Η ζωή τους γεµάτη ανατροπές. Ένα ζευγάρι που τολµά τις αλλαγές και έχει την ικανότητα να αφοµοιωθεί και να γίνει ένα µε την κουλτούρα και τη νοοτροπία των ανθρώπων της κάθε χώρας που καλείται να ζήσει για ένα διάστηµα. Ούτε ένας µήνας δεν έχει κλείσει από τη µέρα που ο Πιέρος Σωτηρίου και η Μαρία Κορτζιά ετοίµασαν βαλίτσες και µαζί µε τα παιδιά τους ταξίδεψαν µέχρι τη µακρινή Ιαπωνία. Ο λόγος; Η επαγγελµατική πρόκληση του Πιέρου Σωτηρίου να παίξει σε µια οµάδα στην Άπω Ανατολή, και συγκεκριµένα στην οµάδα της Sanfrecce Hiroshima στη Χιροσίµα. Μια νέα αλλαγή στη ζωή του ποδοσφαιριστή, και όχι µόνο, µιας και η σύζυγός του Μαρία δεν ήταν δυνατό να τον αφήσει µόνο στο νέο του ξεκίνηµα.
Ετοιµάστηκαν, πήραν τα δύο αγόρια τους, και βρέθηκαν στην Ιαπωνία. «Κάναµε µια ολόκληρη ηµέρα µιας και κάναµε και µια πολύωρη στάση! Ήταν κουραστικό σίγουρα, αλλά ήταν κι αυτό µια ωραία εµπειρία. Είµαστε εδώ από τα τέλη Σεπτεµβρίου. Μεγάλη αλλαγή η αλήθεια. Είναι όλα τόσο διαφορετικά! Αλλά παράλληλα και τόσο ιδιαίτερα και όµορφα»!
Τόσο η Μαρία όσο και ο Πιέρος µάς ξεναγούν µέσα από τις φωτογραφίες τους στα διάφορα µέρη που επισκέπτονται. Από τα πάρκα, τα κάστρα µέχρι και τα εστιατόρια της πόλης. «Αναλόγως του χρόνου που είµαστε εδώ η προσαρµογή µας βαίνει πολύ καλά. Περίµενα να δυσκολευτούµε πιο πολύ στην προσαρµογή και στα νέα δεδοµένα, όπως είναι για παράδειγµα η τόσο µεγάλη διαφορά στην ώρα. Ακόµα και τα παιδιά, όµως, µπήκαν γρήγορα στους ρυθµούς τους».
Νέες εικόνες, µυρωδιές, άνθρωποι. Η οικογένειά της όµως είναι αυτό που της δίνει την απόλυτη ευτυχία. «Μπορεί να είµαι σε µια άγνωστη πόλη αλλά νιώθω υπέροχα! Είµαι άλλωστε µε τους τρεις άντρες της ζωής µου»! Της ζητώ να µου περιγράψει την πόλη που µένουν και το καθηµερινό της πρόγραµµα. Ανταλλάζουµε µηνύµατα και ξεχνώ κάποιες φορές τη µεγάλη διαφορά ώρας που έχουµε µε την Ιαπωνία µιας και είναι έξι ώρες πίσω. «Με το που φθάσαµε στην πόλη, µετά το ταξίδι, το πρώτο πράγµα που είχαµε όλοι ανάγκη να κάνουµε είναι να βρεθούµε κατευθείαν στο σπίτι για ξεκούραση! Ήταν αυτό που χρειαζόµασταν πιο πολύ από οτιδήποτε»! Αν και µετράνε λίγες µόνο εβδοµάδες εκεί, η Μαρία ήδη έχει καταγράψει τι είναι αυτό που της έκανε µεγαλύτερη εντύπωση σε µια χώρα πολύ διαφορετική από τη δική µας κουλτούρα. «Αυτό που µε έχει εντυπωσιάσει είναι η ευγένεια του κόσµου. Θέλουν όλοι πραγµατικά να σε βοηθήσουν και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για αυτό».
