Πέτρος Παπαγιώργης
«Με τέτοιες εμφανίσεις η Ομόνοια μόνο μπροστά θα πάει». Αυτό είπε χθες, ανάμεσα σε άλλα, ο Πάμπος Χριστοδούλου μετά το ματς. Μετά δηλαδή από μια ήττα από ένα ΑΠΟΕΛ, που ήταν από μέτριο μέχρι κακό.
Υπήρχε περίπτωση προπονητής της Ομόνοιας να κάνει τέτοια δήλωση μετά από τέτοιο ντέρμπι πριν από μερικά χρόνια; Να χάνει η ομάδα του από ένα τέτοιο ΑΠΟΕΛ, να μιλά για εξαιρετική εμφάνιση και να επαινεί τους παίκτες του για την προσπάθεια, λέγοντας ότι όλα τα παιδιά έδωσαν τα πάντα; Αυτές οι δηλώσεις, δυστυχώς, δείχνουν το πόσο έχει αλλάξει το μέγεθος της Ομόνοιας.
Όπως και το χειροκρότημα του κόσμου. Παρακολουθώ ντέρμπι αιωνίων για πολλά χρόνια και δεν θυμάμαι τον κόσμο της Ομόνοιας να έχει χειροκροτήσει τους παίκτες μετά από ήττα, εκτός αν είχε προηγηθεί γεγονός που να είχε φορτίσει συναισθηματικά τα πράγματα: Π.χ. κακή διαιτησία.
Δυστυχώς για την Ομόνοια, έτσι έχουν τα πράγματα. Να γίνεται εκτίμηση του ματς με αντίπαλο το ΑΠΟΕΛ, με συμπεριφορά ομάδας που δεν έχει υψηλούς στόχους.
Η μεγάλη πικρή αλήθεια είναι η πιο πάνω. Η μικρή πικρή αλήθεια είναι ότι η Ομόνοια, παρά τη χθεσινή θετική εμφάνιση, συνεχίζει να διαπράττει τα ίδια και τα ίδια αμυντικά λάθη, να αγνοεί την επάρκεια στην ανασταλτική της λειτουργία και με έντεκα ματς πρωταθλήματος συμπληρωμένα, ( 3 ήττες και 17 γκολ στο παθητικό) να μην παρέχει, ακόμη, πειστικότητα για το αν έχει τις δυνατότητες να κτυπήσει την έξοδο της στην Ευρώπη. Εκτός αν τις έχει δείξει και δεν τις έχουμε διακρίνει...
