Η Τουρκία επιβάλλεται να επιδείξει έμπρακτα την αναγκαία βούληση, ώστε να τερματιστεί ο πόνος και η αγωνία όλων των συγγενών, δήλωσε ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου σε ομιλία του στην κηδεία του πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή του 1974 Νίκου Πύρου στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου στα Λατσιά.
«Οι ευθύνες της τουρκικής πλευράς στο θέμα των αγνοουμένων είναι τεράστιες, όπως τεράστιες είναι και για το γεγονός ότι η πατρίδα μας παραμένει διαιρεμένη, παραβιάζοντας το Χάρτη και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και όλες τις συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα», είπε.
Σημείωσε ότι θα πρέπει, επιτέλους, να επιτραπεί από τον κατοχικό στρατό η πραγματοποίηση χωρίς οποιουσδήποτε περιορισμούς εκταφών στις λεγόμενες στρατιωτικές περιοχές, όπως και η πρόσβαση ερευνητών στα αρχεία του, όπου με βεβαιότητα υπάρχουν στοιχεία για περισσότερες περιπτώσεις αγνοουμένων και ταφές πεσόντων.
Διαβάστε επίσης Καταιγίδες με έντονη χαλαζόπτωση - Επί ποδός η Πυροσβεστική
«Είμαστε εδώ για να συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία έναν πολίτη, έναν άμαχο που δολοφονήθηκε στεγνά και βάναυσα. Θυσιάστηκε άνανδρα δολοφονημένος. Άνανδροι και βάρβαροι οι δολοφόνοι του. Γιατί δεν υπάρχουν άλλοι χαρακτηρισμοί να περιγράψουν τις κτηνώδεις πράξεις τους. Τί άλλο μπορεί να είναι η εν ψυχρώ δολοφονία ενός άμαχου και άοπλου συλληφθέντα πολίτη;», είπε ο κ. Φωτίου αναφερόμενος στον πεσόντα .
Όπως είπε ο κ. Φωτίου, ο Νίκος Πύρος ήταν παντρεμένος και πατέρας 3 τέκνων. Με την σύζυγο του Παναγιώτα που απεβίωσε απέκτησαν τρείς λεβέντες τον Χαράλαμπο, τον Ανδρέα και τον Σωτήρη, που έχει επίσης αποβιώσει.
Πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, ο Νίκος Πύρος διέμενε με την οικογένεια του στο Νέο Χωρίο Κυθρέας. Εκεί συνέχισε να διαμένει και καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής αλλά και του διαστήματος που μεσολάβησε μέχρι την έναρξη της δεύτερης φάσης της.
Στις 14 Αυγούστου 1974, ημερομηνία κατά την οποία άρχισε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, τα τουρκικά στρατεύματα επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή της Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη. Ένεκα των συγκρούσεων αλλά και της δράσης της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, οι περισσότεροι κάτοικοι των γύρω χωριών τα εγκατέλειψαν και μετέβηκαν σε πιο ασφαλισμένες περιοχές.
Το ίδιο έπραξαν και οι πιο πολλοί κάτοικοι του Νέου Χωρίου Κυθρέας και εντός του χωριού παρέμεινε μικρός αριθμός κατοίκων του, ανάμεσα τους και ο Νίκος Πύρος όπως και οι 100 τόσοι άλλοι ηλικιωμένοι κυρίως που παρέμειναν στο χωριό τους και που δεν είχαν υπολογίσει τη σκληρότητα και βαρβαρότητα που επέδειξε τελικά ο Αττίλας.
Με τη διάσπαση των γραμμών της Εθνικής Φρουράς, τα τουρκικά στρατεύματα προχώρησαν προς την Κυθρέα, το Νέο Χωρίο, το Τραχώνι και τα άλλα χωριά της περιοχής, καταλαμβάνοντας στη συνέχεια όλη τη Μεσαορία μέχρι την Αμμόχωστο και όλη την Καρπασία.
Στο Νέο Χωρίο Κυθρέας τα τουρκικά στρατεύματα εισήλθαν στις 15 Αυγούστου. Τόσο κατά τη διάρκεια της εισόδου τους στο χωριό, όσο και τις αμέσως επόμενες μέρες, εκτός των άλλων βανδαλισμών, πυροβολούσαν εν ψυχρώ εγκλωβισθέντες κατοίκους, χωρίς λόγο και αιτία. Ανάμεσα στους δολοφονηθέντες ήταν και ο Νίκος. Η σορός τάφηκε μαζί με τις σορούς άλλων δολοφονηθέντων σε κοινό τάφο σε αυλή ενός σπιτιού του χωριού. Τα οστά του εντοπίστηκαν το 2014.
Ο Επίτροπος σημείωσε ότι ειδικά το Νέο Χωρίο Κυθρέας πλήρωσε ιδιαίτερα βαρύ φόρο αίματος κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, με καταγεγραμμένες 74 περιπτώσεις πεσόντων, εκτελεσθέντων εν ψυχρώ κατοίκων του χωριού και αγνοουμένων.
Πρόσθεσε ότι η κοινότητα ίσως, μάλιστα, να κατέχει το θλιβερό προνόμιο να έχει θρηνήσει τα περισσότερα θύματα σε σύγκριση με
άλλες κοινότητες.