Νέα ζωή
Τι κι αν βρίσκεται στην άλλη άκρη του πλανήτη. Η Μαρία είναι το ίδιο. Μητέρα, σύζυγος, γυναίκα µε οργάνωση και καθηµερινό πρόγραµµα, µε κύρια προτεραιότητα τα παιδιά. Της ζητώ να µου περιγράψει πως περνά τις µέρες της εκεί. «Ό,τι κάνουν όλες οι µαµάδες. Σπίτι, παιχνίδια, δουλειές, µαγείρεµα, πολλές βόλτες εντός και εκτός πόλης! Ευτυχώς από τη µέρα που έχουµε έρθει - µέχρι και σήµερα που µιλάµε - είναι πολύ καλός ο καιρός. Είχαµε και κάποιες βροχούλες πού και πού, αλλά είχαν πολύ µικρή διάρκεια. Οπότε ναι, εκµεταλλευτήκαµε κάθε ηλιόλουστη µέρα για τις βόλτες µας! Τις πρώτες µέρες µας εδώ, τις περνάµε συνήθως στο σπίτι µέχρι ο Πιέρος να τελειώσει από τη δουλειά. Αργότερα, είτε θα πάµε µια βόλτα στο κέντρο της πόλης είτε θα µείνουµε χαλαρά στο σπίτι για ξεκούραση. Εξαρτάται πάντα και από τη διάθεσή µας. Προσπαθούµε όµως να κάνουµε την καθηµερινότητα των παιδιών όσο πιο όµορφη γίνεται, βρίσκοντας πράγµατα που τους κάνουν χαρούµενους».
Αν και στα σόσιαλ µίντια, µέσα από τα διάφορα ποστ της, µας αποδεικνύει ότι αγαπά ιδιαίτερα τη µόδα, αναµφισβήτητα η Μαρία θα δώσει τη δική της πινελιά γούστου στη διαµόρφωση του νέου της προσωπικού καταφυγίου. «Η αλήθεια µε τη διακόσµηση ακόµη να κάνω πολλά, µιας και µετράµε µόλις λίγες εβδοµάδες εδώ, αλλά θα ήθελα σιγά σιγά να ασχοληθώ και µε αυτό!»
Ανάµεσα στα πολλά, η κουβέντα δεν µπορεί να µην εστιάσει και στη διατροφή, µιας και η κουζίνα της Ιαπωνίας είναι και αυτή πολύ διαφορετική από την κυπριακή. «Έχουν πολύ ωραίο φαγητό είναι η αλήθεια. Είναι ιδιαίτερο και διαφορετικό! ∆εν νοµίζω να είχα ξανά την ευκαιρία να δοκιµάσω τέτοιες γεύσεις. Παρόλα αυτά, ακόµη δεν δοκίµασα να πειραµατιστώ µε κάποια δική τους συνταγή, παρόλα αυτά ευελπιστώ ότι είναι κάτι που θα το κάνω σύντοµα».
Σε ρόλο µαµάς και συζύγου
Ο ρόλος της µαµάς της πάει πολύ. Αλλά είναι µια γυναίκα ιδιαίτερα δραστήρια που δεν εφησυχάζεται και ψάχνεται. «Σίγουρα µε δύο µικρά παιδιά στο σπίτι δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς και µε πολλά πράγµατα! ∆ιατηρώ όµως κάποιες από τις δουλειές µου στην Κύπρο ακόµα».
Από την ∆ανία, Βουλγαρία, τώρα στην Ιαπωνία. Αυτή τη φορά όµως φτιάχνει βαλίτσες για 4 άτοµα. Πόσο εύκολο ήταν να αποφασίσει να βρεθεί σε µια χώρα εκτός Ευρώπης; «Είναι πιο δύσκολο αυτή τη φορά. Είναι µακριά και η απόσταση που µας χωρίζει από τους δικούς µας είναι πολύ µεγάλη. Αυτό είναι και το µεγαλύτερο εµπόδιο. Είµαστε θετικοί όµως, και αυτό µας βγαίνει σε καλό»!
