκηση. Με το να ζητάει όμως πίσω το υπουργείο χρήματα τα οποία δόθηκαν σε κινηματογραφικές παραγωγές, είναι σαν να μετατρέπει το κέντρο σε χρηματοπιστωτικό οργανισμό. Το κέντρο υπάρχει για να στηρίζει τις ελληνικές παραγωγές, ανεξάρτητα αν αυτές φέρνουν πίσω έσοδα.
Το προϊόν (η ταινία) προφανώς έχει παραχθεί και έχει παραδοθεί στο κέντρο, αποτελεί περιουσία του», μας λέει η κ. Κοσσυφίδου, η οποία επισημαίνει πως από το 2010 και μετά, οπότε και ο οργανισμός μεταβλήθηκε σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, οι οικονομικοί έλεγχοι είναι εξονυχιστικοί. Οπως δε μας πληροφόρησε η κ. Βενάκη, άλλος ένας τέτοιος, που είχε παραγγελθεί από το προηγούμενο Δ.Σ. και αφορά την περίοδο 2011-2015, αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στον Αύγουστο.
«Οσον αφορά το ήδη υπάρχον πόρισμα, είμαστε στη διαδικασία συλλογής των στοιχείων, προκειμένου να απαντήσουμε εμπεριστατωμένα», λέει η κ. Βενάκη. Επειδή όμως Κέντρο Κινηματογράφου (πρέπει να) σημαίνει παραγωγή, ρωτάμε τη διευθύντρια και για τα προσεχή σχέδια. «Ενας βασικός τομέας που προωθούμε είναι αυτός του Film Commission, για τη συνεργασία με ξένες παραγωγές.
Προφανώς οι εδώ δομές δεν είναι πολύ φιλικές προς τα έξω, προετοιμάζεται ωστόσο ένα νέο πλαίσιο κανόνων, κι όταν αυτό ολοκληρωθεί θα μπορέσουμε να κάνουμε μια καλύτερη καμπάνια. Εχουν πάντως ήδη αρχίσει επαφές με το Φεστιβάλ Καννών για κάποιες συνεργασίες. Το σημαντικό είναι πως έχει ξεκινήσει να χαράζεται μια στρατηγική για την προώθηση και τη διάδοση της ελληνικής ταινίας και, μέσα στον επόμενο χρόνο, ελπίζω πως θα δούμε αποτελέσματα».