Παραδέχεται και θεωρεί ότι το να ξεσηκωθούν οικογενειακώς και να µετακοµίσουν Ιαπωνία δεν ήταν µόνο προσωπική της θυσία. «Είναι σίγουρα µια θυσία απ’ όλους µας, όχι µόνο από τη δική µου πλευρά. Αφήνουµε πίσω µας πολλά. Από την άλλη, δεν θα µπορούσα να φανταστώ εµένα και τα παιδιά στη µια χώρα και τον Πιέρο στην άλλη». Μου µιλά µε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις χώρες που χρειάστηκε να βρεθεί, στηρίζοντας και ακολουθώντας τον σύζυγό της. «Προς το παρόν θα πω πως την Κοπεγχάγη την έχω λατρέψει και µου λείπει πολύ. Απ’ ότι αντιλαµβάνοµαι όµως, στο λίγο χρόνο που είµαι εδώ, και η Ιαπωνία θα µου µείνει αξέχαστη. Παρόλο που ποτέ δεν είχα την Ιαπωνία στο µυαλό µου σαν µια χώρα που θα ήθελα να επισκεφθώ, τώρα που είµαι εδώ καταλαβαίνω πως για πολλούς είναι όνειρο ζωής να βρεθούν εδώ. Τώρα που το ζω τους βρίσκω απόλυτο δίκαιο».
Κάθε φορά που ο Πιέρος έχει παιχνίδι, η Μαρία ετοιµάζεται µε τους µικρούς Σοφοκλή και Γιώργο και από την κερκίδα παρακολουθούν περήφανοι τον µπαµπά. «Ευτυχώς τα αγόρια αντέδρασαν πολύ καλά σ’ αυτήν την αλλαγή. Τους βλέπω καλά και χαρούµενους και αυτό είναι που µε νοιάζει. Ειδικά ο Σοφοκλής ζει την κάθε στιγµή και απολαµβάνει επιτέλους τον µπαµπά του»!
Τα µηνύµατα που λαµβάνει από την Κύπρο πολλά, από γνωστούς και αγνώστους που τους δίνουν αµέτρητες ευχές για την νέα τους ζωή και πολλές συµβουλές και εισηγήσεις. «Παρά το µικρό διάστηµα που είµαστε εδώ ήρθαµε κοντά µε κάποιους ανθρώπους και αυτό µε χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί δεν νιώθω ούτε και εγώ τόσο µόνη, όταν ο Πιέρος χρειάζεται να λείπει. Να πω ότι ο Πιέρος ότι είναι πολύ ικανοποιηµένος τόσο σε επαγγελµατικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Τον αγκάλιασαν από την πρώτη στιγµή και νιώθει τόσο οικεία».
Και οι δύο µε µια βαλίτσα όνειρα ξεκινούν ένα νέο ταξίδι ζωής, όµως αυτήν τη φορά εκτός από τις αποσκευές έχουν αγκαλιά και τα δύο παιδιά τους. ∆ύο νέοι άνθρωποι που αγαπιούνται, ζουν και ονειρεύονται. «Τα όνειρα που κάνω για το µέλλον δεν είναι πολλά. Να είµαστε ενωµένοι, αγαπηµένοι και να έχουµε την υγεία µας. Μόνο αυτό. Είµαστε και οι δύο άνθρωποι που προσαρµόζονται εύκολα. Είµαστε συνηθισµένοι στις αλλαγές πλέον! Σίγουρα δεν µπορούσαµε να φανταστούµε όταν ξεκινούσαµε µε τον Πιέρο η ζωή µας θα έπαιρνε τέτοια τροπή. Είµαστε όµως ευγνώµονες για όσα ζούµε και για τις εµπειρίες που κερδίζουµε».
